Το τείχος θα «κόβει» οριζόντια την Αφρική στα δύο, στο ύψος της Σαχέλ, της υποσαχάριας περιοχής που πρόσφατα μάθαμε κι εμείς, αλλά για εντελώς μη οικολογικούς και μη ειρηνικούς, δηλαδή για όλους τους λάθος λόγους.
Το πρότζεκτ ξεκίνησε το 2007, αλλά ήταν στα σκαριά από τη δεκαετία του ’70. Η Σαχέλ, είναι μια από τις φτωχότερες περιοχές της γης και η φτώχεια έφτασε σε απελπιστικά όταν η κλιματική αλλαγή μεταμόρφωσε το τοπίο σε μια απέραντη ξερή λωρίδα γης.
Οι διαρκείς ξηρασίες, η έλλειψη τροφής, οι ατελείωτες πολεμικές συγκρούσεις και η ομαδική μετανάστευση των κατοίκων σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, μετέτρεψαν την περιοχή σε έρημο, παρότι δεν είναι. Μια περιοχή που κάποτε ήταν γεμάτη από φυσικό πλούτο, έγινε μια επί γης κόλαση.
Τότε ήταν που οι τοπικές κοινότητες, από τη Σενεγάλη στα δυτικά ως το Ντζιμπουτί στα ανατολικά, αποφάσισαν να αντισταθούν. Η κατασκευή του Πράσινου Τείχους έχει ήδη προχωρήσει.
Δέντρα. Βασικά είναι δέντρα, τα οποία φυτεύονται εκεί που υπήρχαν και παλιότερα αλλά πλέον υπάρχει ξερή γη.
Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, όμως. Η αναδάσωση της περιοχής υπόσχεται πολύ περισσότερα από το να αλλάξει το χρώμα της στο γεωγραφικό χάρτη: Στην ουσία προσπαθεί να αποτελέσει μια εναλλακτική και βιώσιμη λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν όχι μόνο την αφρικανική ήπειρο αλλά και όλον τον πλανήτη, την κλιματική αλλαγή, την ξηρασία, την ερημοποίηση, την πείνα, τις συγκρούσεις και τη μετανάστευση.
Φυσικά το τείχος δεν θα λύσει από μόνο του όλα τα προβλήματα και η κατασκευή του δεν γίνεται χωρίς προβλήματα. Στο Σουδάν, ας πούμε, που μαστίζεται από πείνα και συρράξεις, ακόμη και οι καλύτερες των προθέσεων αντιμετωπίζονται εχθρικά.
Το Πράσινο Τείχος
Το σημαντικότερο που γίνεται, παράλληλα με τη γη που αλλάζει, είναι ότι οι τοπικές κοινότητες συσπειρώνονται γύρω από έναν κοινό σκοπό και μετά από δεκαετίες απελπισίας οι κάτοικοι βλέπουν ένα φως, μια ελπίδα για το μέλλον της γης τους και άρα και των ίδιων. Και ένα λόγο να μείνουν στον τόπο τους.
Είναι σχετικά εντυπωσιακό ότι μια τέτοια προσπάθεια έρχεται από την Αφρική ή τελικά ήταν και απόλυτα αναμενόμενο. Είναι κυρίως όμως η απόδειξη ότι οι άνθρωποι δεν φεύγουν από τον τόπο τους για να περάσουν την ώρα τους, αλλά επειδή ο τόπος τους δεν μπορεί πια να τους ζήσει.
Καθένας, τελικά, κατασκευάζει τα δικά του τείχη, ανάλογα με το όραμά του. Απομένει να δούμε ποια θα αποδειχθούν πιο αποτελεσματικά μακροπρόθεσμα..
Δείτε στο βίντεο το Πριν και το Τώρα
Το όραμα για ένα μεγάλο Πράσινο “Σινικό” τείχος
Σημαντικό Οικολογικό ράπισμα από την Αφρική σε εμάς τους “πολιτισμένους” Ευρωπαίους, που καίμε, καιμε, καίμε την κάθε πηγή Ζωής. Μετά “πεινάμε” , πλυμμιρίζουμε, και ότι άλλο. Αποκατάστασις των παλαιότερων τρόπων Καλλιέργειας, Βιοποικιλότητος, διαχειρήσεως των βροχοπτώσεων, των ποταμών και άλλων απορροών, Λογική τεχνική Φωτοβολταϊκών ψηλά από το έδαφος και υποχρεωτικη καλλιέργεια από κάτω, Λελογισμένη τοποθέτησις – διαχείρησις Ανεμογεννητριών περιστροφικού πύργου – πτερύγια τέλος, φύτευσις δένδρων, θάμνων και σαρκόφυλλων τουλάχιστον 25% ανάμεσα στους αγρούς, αποκατάστασις αναβαθμίδων, αποκατάστασις λογικής καλλιεργειών εγχώριων προσαρμοσμενων φυτών, αντιπυρική και αντισεισμική Νομοθεσία δομήσεως εκτός Πόλεως με κατάλληλο σχεδιασμό και αποκλεισμό υλικών, κατασκευή υποχρεωτική και όχι φορολόγησις δεξαμενών νερού εξοπλισμένων με πυροσβεστικό εξοπλισμό, υπογειοποίησις δεξαμενών καυσίμων και “Γκαράζ” και τόσα πολλά άλλα. Όχι μόνο στην Ελλάδα μας. Πανευρωπαϊκά, Παγκόσμια. Τώρα.