Το καλοκαίρι του 1965 ένας νεαρός -τότε- αστυνομικός, ο Πέτρος Κλουδάς, δοκιμάζει να κάνει ένα όνειρό του πραγματικότητα.
Θέλει να φτάσει από το λιμάνι του Πειραιά στην Ιταλία, με μοναδικό μέσο ένα κανό τύπου καγιάκ, το οποίο μάλιστα έχει κατασκευάσει ο ίδιος από καραβόπανο. Όπως εξιστορεί, ανοιχτά της Πάτρας δέχεται επίθεση από κάποιο σκυλόψαρο που του καταστρέφει το πλοιάριο. Αντί ένα τέτοιο συμβάν να τον αποθαρρύνει, αποφασίζει να επαναλάβει το εγχείρημα ένα χρόνο αργότερα. Και σε πείσμα όλων όσων έκαναν λόγο για μια αυτοκτονική επιλογή, τα καταφέρνει!
Ποιος ήταν ο Πέτρος Κλουδάς
Ο Κλουδάς είχε καταγωγή από την Κέρκυρα, πράγμα που προφανώς εξηγεί την αγάπη του για τη θάλασσα. Από το 1962 υπηρετούσε ως αστυφύλακας στον Πειραιά, ενώ την επόμενη χρονιά γράφτηκε στον Ναυτικό Αθλητικό Σύνδεσμο Σαλαμίνας, παίρνοντας μια πρώτη γεύση αγωνιστικής ιστιοπλοΐας. Όταν δηλαδή δοκίμαζε για πρώτη φορά το παράτολμο ταξίδι του, διέθετε ουσιαστικά ελάχιστη προηγούμενη εμπειρία. Γεγονός που καθιστά το επίτευγμά του πραγματικό άθλο.
Το χρυσό μετάλλιο που είχε κατακτήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το ελληνικό πλήρωμα αποτελούμενο από τον διάδοχο του θρόνου, Κωνσταντίνο, τον Οδυσσέα Εσκιντζόγλου και τον Γιώργο Ζαΐμη, είχαν φέρει τα αθλήματα της θάλασσας στο προσκήνιο. Παράλληλα, μερικά χρόνια νωρίτερα, ο Σάββας Γεωργίου με το σκάφος «Χαρά» είχε διασχίσει τον Ατλαντικό. Ο Κλουδάς ήταν γοητευμένος από τα κατορθώματά τους και θέλησε να πετύχει κάτι ανάλογο.
Μόνος
Σε αντίθεση όμως με μια διοργάνωση σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου όλα βρίσκονται υπό έλεγχο, ο Κλουδάς ήταν μόνος. Σε όλα. Σχεδίασε και κατασκεύασε ο ίδιος το μικρό κανό του, τύπου καγιάκ, το οποίο φτιάχτηκε από καραβόπανο για να είναι ελαφρύ. Άλλωστε, ο μόνος τρόπος κίνησής του θα ήταν με ένα διπλό κουπί το οποίο κρατούσε ο τολμηρός θαλασσοπόρος. Επιπλέον, λόγω του μικρού μεγέθους, οι προμήθειες σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα δεν μπορούσαν να ξεπερνούν τα 20 κιλά. Ελάχιστα εφόδια για ένα τέτοιο ταξίδι…
Έχοντας όλες τις πιθανότητες εναντίον του, ξεκίνησε στις 14 Ιουνίου το πρωί αλλά χρειάστηκε πολλές ώρες μέχρι να φτάσει στη Σαλαμίνα, καθώς ο άνεμος ήταν αντίθετος. Αν και βρισκόταν ακόμη στο πρώτο και πιο εύκολο κομμάτι του εγχειρήματός του, ο Κλουδάς πήρε μια γεύση του τι θα ακολουθούσε…
Και πάλι μόνος
Χρειάστηκε περίπου 4 μέρες για να φτάσει μέχρι την Πάτρα. Και κάθε μία από αυτές ήταν μια συνεχής αναμέτρηση με τη φύση. Διανυκτέρευε σε κάποια ακτή κάθε νύχτα, σκεπαζόταν με μια κουβέρτα που είχε μαζί του στο καγιάκ, ενώ μέσα στο σκάφος είχε ακόμη νερό, καφέ και κονσέρβες με γάλα. Έξω από την Κόρινθο, τον χτύπησε η ατυχία που ήρθε με τη μορφή ενός κύματος που αναποδογύρισε το κανό. Εκεί χρειάστηκε να λυθεί προκειμένου να αναδυθεί ξανά και να μην χάσει τη ζωή του. Μια κατάσταση που θα επαναλαμβανόταν κι άλλες φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του.
