Το 1959 η κουβανική επανάσταση τερμάτισε την 7ετη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, ο οποίος είχε ανέβει στην εξουσία με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η κυβέρνηση του Κάστρο και των επαναστατών, προχώρησε σε κατάσχεση αμερικανικών επιχειρήσεων σε μια χώρα που τη δεκαετία του ’50 ήταν ο παράδεισος των καζίνο και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.
Στις 19 Οκτωβρίου του 1960, οι ΗΠΑ επιβάλλουν εμπάργκο κατά της Κούβας ενώ από τις αρχές του ίδιου έτους, οι σκέψεις για ανατροπή του Κάστρο είχαν αρχίσει να ωριμάζουν. Οι εθνικοποιήσεις είχαν ολοκληρωθεί μόλις 5 μέρες νωρίτερα και το εμπάργκο έγινε κι αυτό με τη σειρά του ολοκληρωτικό, αν και είχε ξεκινήσει σταδιακά από το 1959.
Οι σχέσεις της κυβέρνησης Κάστρο με την ΕΣΣΔ, ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο του Ψυχρού Πολέμου, με τις ΗΠΑ να μη βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την παραμονή του Κάστρο στην ηγεσία. Η επίσκεψή του τελευταίου στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο, τον έπεισε πως οι Αμερικανοί έχουν βλέψεις να εισβάλλουν στην Κούβα, ενώ ο εναγκαλισμός του με τον Νικίτα Χρουστσόφ, τότε ηγέτη της ΕΣΣΔ, έμεινε στην ιστορία.
Ακολούθησε η ήττα των Αμερικανών στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλιο του 1961 και η Κρίση των πυραύλων της Κούβας, το 1962. Παρόλο το εμπάργκο που επέβαλλε η αμερικανική κυβέρνηση, δεν έκανε ποτέ πλήρη αποκλεισμό στην Κούβα, επιτρέποντάς της το εμπόριο με τρίτες χώρες, μιας και οι αμερικανικοί νόμοι δεν ίσχυαν σε άλλα κράτη.
Το εμπάργκο των ΗΠΑ στην Κούβα κρατά μέχρι και σήμερα. Το 2014, ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ραούλ Κάστρο αποφάσισαν να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα και να προχωρήσουν σε ανταλλαγή κρατουμένων. Σε κοινή τους δήλωση το 2016 είπαν πως το εμπάργκο θα λήξει, αν και δεν αποσαφήνισαν το πότε.
