Τα σχέδια της διεθνοποιημένης εξουσίας ποτέ δεν πρέπει να μένουν στη μέση, θα πρέπει να ολοκληρώνονται ακόμη και αν αργούν. Φτάνει να βρουν το δρόμο για να φθάσουν στον προορισμό τους.
Και ίσως η εποχή μας, που γλίστρησε οριστικά στον κανόνα αφήνοντας πίσω το βίωμα, να αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία να εφαρμοστούν τα παλιά σχέδια της διεθνοποιημένης εξουσίας με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο.
Το 1989 οι New York Times είχαν πρωτοσέλιδο το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Ρόναλντ Ρήγκαν για την υγεία που ψηφίστηκε (15 Νοεμβρίου 1986) και έγινες νόμος του αμερικανικού κράτους. Το βασικότερο που ενοχλούσε τότε την αμερικανική κοινή γνώμη από το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε, και έδειχνε την αντίδραση της σ’ αυτό ήταν η ασυλία των φαρμακευτικών εταιρειών που παρείχαν παιδικά εμβόλια.
Σύμφωνα με το ψηφισμένο νομοσχέδιο κανένας αμερικανός πολίτης δεν θα μπορούσε να μηνύσει καμία φαρμακευτική εταιρεία για προσκληθείσες βλάβες, παρενέργειες, εξ’ αιτίας των παιδικών εμβολίων. Επιπλέον οι αποζημιώσεις, από τυχόν παρενέργειες των εμβολίων θα εδίδοντο από το αμερικανικό κράτος και προκειμένου να εξασφαλιστούν η κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρήγκαν, επέβαλε ένα νέο φόρο κατανάλωσης των αμερικανών πολιτών.
Ο Ρόλαντ Ρήγκαν μετά από πιέσεις του αντιπροέδρου Τζορτζ Μπους, του γενικού Γραμματέα του υπουργείου υγείας Ots R.Bowen, του γενικού Γραμματέα του υπουργείου οικονομικών Τζέιμς Μπέικερ, δέχτηκε το νομοσχέδιο να σταλεί για ψηφοφορία. Και βέβαια ψηφίστηκε στο Κογκρέσο. Ο άνθρωπος που συνέταξε το νομοσχέδιο ήταν ο Henry. A. Waxman από την Καλιφόρνια μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και εκλεγμένος για το Κογκρέσου από το 1975 έως το 2015.
Έτσι ο δρόμος για την ασυλία των φαρμακευτικών εταιρειών είχε ανοίξει. Σ’ αυτά τα χνάρια περπάτησε και ο Γραμματέας υπηρεσιών Υγείας των ΗΠΑ Alex M. Azar τον Φεβρουάριο του 2020, επικαλούμενος νόμο αναφορικά με την έκτακτη ανάγκη ζητώντας από το Υπουργό Υγείας να παρέχει νομική προστασία στις φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν ή διανέμουν ιατροφαρμακευτικές προμήθειες όπως εμβόλια στην παρούσα φάση της Covid-19.
Το όλο θέμα παίρνει διαστάσεις ερμηνειών. Νομικοί καλούνται να τεκμηριώσουν με επιχειρήματα αν οι φαρμακευτικές εταιρείες θα πρέπει να απολαμβάνουν προνόμια κυρίαρχης ασυλίας (sovereign immunity) ή δικαιοδοτικής ασυλίας αποκλείοντας κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Βέβαια το όλο θέμα της κυρίαρχης ασυλίας (sovereign immunity) έχει εμφανιστεί μπροστά μας και με άλλες εταιρείες.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι η Google, η Microsoft, και το Facebook είχαν κινηθεί νομικά κατά της κατασκευαστικής εταιρεία Spyware NSO Group. Πιο συγκεκριμένα το Facebook είχε υποβάλει αγωγή εναντίον του Ομίλου NSO το 2019, δεδομένου σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Facebook. ότι ο όμιλος NSO εκμεταλλεύτηκε ένα σφάλμα στο WhatsApp για να παρακολουθήσει πάνω από 1.400 άτομα σε όλο τον κόσμο.
Ο Όμιλος Spyware NSO Group, ζήτησε να επωφεληθεί της προνομίας της κυρίαρχης ασυλίας (sovereign immunity) και αυτό γιατί παρείχε εθνικές υπηρεσίες σε κυβερνήσεις ώστε να ανακαλυφθούν πιθανοί τρομοκράτες. Ωστόσο ο Όμιλος φαίνεται πως έχασε το προβαλλόμενο επιχείρημα του σε δικαστήριο της Βόρειας Καλιφόρνιας και έτσι δεν κατάφερε να επωφεληθεί των πλεονεκτημάτων της κυρίαρχης ασυλίας (sovereign immunity).
Όμως η Big Pharma σαρκοδένει πολλά διεθνή συμφέροντα και η κυρίαρχη ασυλίας (sovereign immunity), είναι δεδομένη. Η Big Pharma απολαμβάνει από την εποχή του Ρόναλντ Ρήγκαν δικαιοδοτικές ασυλίες του κράτους και έρχεται να τις επεκτείνει με την Covid-19. Δηλαδή και ασυλία δικαιοδοσίας και ασυλία εκτέλεσης όπως λέμε στη νομική επιστήμη.
Έτσι οι λαοί θα σπρωχτούν να υπογράψουν το έντυπο της συναίνεσης, με το οποίο θα επιβεβαιώνουν ότι έχουν ενημερωθεί για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες του εμβολίου. Βέβαια και οι 23 ηλικιωμένοι στη Νορβηγία ενημερώθηκαν και υπέγραψαν, αλλά κατέληξαν μετά το εμβόλιο.
Μήπως τελικά ο βιασμός της πληροφόρησης συμπληρώνει τον βιασμό της σκέψης και καταλήγει στον βιασμό του σώματος;
Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας
