Χωρίς τέλος φαίνεται πως είναι η δικαστική διαμάχη του μουσικοσυνθέτη Γιώργου Θεοφάνους με τον Τούρκο συνάδελφό του, Λεβέντ Ακ – Εγκε, ο οποίος διεκδικεί την πατρότητα της μεγάλης επιτυχίας που τραγούδησε το 2004 ο Αντώνης Ρέμος, «Μα δε γίνεται».
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού και τέσσερα από τη χρονιά που ο Τούρκος συνθέτης κατέθεσε αγωγή για προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σε βάρος του Γιώργου Θεοφάνους, φαίνεται πως η υπόθεση μπαίνει επιτέλους στην τελική ευθεία.
Πριν μερικές ημέρες, οι δύο πλευρές βρέθηκαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας, όπου επαναλήφθηκε η συζήτηση για την αγωγή σε πρώτο βαθμό. Αυτή τη φορά οι διαδικασίες ήταν πολύ σύντομες. Ούτε ο Αντώνης Ρέμος τραγούδησε α καπέλα τα υπό εξέταση τραγούδια -όπως την προηγούμενη φορά-, ούτε ο Γιώργος Θεοφάνους έδωσε το παρόν.
Σημαντική εξέλιξη είναι η έκθεση πραγματογνωμοσύνης που συνέταξαν δύο καθηγητές πανεπιστημίου, ανάμεσά τους η καθηγήτρια μουσικολογίας του ΑΠΘ, Ευανθία Νίκα, με εξειδίκευση στην ιστορική μουσικολογία. Το πόρισμα, που έχει ολοκληρωθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο, απασχόλησε το δικαστήριο, όταν η πλευρά του Τούρκου συνθέτη ζήτησε την αναβολή της υπόθεσης, προκειμένου να διορίσει δικό της τεχνικό σύμβουλο για να αντικρούσει τα συμπεράσματά του.
Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα, με το Μιχάλη Δημητρακόπουλο, πληρεξούσιο δικηγόρο του Γιώργου Θεοφάνους, να λέει κατά τη διαδικασία: «ο εντολέας μου συνθέτει τον ύμνο για το Μαραθώνιο της Αθήνας αυτή τη στιγμή. Οι μεγαλύτεροι συνθέτες και ο Αντώνης Ρέμος κατέθεσαν κατά την πρώτη συζήτηση. Είναι ντροπή να λένε ότι έκλεψε το κομμάτι ενός Τούρκου που δεν είναι ευρέως γνωστός».
Η επανάληψη της δίκης
Πλέον αναμένεται η τελευταία πράξη της περιπέτειας του Έλληνα μουσικοσυνθέτη, η οποία ξεκίνησε το 2014. Τότε, ο Λεβέντ Ακ – Εγκέ ζητούσε να του επιδικαστεί αποζημίωση ύψους 300.000 ευρώ για την προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Ωστόσο, όταν η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο δεν εκφωνήθηκε και επανήλθε με κλήση, το 2016, οπότε και πραγματοποιήθηκε η συζήτηση. Ο Αντώνης Ρέμος είχε καταθέσει ως μάρτυρας, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων, πως το τραγούδι «Μα δε γίνεται» ήταν αποκλειστικό δημιούργημα του Γιώργου Θεοφάνους, αλλά και ότι τα δύο τραγούδια δεν έχουν καμία ομοιότητα. Μάλιστα, είχε τραγουδήσει μέσα στη δικαστική αίθουσα τα δύο κομμάτια, προσπαθώντας να δείξει στο δικαστήριο τις διαφορές τους.
Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε τελικά στα τέλη του 2017, όμως δεν δικαίωσε καμία από τις δύο πλευρές. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας διέταξε την επανάληψη της διαδικασίας, πράγμα το οποίο έλαβε χώρα πριν μερικές ημέρες.
