Ιούνης του 1989. Ακριβώς 30 χρόνια πριν. Η χώρα βρισκόταν σε οξυμένο και παρατεταμένο προεκλογικό κλίμα με τα σκάνδαλα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Εκείνη τη βραδιά ωστόσο, ήταν όλα ήρεμα.
Ως που ένα τηλεφώνημα διέκοψε τη νιρβάνα εκείνης της νύχτας: “Σκοτωμοί στις φυλακές της Νεάπολης”! 8 Ιουνίου ήταν και τότε. Ήταν η αρχή του τέλους μιας ιστορίας, που είχε ξεκινήσει τον Γενάρη του ίδιου χρόνου με μια ένοπλη ληστεία στο Βενιζέλειο.
Η απόδραση που έμεινε γνωστή ως «επιχείρηση: ασπιρίνη», αφού ξεκίνησε όταν ένας από τους δραπέτες, Ελληνας, πριν τον νυχτερινό εγκλεισμό, έφυγε από το προαύλιο και πήγε στο γραφείο των φρουρών προφασιζόμενος ότι θέλει ασπιρίνη και ήταν πρωτοφανής τότε για τα χρονικά της Κρήτης.
Οταν ο φρουρός βγήκε από το γραφείο, οι υπόλοιποι όρμηξαν μέσα σε αυτό. Έδεσαν δυο φρουρούς πισθάγκωνα, τους φίμωσαν, πήραν τα κλειδιά της εξώπορτας και, αφού έκοψαν τα τηλέφωνα της φυλακής, βγήκαν έξω.
Εκείνος που ζήτησε την ασπιρίνη ήταν ο Ηρακλειώτης επιχειρηματίας Νίκος Βασιλακάκης, που βρισκόταν στις φυλακές για ληστεία στο Βενιζέλειο και πολλοί είπαν ότι ήταν ο εγκέφαλος της απόδρασης. Τη ζήτησε από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους Μανόλη Τσιχλή και Μανόλη Τσαγκουρνή. Μόλις βγήκε, έσπρωξε δυνατά την πόρτα πίσω, χτυπώντας τους δύο φύλακες και με τη βοήθεια του Κώστα Μπατζακάκη, επίσης κρατούμενου για την ίδια ληστεία στο Βενιζέλειο, τους έδεσαν, τους φίμωσαν και τους πήραν τα κλειδιά.
Μαζί τους ήταν ακόμη δύο επιπλέον Έλληνες (ανάμεσά τους ο Παύλος Κερεμίδης, κρατούμενος για οικονομικά εγκλήματα και ο οποίος θα αποφυλακιζόταν σε λίγους μήνες), δύο Κούρδοι, ένας Αγγλος και ένας Ιρακινός -καταδικασμένοι με μεγάλες ποινές φυλάκισης.
Οι αστυφύλακες, οι οποίοι βρίσκονταν στην ταράτσα, δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό. Προχωρώντας χαμηλά στον εξωτερικό τοίχο των φυλακών, οι κρατούμενοι ανέβηκαν την εξωτερική σκάλα που οδηγεί στην ταράτσα.
Οι δυο Κούρδοι παρέμειναν κολλημένοι στον τοίχο. Οι υπόλοιποι άνοιξαν την «κερκόπορτα» που οδηγούσε στην περιστρεφόμενη σκάλα. Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη. Ανέβηκαν ένας ένας. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούστηκαν τέσσερις πυροβολισμοί. Προέρχονταν από δύο όπλα: το ένα ήταν κρυμμένο έξω από τις φυλακές και το δεύτερο φαίνεται πως είχε περάσει μέσα σε αυτές την προηγούμενη ημέρα.
Οι δύο αστυνομικοί, Σαράντος Σακκάς 42 (καταγόταν από την Αθήνα) και Νίκος Κοκολάκης 35 χρονών (από τα Πραιτώρια) έπεσαν νεκροί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τα πυρά των δραπετών οι οποίοι τους απέσπασαν τα όπλα τους.
Για πολλά χρόνια δεν ήταν βέβαιο για το ποιοι πυροβόλησαν τους αστυνομικούς. Στη δίκη που έγινε αργότερα, οι Μπατζακάκης και Κερεμίδης, καταδικάστηκαν σε δύο φορές ισόβια για τους φόνους των δύο αστυνομικών ενω στη διάρκεια της προανάκρισης οι δραπέτες απέδωσαν τους φόνους στο νεκρό Βασιλακάκη. Ήταν η…εύκολη λύση.
