Ο Χρήστος Θωμάς, πατέρας του Σπύρου, συγκλόνισε με την περιγραφή τουγια τη στιγμή που έμαθε για τον θάνατο του γιου του και είδε για πρώτη φορά το άψυχο σώμα του:
“Την Πέμπτη στις 11 (σ.σ. το βράδυ) έλαβα ένα τηλέφωνο από το Λοχαγό του γιου μου. Αμέσως ο νους μου πήγε στις κομπίνες με τα τηλέφωνα και ήμουν ψυχρός. Μου είπε πως ο γιος μου έπεσε από το κρεβάτι και πάει στο 401. Είπα στη γυναίκα μου πως πάω Αθήνα. Μετά με ξαναπήραν και μου είπαν πως του κάνουν ανανήψεις.
Λέω “ακόμη δεν έχει επανέλθει;” Φτάσαμε στην Αθήνα στο 401. Όταν είδα τον κόσμο να περιμένει από έξω κατάλαβα. Κατέβηκα και είπα “γιατί αυτή η υποδοχή αφού δεν μας ξέρετε;” Πέρασα μέσα και είδα τον γιο μου στο κρεβάτι επάνω… Έπεσα πάνω στο στήθος του, τον φίλαγα και παρακαλούσα να ακούσω την καρδιά του να χτυπήσει. Να ακούσω έναν ήχο. Μάταια όμως”, είπε, μεταξύ άλλων, ο πατέρας του Σπύρου Θωμά.
Μιλώντας για τον γιο του, είπε πως είναι το παιδί που επιθυμεί κάθε οικογένεια. Η σχέση τους δεν ήταν η τυπική σχέση πατέρα – γιου. Ήταν συνοδοιπόροι. Ό,τι πετύχαινε, το πετύχαινε με τη μεθοδικότητα που είχε. Είπε, μάλιστα, πως προγραμμάτισε να πάει τώρα φαντάρος για να φύγει το Σεπτέμβριο για την Αγγλία, προκειμένου να κάνει μεταπτυχιακό. Υπογράμμισε με λυγμούς πως ο Σπύρος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει όλα αυτά που σχεδίαζε να πραγματοποιήσει στη ζωή του.
Στήριζε πάντα τις επιλογές του. Η απόφαση να υπηρετήσει στην Προεδρική Φρουρά ήταν καθαρά δική του επιλογή και επιθυμία. Η ένταξή του, μάλιστα, στο συγκεκριμένο σώμα ήταν κάτι που τον χαροποίησε ιδιαιτέρως. Ο ίδιος, υποστήριζε πως ό,τι κάνει στη ζωή του θέλει να το ζει. Δεν το έκανε για αναγνώριση, αλλά επειδή το ήθελε.