“Καρπώθηκε την αξία το έργου μου”
Ο Τούρκος τραγουδιστής και συνθέτης στην πολυσέλιδη αγωγή του, ζητά ανάμεσα σε άλλα να αναγνωριστεί ως ο μοναδικός δικαιούχος των δικαιωμάτων της πνευματικής ιδιοκτησίας της μουσικής σύνθεσης του τραγουδιού “Μα Δε Γίνεται» κατά ποσοστό 100%.
«Ο αντίδικος, Γιώργος Θεοφάνους άνευ δικαιώματος, δηλαδή της άδειας μου, περιέκοψε και αφαίρεσε αυτό από ολοκληρωμένη μουσική μου σύνθεση της οποίας αποτελούσε το κύριο μέρος, άνευ δικαιώματος και προέβη σε παράνομη προσαρμογή του σε μέρος δικής του μουσικής σύνθεσης που είχε ως αποτέλεσμα τη μουσική σύνθεση «ΜΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ», παρουσίασε χωρίς κανένα δισταγμό και ηθική αναστολή, υπαίτια, παράνομα και αθέμιτα στο κοινό τη δική μου δημιουργία ως δική του, καρπώθηκε όλη την αξία του συγκεκριμένου μουσικού μου έργου, που ως κύριο και βασικό μέρος της μουυσικής σύνθεσης του τραγουδιού «ΜΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ» είχε αναγνώριση στις δύο χώρες, δηλαδή στην Ελλάδα και στην Τουρκία, και ήταν η δικαίωση και η ανταμοιβή μου για τη μακρά και έντιμη σταδιοδρομία μου στο χώρο της μουσικής και το επιστέγασμα όλων των προσπαθειών μου. Ανενδοίαστα δε και αδίστακτα εισέπραξε και εισπράττει όλη τη φήμη και τη τιμή του αποκλειστικού μουσικού δημιουργού του τραγουδιού, μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας στην ελληνική και τουρκική σκηνή της επικαιρότητας. Επέδειξε απέναντι σε εμένα τη μέγιστη περιφρόνηση στα πνευματικά μο δικαιώματα, υποβάλλοντας με στην εξαιρετικά οδυνηρή και δυσχερή θέση να προσπαθώ να διεκδικήσω έναντι αυτού όσα πρωτογενώς μου ανήκουν με τη δημιουργία το επιδίκου έργου μου. Συνεχίζει να προβάλλει ως δικό του το έργο μου με κάθε τρόπο και να συμπεριφέρεται ως αποκλειστικός κύριος των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας της μουσικής σύνθεσης του τραγουδιού «ΜΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ» και εμφανίζεται ως αποκλειστικός δημιουργός της» αναφέρεται στην αγωγή.
Σύμφωνα με το Λεβέντ Ακ – Εγκέ, είχε συνθέσει το 1993 το «ΓΙΑΖ ΑΣΚΙ», το οποίο κυκλοφόρησε στη χώρα του την επόμενη χρονιά, ενώ το 2004 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα η επιτυχία του Αντώνη Ρέμου, που την ίδια χρονιά συμπεριλήφθηκε και σε άλμπουμ που κυκλοφόρησε στην Τουρκία. Όπως ισχυρίζεται, όταν άκουσε το τραγούδι «με έκπληξη και αναστάτωση διαπίστωσα ότι η εισαγωγή και το ρεφρέν της μοσικής σύνθεσης είχε ενσωματωμένο, αυτούσιο το μουσικό θέμα της εισαγωγής και των ρεφρέν του τραγουδιού μου «ΓΙΑΖ ΑΣΚΙ» που είχα συνθέσει το 1993 και είχα κατοχυρώσει ως πρωτότυπη μουσική δημιουργία στο όνομά μου». Δέκα χρόνια αφού άκουσε το τραγούδι, ο Τούρκος συνθέτης υπέβαλε την αγωγή του, υποστηρίζοντας πως τα δύο μουσικά κομμάτια «έχουν ομοιότητες σε χαρακτηριστικά και καίρια σημεία της μελωδίας, του ρυθμού αλλά και της αρμονίας (συγχορδίες) τους».
