Τον Φεβρουάριο του 2020 κυκλοφορούσε στις κινηματογραφικές αίθουσες στην Πολωνία και την Ιταλία η ταινία 365 Days (DNI) και για κάποιο λόγο το Netflix, στο ξεκίνημα της τότε επέκτασης του στην πολωνική αγορά, το αγόραζε για να το βάλει στην πλατφόρμα του.
Η ταινία είχε παταγώδεις κριτικές. Αλλά με κάποιον ανεξήγητο τρόπο πήγε πολύ καλά σε προβολές. Αυτό δεν το γνωρίζουμε ακριβώς. Το υποθέτουμε. Και το υποθέτουμε γιατί η ταινία απέκτησε sequel το οποίο κυκλοφόρησε στο Netflix την Παρασκευή και φέρει τον τίτλο 365 Days:This Day.
Μέσα σε δύο 24ωρα έχει γίνει νούμερο 1 trend και εδώ έρχονται τα ερωτήματα. Πρόκειται για το sequel μιας ταινίας που ήταν απίστευτη πατάτα. 3.3 πήρε στο IMDB και μάλλον αδίκως, αφού δεν είναι με τίποτα ισάξια του The Room. Δεν είναι δηλαδή ότι είναι ένα φρέσκο franchise που μπήκαν οι χρήστες να το δουν για 10-15 λεπτά και μετά το πιστόλιασαν. Ήξεραν σε τι πατούσαν το play.
Έχουμε αναφερθεί ξανά στον μαζοχισμό του κοινού του Netflix, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην πλειοψηφία των αγορών όπου είναι διαθέσιμο. Και γι΄αυτό το πρώτο τρίμηνο του 2022 έκλεισε με μείον 200.000 συνδρομές, γιατί αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι ότι θα έρθει η στιγμή να μετρήσουν πόσες συνδρομές αξίζει να κρατήσουν και το Netflix θα βγει χαμένο σε αρκετές τσέπες. Τσέπες χτυπημένες κι από την ακρίβεια ως απότοκο πολέμου.
Πάμε λοιπόν στο 365 Days, το 2ο, κι ενώ κάποιοι διακινούν φήμες πως θα υπάρξει και τρίτο μέρος. Γιατί; Γιατί να επιβάλλει κάποιος στον πλανήτη αυτή την 11η κινηματογραφική πληγή του Φαραώ;
Το 365 Days είναι με διαφορά το χειρότερο ντουέτο ταινιών στην ιστορία του σινεμά
Τούτο το κείμενο το γράφουμε έχοντας δει μόνο το sequel, άρα χωρίς να έχουμε επαναφέρει το αρνητικό συναίσθημα που άφησε σε όλους η πρώτη ταινία. Και πάλι δεν έχουμε λόγια να εκφράσουμε το πόσο αποκρουστική είναι αυτή η ταινία. Αν είχαμε δει και την πρώτη, πιθανότατα να μην είχαμε τίποτα να γράψουμε ή να μην είχαμε καμία διάθεση για ζωή.
Τι τζίρο μπορεί να έκανε άραγε αυτή η ταινία στην Πολωνία; Οκ, άλλες εντελώς αντιλήψεις, αλλά ειλικρινά δεν δικαιολογείται από πουθενά να έδωσε κάποιος το πράσινο φως για να υπάρξει sequel. Κι όμως υπήρξε.
Μπορεί να υπάρχει κάποιο μπλοκάρισμα στην Πολωνία στις πλατφόρμες ενήλικου περιεχομένου και να αποφάσισαν να κάνουν το σινεμά τους κάτι που κινείται στα όρια του explicit. Αυτό γιατί στο 365 Days: This Day έχουμε μέχρι και σκηνή που ο δανδής πρωταγωνιστής σπρώχνει ένα βοήθημα φαλλικού σχήματος στην δεσποσύνη που συνουσιάζει, καθιστώντας τη σκηνή κάτι πολύ πέρα από soft.
Δεν πρέπει να περίμενε κανείς ότι μπορεί να φτιαχτεί κακέκτυπο του 50 Shades of Grey που είναι από μόνο του κακέκτυπο, αλλά να που γίνεται. Βάλε και μια δόση από Λαρς Φον Τρίερ και Γκασπάρ Νόε και κάπως έτσι έχεις το 365 Days που για να σώσει τα προσχήματα έχει για τα τυπικά και μια πλοκή σχετική με μαφία. Από τα 115 λεπτά, ας πούμε τα 15-20 είχαν αναφορές στη μαφία.
Όλα τα υπόλοιπα ήταν σκηνές έρωτα ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, θέαση στους γυμνασμένους θωρακικούς του άντρα και στα βογκητά της γυναίκας.
Όσο και να το παλέψει ο θεατής, δε θα βρει κάποια δομή στην ταινία. Είναι κάποιες σκηνές έρωτα που η δημιουργός έβαλε μπρος και πίσω τους άκυρες σεκάνς απλά για να βγει ο χρόνος.
Είναι δε χαρακτηριστικό πως η ταινία έχει ξεπεράσει και την πρώτη, έχοντας ένα ωραιότατο 0% στο Rotten Tomatoes. Που αν αύριο γυρίσουμε ένα βίντεο 80 λεπτών που θα δείχνουμε μόνο μαύρο, ένα 10% θα το πάρει. Κάποιος θα δώσει μια ερμηνεία, ένας ξάδερφος του Κατακουζηνού θα δει να αχνοφαίνονται οι λύκοι και η Γκιώνα.
Ίσως τελικά, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά να κάνουμε μια παύση στον πολιτισμό τώρα που έχουμε τερματίσει τα πάντα από 2 και 3 φορές. Έχουμε καλυφθεί από ταινίες. Το Netflix μια φορά φαίνεται να έχει τρυπήσει όλα του τα ταβάνια και με το 365 Days δε βλέπουμε να υπάρχει άλλο περιθώριο.