Αφού ανέκτησε δυνάμεις και εφόδια, κωπηλάτησε για έξι συνεχόμενες μέρες! Μέχρι το νησάκι Φερμέκουλο, κοντά στη Λευκάδα. Εκεί σταμάτησε εξουθενωμένος. Κατανάλωσε ό,τι του είχε απομείνει και περίμενε, ελπίζοντας πως θα τον βοηθούσε κάποιο διερχόμενο πλοίο. Όντως μετά από δυο μέρες πέρασε ένα, όμως ο Κλουδάς δεν ζήτησε να επιβιβαστεί, βάζοντας τέλος στην περιπέτειά του. Απλά ανεφοδιάστηκε, πήρε μαζί του και ναυτικές φωτοβολίδες καθώς και χειροβομβίδες κρότου για να τρομάζει τα πιο… περίεργα σκυλόψαρα που τον περιτριγύριζαν και… συνέχισε!
Στην Κέρκυρα άναψε ένα κερί στον Άγιο Σπυρίδωνα, όπως είχε τάμα, και βγήκε ξανά στη θάλασσα. Οι κοντινοί Οθωνοί ήταν το τελευταίο έδαφος ελληνικής επικράτειας στο οποίο πατούσε. Από εκεί και πέρα υπήρχε μόνο η Αδριατική θάλασσα. Εάν μέχρι τότε τα πράγματα ήταν μια φορά ζόρικα, από εκεί και πέρα ξεκινούσε μια υγρή κόλαση.
Στην Αλβανία
Όταν μερικές μέρες αργότερα συνάντησε το πλοίο «Ατρεύς», περιχαρής άκουσε το πλήρωμα να τον ενημερώνει πως απείχε μόλις 15 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Οτράντο στη βόρεια Ιταλία, που ήταν και ο τελικός προορισμός του. Ταυτόχρονα όμως τον προειδοποίησαν για επικείμενη κακοκαιρία και του συνέστησαν να επιβιβαστεί στο καράβι. Τότε πήρε την πιο τρελή και παράτολμη απόφαση της ζωής του. Θα συνέχιζε!
Πάλεψε με τα μανιασμένα κύματα με την ελπίδα πως από ώρα σε ώρα θα έβλεπε τα φώτα του λιμανιού, όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Υπό θαλασσοταραχή και βροχή, ο Κλουδάς και το πλεούμενό του έγιναν έρμαιο της φύσης που τον απομάκρυνε από το στόχο του. Μόνο το επόμενο πρωί και αφού είχε προηγηθεί η χειρότερη νύχτα στη διάρκεια του εγχειρήματός του, αντιλήφθηκε πως βρισκόταν στα παράλια της Αλβανίας. Κι όμως, με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, συνέχισε να κωπηλατεί για ώρες. Μέχρι που στις 9 Ιουλίου, σχεδόν ένα μήνα από τότε που ξεκίνησε, κατάφερε να φτάσει στο Οτράντο! Το επικό ταξίδι του είχε στεφθεί με επιτυχία, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη.
Επιστροφή με τιμές
Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα το ατμόπλοιο «Κρήτη» μεταφέρει τον ίδιο και το καγιάκ του στον Πειραιά, όπου γίνεται δεκτός από 5.000 ανθρώπους και τις Αρχές. Τον αποκαλούν «σύγχρονο Οδυσσέα» και αποθεώνουν το κουράγιο και τη δύναμη ψυχής του.
Δύο χρόνια αργότερα θα δοκιμάσει ένα ακόμη πιο μεγάλο ταξίδι. Θα τολμήσει να αναπαραστήσει τη διαδρομή Τροία – Ιταλία – Κέρκυρα, φυσικά όχι με καγιάκ, αλλά με ένα διαφορετικό πλεούμενο και τελικά θα αποβιβαστεί ξανά στον Πειραιά έχοντας γράψει ξανά ιστορία.
