H περυσινή σεζόν ήταν μια από τις καλύτερες στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Η εικόνα του στον αγωνιστικό χώρο, από τον Δεκέμβριο κι έπειτα, ήταν κατά κανόνα επιβλητική, το σερί του εντυπωσιακό, η επικράτηση στον τελικό του Κυπέλλου αποστομωτική.
Κι ωστόσο ο ΠΑΟΚ όχι μόνο έχασε το πρωτάθλημα, αλλά σε μεγάλο βαθμό έχασε και τις εντυπώσεις. Έκτοτε γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις για όσα συνέβησαν και οδήγησαν στην απώλεια του τίτλου. Στην πραγματικότητα και ανεξάρτητα από την οπτική του καθενός, το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ, ως οργανισμός, αποδείχθηκε ανώριμος και άπειρος στην διαχείριση του πρωταθλητισμού, ήταν περίπου κοινός τόπος για όλους.
Τι άλλαξε φέτος; Κάτι πολύ απλό.
Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: οι ομάδες, δεν αγοράζονται, χτίζονται. Το ρόστερ του φετινού ΠΑΟΚ κοστίζει πολλά λεφτά, για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ακόμα πιο «ακριβή» όμως είναι η ομοιογένεια. Κι αυτή ο ΠΑΟΚ δεν την απέκτησε με τον πακτωλό εκατομμυρίων του Ιβάν. Αυτή την απέκτησε με -πρωτοφανή για τα δεδομένα του- υπομονή και στήριξη στον προπονητή του.
Το ίδιο ισχύει και για την νοοτροπία νικητή. Ούτε αυτή αγοράζεται. Μπορείς ασφαλώς να αγοράσεις παίκτες με εμπειρία στον πρωταθλητισμό και προσωπικότητα για να αντέξουν στα δύσκολα. Αλλά αν το περιβάλλον στο οποίο θα τους τοποθετήσεις δεν είναι οργανωμένο, σοβαρό και με σωστή προσέγγιση απέναντι στο άθλημα, θα κάνεις μια τρύπα στο νερό.
Ο ΠΑΟΚ φέτος δεν έχει φτάσει στα επίπεδα της περυσινής του απόδοσης. Μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι. Ουδείς γνωρίζει. Και εδώ κάπου έρχεται η ομοιογένεια: πώς ξεπερνά ένα δεμένο σύνολο το ντεφορμάρισμα βασικών ποδοσφαιριστών του; Με ομαδική δουλειά, συνεργασία και καλή αγωνιστική οργάνωση. Πατώντας πάνω στα συγκεκριμένα στοιχεία, και φυσικά χάρις στην ποιότητα και την κλάση ορισμένων μονάδων του, ο ΠΑΟΚ μετράει ήδη 7 στα 7.
Πιστεύει ειλικρινά κάποιος ότι θα αρκούσε η απαραίτητη ρέντα για να είναι σήμερα πρώτος και αήττητος ο «Δικέφαλος», αν δεν γνώριζαν οι παίκτες του τόσο καλά ο ένας τον άλλο, ώστε να μπορούν μέσα στο ματς να καλύπτουν τις αδυναμίες που προκύπτουν; Και πιστεύει ειλικρινά κάποιος ότι ο ΠΑΟΚ θα είχε τα ίδια αποτελέσματα, αν δεν υπήρχε το εξαιρετικό δέσιμο ομάδας και προπονητή, το οποίο σφυρηλατήθηκε πέρυσι και φέτος έχει γίνει ατσάλι; Προφανώς όχι.
Ωραία θα μου πείτε. Έτσι είναι. Ομοιογένεια συν ποιότητα, ίσον ΠΑΟΚ πρωτοπόρος και φαβορί για το πρωτάθλημα. Άρα τι; Το πήρε από τον Νοέμβριο;
Ασφαλώς όχι. Το επόμενο τεστ για τους «ασπρόμαυρους» είναι ακριβώς αυτό: να αποδείξουν ότι έχουν ωριμάσει ως οργανισμός σε συνθήκες πρωταθλητισμού. Να διαχειριστούν τον ενθουσιασμό που υπάρχει στην πόλη, να μην τσιμπήσουν σε τυχόν προκλήσεις, να αποφύγουν την αλαζονεία και τις βλαχομαγκιές (όπως το εμετικό αρειανό πρωτοσέλιδο πριν το κυριακάτικο παιχνίδι) και να εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν με την ίδια σοβαρότητα όλα τα παιχνίδια, είτε έχουν έξι, είτε δεκαέξι βαθμούς διαφορά.
Μόνο έτσι θα διατηρήσουν το σημαντικότερο πράγμα που έχουν κατακτήσει μέχρι σήμερα: τον εθισμό στις νίκες! Ο ΠΑΟΚ για πρώτη φορά εδώ και πολλά, ο ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται να είναι πολύ καλύτερος του αντιπάλου του για να κερδίσει. Το κάνει με τον τρόπο και το στιλ ενός επίδοξου πρωταθλητή: όπως χρειαστεί και ανάλογα την περίσταση. Αλλά το κάνει. Διαρκώς.
Ο ΠΑΟΚ πέρυσι εντυπωσίασε και δεν πήρε πρωτάθλημα. Φέτος δεν εντυπωσιάζει και παίρνει νίκες πρωταθλητισμού.
Μοιάζει με πισωγύρισμα. Είναι πρόοδος. Που νομοτελειακά, εφόσον συνεχιστεί και δεν διακοπεί από απρόοπτα γεγονότα, θα επιβραβευτεί με ένα πανάξιο πρωτάθλημα.
