Μία απόφαση με ιδιαίτερη σημασία εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας πριν από λίγο καιρό.
Με τη συγκεκριμένη απόφαση ξεκαθαρίζεται η νομιμότητα των κτισμάτων που ανεγέρθηκαν εκτός οριοθετημένου αιγιαλού και βρέθηκαν στη συνέχεια εντός της ζώνης του αιγιαλού, λόγω διάβρωσης της ξηράς και υποχώρησής της προς το εσωτερικό η οποία προέκυψε ως φυσικό φαινόμενο.
Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές τόσο στο νησί της Ρόδου όσο και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση στη δυτική πλευρά της Ρόδου όπου εξαφανίστηκαν ολόκληρες κτηματολογικές μερίδες από τη θάλασσα με αποτέλεσμα να υπάρχουν γενικότερα και ειδικότερα ιδιοκτησιακά προβλήματα εδώ και δεκαετίες. Με τη συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας εκτιμάται ότι αρκετά από τα προβλήματα αυτά θα τύχουν λύσης.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας σε σχετική υπόθεση που εξέδωσε αποφάσισε να χαρακτηρίσει ως εν μέρει παράνομο τον επανακαθορισμό των οριογραμμών αιγιαλού, λόγω του ότι η νέα χάραξη έγινε λανθασμένα με αποτέλεσμα την ένταξη στη νέα οριογραμμή, κτισμάτων τα οποία όταν νομίμως κατασκευάστηκαν βρίσκονταν εκτός αιγιαλού και βρέθηκαν εκ των υστέρων εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης έπειτα από τη διάβρωση της ξηράς και την υποχώρησή της προς το εσωτερικό λόγω φυσικών φαινομένων.
Ειδικότερα η περίληψη της απόφασης είναι η εξής:
“Οικίες ή άλλα κτίσματα, τα οποία είχαν ανεγερθεί εκτός του αιγιαλού, δηλαδή της ζώνης της ξηράς που βρεχόταν από τη συνήθη μέγιστη ανάβαση του χειμερίου κύματος, αλλά λόγω διάβρωσης της ξηράς και υποχώρησής της προς το εσωτερικό εμπίπτουν πλέον στη ζώνη του αιγιαλού, όπως αυτός διαμορφώνεται ως φυσικό φαινόμενο, δεν επιτρέπεται να συμπεριληφθούν στην οριογραμμή του αιγιαλού, όταν αυτός καθορίζεται με μεταγενέστερη της διάβρωσης διοικητική πράξη οριοθέτησής του.
Ο κανόνας, εξ άλλου, αυτός ισχύει τόσο ως προς τη ρητώς προβλεπόμενη στο νόμο περίπτωση του αρχικού καθορισμού του αιγιαλού, στην καθοριζόμενη ζώνη του οποίου δεν επιτρέπεται, κατά τα ανωτέρω, να περιλαμβάνονται κτίσματα ανεγερθέντα εκτός αιγιαλού ως φυσικού φαινομένου προ της διάβρωσης όσο και για την ταυτότητα του λόγου, ως προς τον, τυχόν, ανακαθορισμό του, εφόσον τα κτίσματα είχαν ανεγερθεί εκτός της αρχικώς καθορισθείσης ζώνης, αλλά κατελήφθησαν από τον αιγιαλό ως φυσικό φαινόμενο, λόγω μεταγενέστερης υποχώρησης της ξηράς.
Στον κανόνα, όμως, αυτόν δεν υπάγονται κτίσματα τα οποία ανεγέρθηκαν παρανόμως, δηλαδή χωρίς τις απαιτούμενες από τη νομοθεσία διοικητικές άδειες. Τέλος, ο καθορισµός ή ο ανακαθορισμός του αιγιαλού κατά τρόπο ώστε να περιλαμβάνονται σ’ αυτόν κτίσματα ανεγερθέντα εκτός του αιγιαλού ως φυσικού φαινομένου κατά το χρόνο της ανέγερσης, ή εκτός του, τυχόν, ήδη καθορισθέντος με διοικητική πράξη αιγιαλού, συνιστά εσφαλμένο καθορισμό κατα την έννοια του άρθρου 5 παρ. 9 του ν. 2971/2001, και μάλιστα, είτε αυτός διενεργήθηκε υπό την ισχύ του ν. 2971/2001 είτε είχε ήδη διενεργηθεί πριν από την ισχύ του νόμου αυτού.
Προβάλλεται ότι τα κτίσματα του αιτούντος, τα οποία είχαν ανεγερθεί δυνάμει αδειών οικοδομής, δεν ενέπιπταν κατά το χρόνο της κατασκευής τους στον αιγιαλό αλλά κατελήφθησαν μεταγενεστέρως από το μέγιστο χειμέριο κύμα, λόγω της επελθούσας σημαντικής διάβρωσης του εδάφους στην συγκεκριμένη θέση. Επομένως, τα εν λόγω κτίσματα έπρεπε να εξαιρεθούν από την επανακαθορισθείσα ζώνη του αιγιαλού, η προσβαλλόμενη δε πράξη αιτιολογείται, κατά τούτο, πλημμελώς.
Η προσβαλλόμενη πράξη αιτιολογείται πλημμελώς, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τους αιτούντες. Και τούτο διότι η Επιτροπή δεν διέλαβε ειδική κρίση ως προς το ζήτημα αν τα κτίσματα είχαν κατά τον χρόνο εκείνο ανεγερθεί νομίμως, εκτός της ζώνης που τότε καταλάμβανε ο αιγιαλός ως φυσικό φαινόμενο, αλλά κατελήφθησαν από αυτόν μεταγενεστέρως εν όψει της επελθούσας – σηµαντικής κατ’ αρχήν – διάβρωσης της ακτής, την οποία διαπίστωσε και η Επιτροπή κατ’ αποδοχήν των σχετικών συμπερασμάτων της σχετικής γεωλογικής ωκεανογραφικής έκθεσης.
Η εξέταση του ζητήματος αυτού ήταν, κατά την έννοια των εφαρμοστέων διατάξεων, κρίσιμη προκειμένου να διαγνωσθεί αν, μετά την ακύρωση της απόφασης καθορισμού των οριογραμμών αιγιαλού του έτους 2001, που επέτυχε ο αιτών ως προς την ιδιοκτησία του, τα ανεγερθέντα κτίσματα έπρεπε, εν όψει της επελθούσας διάβρωσης της ακτής, να εξαιρεθούν, με την παραδεκτώς προσβαλλόμενη απόφαση επανακαθορισμού των ορίων του αιγιαλού, από τη ζώνη αυτή.
Επειδή, κατόπιν τούτων, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, ως πλημμελώς αιτιολογημένη, κατά το μέρος που αφορά τον καθορισμό ως αιγιαλού του εν λόγω τμήματος της επίμαχης ιδιοκτησίας, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης.
Η υπόθεση αναπέμπεται στη Διοίκηση για νέα αιτιολογημένη, κατά τα ανωτέρω, κρίση”.
Πηγή: Η Ροδιακή