Οι Ελληνες , ο Άγγλος και ένας ακόμη, απομακρύνθηκαν από τη φυλακή, με το αυτοκίνητο του υπαλλήλου Μ. Τσαγκουρνή, ένα πράσινο «καντέτ», το οποίο βρέθηκε δύο μέρες μετά, στην περιοχή του Σκαφιδαρά. Οι Κούρδοι διέφυγαν με τα πόδια, κάνοντας οτοστόπ. Ενας ταξιτζής ειδοποίησε την αστυνομία και συνελήφθησαν λίγο αργότερα.
Ο Ρουμελιανάκης μόνος του έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση και για ένα μεγάλο διάστημα δεν ήξερε κανείς που βρισκόταν. Αργότερα θυμάμαι σε μια δίκη πιστοποιήθηκε ότι ήταν νεκρός!
Πρωτοφανής επιχείρηση
Ακολούθησε μια μεγάλη και πρωτοφανής για την Κρήτη επιχείρηση- εφάμιλλη εκείνης που στήθηκε μερικά χρόνια αργότερα για τον Ρωχάμη (ο οποίος έφυγε σαν…κύριος από την Αλικαρνασσό)
Με εκατοντάδες αστυνομικούς να χτενίζουν την περιοχή κυρίως του Ηρακλείου, χωρίς αποτέλεσμα. Ελικόπτερα πετούσαν συνεχώς σε δασικές περιοχές αλλά και περιμετρικά της πόλης του Ηρακλείου, καθώς η Αστυνομία δεχόταν πολλές πληροφορίες για δήθεν «ύποπτους». Σε μια από αυτές τις επιχειρήσεις, οι αστυνομικοί τραυμάτισαν δύο κούρδους λαθρομετανάστες που κρυβόταν στον Ξηροπόταμο και τους πέρασαν για τους καταζητούμενους κακοποιούς.
Στο Ηράκλειο, ήρθαν, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο αρχηγός της Αστυνομίας με τις ειδικές δυνάμεις.
Ένας εμπορικός αντιπρόσωπος κατήγγειλε ότι οι πέντε δραπέτες τον είχαν εξαναγκάσει να τους πάρει από τα Λινοπεράματα και να τους μεταφέρει ως τη Σούγια , οι έρευνες στράφηκαν στην περιοχή των Σφακίων και του Σελίνου. Στο Ροδάκινο σταμάτησαν ένα Γάλλο τουρίστα και κάποιοι μπήκαν στο αυτοκίνητο του. Έτσι με δύο οχήματα έφτασαν ως τη Σούγια, όπου άφησαν ελεύθερους τους δύο οδηγούς, σε ερημική περιοχή, στις 4 τα ξημερώματα. Οι δραπέτες, οπλισμένοι με τα όπλα των δύο αστυνομικών, συνέχισαν περπατώντας με προορισμό το Ελαφονήσι. Κοντά στο χωριό Κακοδίκι, τους εντόπισε στις 19 Ιουνίου, ένα απόσπασμα αστυνομικών από τα Χανιά, και ακολούθησε συμπλοκή στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο Βασιλακάκης. Δίπλα στο πτώμα του, βρέθηκαν τα G3 των αστυνομικών.
Ο Βασιλακάκης, φορούσε στολή αστυνομικού και όπως γράφηκε τότε, σταμάτησε τα δύο οχήματα που τους μετέφεραν, παριστάνοντας τον αστυνομικό για να κάνει δήθεν έλεγχο. Οι άλλοι τέσσερις, κατάφεραν να διαφύγουν και δύο μέρες μετά, ένα άλλο απόσπασμα εντόπισε τον Μπατζακάκη και τους δύο ξένους κοντά στο χωριό Σπίνα και τους ζήτησε να παραδοθούν. Οι δραπέτες κάθισαν στο έδαφος και δεν πρόβαλλαν καμιά αντίσταση ενώ λίγες ώρες νωρίτερα, άλλοι αστυνομικοί συνέλαβαν και τον Παύλο Κερεμίδη στα Φλώρια ο οποίος αν και τραυματισμένος από την προηγούμενη συμπλοκή, επιχείρησε και πάλι να διαφύγει από τον αστυνομικό κλοιό.
Ο Κερεμίδης, που ισχυρίστηκε ότι απέδρασε γιατί η διεύθυνση των φυλακών, δεν του είχε δώσει άδεια για να παραστεί τη κηδεία της μητέρα του στη Δράμα, μεταφέρθηκε στις φυλακές Τρικάλων, από όπου απέδρασε στις 31 Ιουλίου 1995 με ακόμα 14 κρατούμενους κάνοντας ληστείες.
