Βρισκόμαστε στο 1911 όταν η κυβέρνηση Βενιζέλου υπέγραψε με τη Γαλλία συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού στρατεύματος, η οποία, μεταξύ άλλων, περιλάμβανε την αγορά των τεσσάρων πρώτων στρατιωτικών αεροσκαφών προκειμένου να δημιουργηθεί αεροπορική υπηρεσία στους κόλπους του ελληνικού Στρατού.
Πριν από την παραλαβή των αεροπλάνων οι Μίμης Καμπέρος, Μιχαήλ Μουτούσης και Χρήστος Αδαμίδης εστάλησαν στη Γαλλία για εκπαίδευση – αυτή ήταν η πρώτη εκπαιδευτική στρατιωτική αποστολή στην αεροπορική Σχολή Φαρμάν, στο Ετάμπ, 45 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι. Σε αυτούς τους τρεις θα προστεθεί και ο Παναγιώτης Νοταράς, και η συγκεκριμένη τετράδα θα θέσει τις βάσεις για την ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας στη χώρα μας.
«Γενέθλια ημέρα», όμως, ήταν η 27η Μαΐου 1912, οπότε και έγινε η επίσημη παραλαβή. Τα Henry Farman ήταν σταθμευμένα σε χώρο του ζωολογικού κήπου στο Παλαιό Φάληρο, και στην τελετή έδωσε το παρών όλη η πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική ηγεσία. «Ανάδοχος» ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος με την ιδιότητα και του υπουργού Στρατιωτικών. «Εις το πρώτον των στρατιωτικών αεροπλάνων δίδω το όνομα του πρώτου αεροπόρου, του Δαίδαλου. Το δεύτερον το ονομάζω “Αετόν” και τα άλλα δύο τα βαπτίζω “Γυψ” και “Ιέραξ”. Η Ελλάς θα παρακολουθεί πάντοτε την πρόοδον των Εθνών, εις ην από αιώνων συνεισέφερεν, έχω δε δι’ ελπίδος ότι δια του αεροπλάνου θα ανυψωθεί και η Εθνική Ιδέα», τόνισε.
Αντίγραφο του «Δαιδάλου» έξω από το Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα
Η πρώτη πτήση έγινε από τον Μίμη Καμπέρο στις 13 Μαΐου 1912. Για σύντομο χρονικό διάστημα το «Δαίδαλος» μετατράπηκε επιτυχώς σε υδροπλάνο και εκτέλεσε αξιόλογες πτήσεις τον Ιούνιο του 1912. Δύο από αυτά τα αεροπλάνα χρησιμοποιήθηκαν σε αναγνωριστικές πτήσεις κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο σε Θεσσαλονίκη και Μακεδονία. Αργότερα αποτέλεσαν το πτητικό υλικό της πρώτης σχολής της Στρατιωτικής Αεροπορίας, της «Σχολής Καμπέρου», με έδρα αρχικά το αεροδρόμιο Λεμπέτ στη Θεσσαλονίκη, την περίοδο 1913- 1915. Οι τελευταίες πτήσεις έγιναν στις αρχές του 1917.
