Με λυγμούς εκφώνησε τον επικήδειο λόγο για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ο Νίκος Πορτοκάλογλου

“Τέσσερις δεκαετίες κοινής πορείας και δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ. Πέρυσι τέτοιες μέρες βρεθήκαμε για πρώτη φορά. Όταν μπήκε στο στούντιο κατάλαβα ότι ήταν ένα φωνακλάς αλλά μετά από λίγα λεπτά κάποιος πέταξε ένα αστείο, έσκασε αυτό το χαρακτηριστικό χαμόγελο. Μετά από 2-3 μέρες κατάλαβα ότι ήταν ένας φωνακλάς με χρυσή καρδιά. Ήταν ένας ευθύς, ειλικρινής άνθρωπος σε βαθμό κακουργήματος, ένα ευαίσθητο παιδί και απρόβλεπτο. Από την πρώτη στιγμή που ανεβήκαμε μαζί στη σκηνή ήταν λες και παίζαμε μαζί χρόνια. Λες και τα τραγούδια μας είχαν φτιαχτεί να δέσουν σε αυτό το πρόγραμμα… Εκεί στη σκηνή μάθαμε κι από κοντά τη δύναμη που είχες ως εμπνευστής, την απίστευτη γκάμα της εκφραστικότητάς του, το χάρισμα της επικοινωνίας που είχε με τον κόσμο χωρίς κόλπα και εφέ, αλλά με μια πηγαία λαϊκότητα και ένα χιούμορ που ήταν εντελώς δικά του. Και βέβαια θα θυμάστε την αστείρευτη μελωδική του φλέβα.’Αργησα πολύ να αποκτήσω αυτόν τον σπάνιο φίλο, αλλά δυστυχώς τον έχασα πολύ νωρίς, όπως τον χάσαμε όλοι

Ο Λαυρέντης ο μελωδός μου τον έλεγα και χαμογελούσε… Ο Λαυρέντης δεν ήταν έντεχνος, ή ροκ ή λαϊκός. Ήταν ο Λαυρέντης. Γίνανε φίλοι και ξαφνικά στα 60 μας ήταν σαν να ανακαλύψαμε έναν χαμένο αδερφό. Μου μιλούσε για τον φύλακα άγγελό του, τη γυναίκα του Ελένη και την κόρη του…” είπε μεταξύ άλλων ο Νίκος Πορτοκάλογλου και στη συνέχεια αποκάλυψε τι του είπε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας όταν κατέβηκαν από τη σκηνή στον Βόλο στη συναυλία που έμελλε να είναι η τελευταία για τον καλλιτέχνη: «Τι άλλο θέλουμε Νικολάκη; έρχονται ακόμα και μας ακούνε, δεν μας βαρέθηκαν. Τι άλλο θέλουμε;».