Κυριακή 13 Απριλίου 2003. Το απόγευμα λίγο πριν τις 7.30, ένα λεωφορείο με μαθητές της Α’ Λυκείου, επιστρέφει οδικώς από την Αθήνα προς το Μακροχώρι Ημαθίας. Το λεωφορείο έφτασε στο ύψος των Τεμπών, με την κίνηση να είναι αυξημένη μεν αλλά σε γενικές γραμμές φυσιολογική.
Μια νταλίκα ερχόταν από την αντίθετη πλευρά. Μετέφερε νοβοπάν. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα. Τα νοβοπάν και οι μελαμίνες γλίστρησαν και άρχισαν να σκορπίζονται στον δρόμο. Μερικά από αυτά βρήκαν το λεωφορείο. Όπως και η νταλίκα. Η «καρότσα» μάλιστα της νταλίκας, δεν βρήκε απλά το λεωφορείο, αλλά το «θέρισε» σε όλο το μήκος του.
Οι μαθητές επέστρεφαν κουρασμένοι αλλά και χαρούμενοι στα σπίτια τους. Μια σωρεία λαθών και αμελειών, συνετέλεσαν στην τραγωδία των Τεμπών. 21 μαθητές βρήκαν το θάνατο, ενώ άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο κρότος της σύγκρουσης «πάγωσε τον χρόνο», όπως έλεγαν εκείνη την εποχή τα ΜΜΕ. Όμως ο χρόνος δεν πάγωσε.
Οι διασωθέντες μαθητές αλλά και οι συγγενείς, έπρεπε να μάθουν να ζουν με αυτές τις εικόνες. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε μαζί τους, όμως επρόκειτο για μια τραγωδία που δεν μπορούσε εύκολα να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Οι φωτογραφίες από το δυστύχημα το έκαναν ακόμα πιο αποτρόπαιο. Το λεωφορείο είχε διαλυθεί ολοσχερώς, με τα σωστικά συνεργεία να κάνουν δυο ώρες να απεγκλωβίσουν όλους τους μαθητές. Κοιτάζοντας τις εικόνες, αρκετοί μπορούσαν να φανταστούν τι περίπου έγινε. Οι περισσότεροι όμως δεν ήθελαν…
Ο θρήνος ήταν πρωτοφανής. Τα παιδιά δεν είχαν χαθεί πάνω στο άνθος της νιότης τους, αλλά είχαν χάσει τη ζωή τους εντελώς άσκοπα. Αυτό, έκανε το μέγεθος της τραγωδίας ακόμα μεγαλύτερο.
Οι αιτίες της σύγκρουσης αναλύθηκαν λεπτομερώς αλλά δεν έγινα ποτέ 100% σαφείς. Ο οδηγός οδηγούσε έξι ώρες χωρίς διάλειμμα και τα ελαστικά του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από την άλλη, το λεωφορείο είχε κριθεί ακατάλληλο λόγω παλαιότητας και έπρεπε να είχε αποσυρθεί τουλάχιστον 3 μήνες πριν.
Η δίκη έγινε τον Οκτώβριο 2008, με τον οδηγό του λεωφορείου να αθωώνεται, όμως ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν, καταδικάστηκαν από 4 μέχρι 14 χρόνια.
Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων. Όπως είπε ο αντιδήμαρχος Βέροιας το 2012, «Παρά τις τιμωρίες, παρά τις αποζημιώσεις, τα παιδιά του Μακροχωρίου δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω». Όπως και όλοι όσοι χάνουν καθημερινά τη ζωή τους στην άσφαλτο, με την Ελλάδα να είναι πρώτη μεταξύ 27 χωρών της ΕΕ σε τροχαία δυστυχήματα…
