Το πλέον παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό , προέρχεται από τη Μικρά Ασία και έχει ζωή στη σημερινή Ελλάδα μόλις ενός αιώνα.

Το έφεραν μαζί τους  οι πρόσφυγες του 1922, μπολιάζοντας τη νέα Ελλάδα με μια ιστορία που ξεκινά από την Περσία και περνά σε όλη τη Μικρά Ασία και από εκεί στα Βαλκάνια.

Κουραμπιές,από την τουρκική λέξη kurabiye που στη γλώσσα των γειτόνων σημαίνει «μπισκότο».

Kuru πάει να πει στεγνό ή ξερό ενώ το δεύτερο συνθετικό biye είναι λένε οι ειδικοί της γλωσσολογίας λατινικό δάνειο, για τη λέξη biscuit μπισκότο και δεν είναι τίποτα άλλο από το αρχαίο ελληνικό δίπυρο, το διπλοφουρνισμένο δηλαδή αρτοσκεύασμα για να χαθεί κάθε υγρασία του.

Στην Τουρκία κουραμπιέδες είναι τα κάθε λογής ξερά στεγνά βουτήγματα και όχι οι κουραμπιέδες όπως τους ξέρουμε εμείς.

Ενώ στον υπόλοιπο κόσμο κουραμπιέδες με επικάλυψη ζάχαρης άχνης και παρεμφερές περιεχόμενο βρίσκει κανείς παντού σαν «ανατολίτικους κουραμπιέδες».

Αλλά στα παράλια της Τουρκίας ο κουραμπιές είναι ακόμα και σήμερα rum kurabiye (κουραμπιές των Ρωμιών) και ξεχωρίζει.

Στην Ελλάδα, ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να ξεχωρίζει αφού εξόν από τα Χριστούγεννα συνοδεύει πια κάθε χαρμόσυνο γεγονός γάμο ή βαφτίσια.

Συνταγές κυκλοφορούν πολλές αλλά οι Σμυρνιοί κουραμπιέδες ξεχωρίζουν για το ροδόνερο που ραντίζονται σαν βγουν από το φούρνο, από το κρυμμένο γαρύφαλλο καρφάκι σε κάποιο σημείο του, το κονιάκ και το χοντροκομμένο αμύγδαλο του στο ζύμωμα.

Πως να φτιάξετε τους Σμυρνιούς κουραμπιέδες.

ΥΛΙΚΑ

• 2 ποτήρια νερού βούτυρο γάλακτος
• 1 ποτήρι νερού φυτίνη
• 1 ποτήρι νερού σπορέλαιο ή καλό ελαιόλαδο
• 4 ποτήρια αμύγδαλα αξεφλούδιστα ,ψημένα και χοντροκομμένα
• 2 ποτήρια νερού ζάχαρη άχνη
• 1 και 1/2 αλεύρι μαλακό
• 2 κρόκους αυγού
• 1 φλιτζανάκι (ελλην,καφέ) ούζο
• 1 φλιτζανάκι (ελλην.καφέ) λικέρ πικραμύγδαλου (εναλλακτικά κονιάκ)
• 1 μπαίκιν-πάουντερ
• 1 κουταλάκι γλυκού σόδα
• Μια πρέζα αλάτι
• 1 μοσχοκάρυδο τριμμένο
• Μια πρέζα γαρύφαλλο
• Μια πρέζα κανέλλα
• Λίγες σταγόνες από εσανς πικραμυγδάλου

(…ή όποια άλλα αρωματικά επιθυμείτε π.χ. βανίλια ή λίγο ανθόνερο…)
Αρκετή ζάχαρη άχνη για το σκέπασμα ( 4-5 φακελάκια εμπορίου)

ΕΚΤΈΛΕΣΗ
Έχουμε κάνει όλη την προεργασία για τα αμύγδαλα.Τα έχουμε ψήσει σε χαμηλή θερμοκρασία, ενδεικτικά 150β (όσο πιο αργά ψηθούν τόσο πιο αφράτα γίνονται). Όταν κρυώσουν τα σπάμε σε χοντρά κομμάτια.
Λιώνουμε σε μια κατσαρόλα το βούτυρο με τη φυτίνη .Ζεσταίνουμε αρκετά. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το λάδι και την άχνη. Χτυπάμε με ένα χτυπητήρι ,για λίγο, προσθέτουμε τα ποτά, τους κρόκους και τα αρωματικά..Αμέσως μετά προσθέτουμε τα αμύγδαλα και λίγο λίγο το αλεύρι που έχουμε ανακατέψει με το μπαίκιν-πάουντερ τη σόδα και το αλάτι.

Σχηματίζουμε τους κουραμπιέδες και τους τοποθετούμε σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικο χαρτί.

Ψήνουμε στους 170 β.(όχι περισσότερο) μέχρι να χρυσίσουν.
Οταν βγούν από το φούρνο και κρυώσουν λίγο (τόσο όσο να μπορούμε να τους πιάσουμε) τους μεταφέρουμε πάνω σε λαδόχαρτο όπου έχουμε στρώσει λίγη άχνη. Τους ρίχνουμε μια πρώτη λεπτή στρώση άχνης .Περιμένουμε να κρυώσουν εντελώς και όταν κρυώσουν τους μεταφέρουμε σε ένα διπλανό κομμάτι λαδόχαρτου ,πάλι στρωμένο με άχνη, και τους σκεπάζουμε με μπόλικη.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Αν χρησιμοποιήσετε εσάνς πικραμύγδαλου μην το παρακάνετε .Είναι ένα “μαγικό” άρωμα για τους κουραμπιέδες αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο διότι αν πέσει πολύ θα μυρίζει φάρμακο
2) Κρατάω πάντα το 1/3 των αμύγδαλων ως έχουν (ακοπάνιστα),και αφού σχηματίσω τον κάθε κουραμπιέ του μπήγω στα σωθικά(!) ένα ή και δύο ολόκληρα αμύγδαλα.
3) Η πρώτη (και λεπτή) στρώση της άχνης είναι καλό να μπαίνει όσο οι κουραμπιέδες είναι χλιαροί διότι στη συνέχεια στρώνει και κολλάει καλά η υπόλοιπη…