«Σήμερα ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 16%. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά γιατί στη συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης υπάρχει μια ιδιαιτερότητα: οι δράστες είναι από το οικείο περιβάλλον. Λόγω, μάλιστα, της οικειότητας του θύματος με τον θύτη, μόλις δύο στα εκατό παιδιά βρίσκουν τη δύναμη να σπάσουν τη σιωπή τους και να απευθυνθούν στις δικαστικές ή τις εισαγγελικές αρχές. Τα υπόλοιπα βιώνουν την κακοποίηση στη σιωπή».
Τα παραπάνω στοιχεία παρουσίασε η Ειδική Συντονίστρια για την αντιμετώπιση της κακοποίησης και εκμετάλλευσης των παιδιών, υφυπουργός Τουρισμού, Έλενα Ράπτη στην επιστημονική ημερίδα με θέμα «τοπική αυτοδιοίκηση και κοινωνία των πολιτών – εθελοντισμός, νεολαία, ψυχική υγεία και κοινωνικές συνέργειες», που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η ΑΜΚΕ ΙΑΣΙΣ, στο πλαίσιο του Connected We Stand Festival 2024.
Η κ. Ράπτη αναφέρθηκε στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη σεξουαλική κακοποίηση και την καμπάνια «Ένα στα Πέντε». Τόνισε ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια και στο πλαίσιο αυτό έχει δημιουργηθεί κατάλληλο υλικό, σύμφωνα με τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, με παραμύθια και ιστορίες κινουμένων σχεδίων που με ευχάριστο και οπτικοακουστικό τρόπο μεταφέρουν όλα τα χρήσιμα μηνύματα στα παιδιά, τους γονείς και τους μεγαλύτερους.
Στις ιστορίες κινουμένων σχεδίων πρωταγωνιστούν η Νίκη, που λέει ‘όχι’ στο άτομο που εμπιστεύεται αλλά της ζητάει να αγγίξει την περιοχή όπου βρίσκεται το εσώρουχό της, ο Βίκτωρας που δέχεται σεξουαλική παρενόχληση από ένα 16χρονο αγόρι και απευθύνεται στη δασκάλα για να πάρει βοήθεια και η Βερονίκη, μαθήτρια που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο, δέχεται σεξουαλική παρενόχληση από έναν άγνωστο και απευθύνεται σε ένα αστυνομικό τμήμα για να πάρει βοήθεια.
«Τα παιδιά βρίσκουν πια τη δύναμη να μιλήσουν γιατί ενημερώνονται και ξέρουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ξέρουν ποιο είναι το κακό και ποιο είναι το καλό άγγιγμα» είπε η κ. Ράπτη. Ανέφερε μάλιστα ότι στα τμήματα ανηλίκων τα παιδιά που φτάνουν στο στάδιο της παρενόχλησης καταθέτουν ότι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος έκανε ‘το κακό άγγιγμα’. Στο ερώτημα του αστυνομικού ‘ποιο είναι το κακό άγγιγμα’ απαντούν ότι είναι στην περιοχή που βρίσκεται στο εσώρουχό τους και σημειώνουν ότι το γνωρίζουν αυτό από την Νίκη, τον Βίκτωρα και την Βερονίκη.
«Πιάνει τόπο η προσπάθεια» σημείωσε η ίδια και στο πλαίσιο των πολιτικών που προωθούνται υπογράμμισε την ανάγκη να καταθέτει το παιδί μια φορά για να μην επαναθυματοποιείται.
