Πραγματοποιήθηκε η κηδεία του θρυλικού «Εθνικάρα», που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Κυριακή στα 87 του χρόνια και έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας τα οποία είχε επιβαρύνει και ο κορονοϊός.
Το μεσημέρι της Πέμπτης (16/9) στο νεκροταφείο Σχιστού, τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία, εκεί όπου του είπαν το τελευταίο «αντίο» η οικογένειά του, φίλοι, οπαδοί του Εθνικού και απλοί φίλαθλοι. Το φέρετρό του καλύφθηκε με τη σημαία του Εθνικού.
Ο Γιάννης Ματζουράνης γεννήθηκε το 1934 στον Άγιο Ανδρέα Κυνουρίας. Σε ηλικία 10 ετών ο πατέρας του τον έφερε στην Αθήνα και ο θείος του, Γιώργος, και έναν οικογενειακός φίλος, που ήταν φανατικοί οπαδοί του Εθνικού Πειραιώς το μήυσαν στα γήπεδα.
Από το 1956 μέχρι και το Νοέμβριο του 2014, όπως ο ίδιος έχει πει, είχε χάσει μόλις 12 αγώνες της αγαπημένης του ομάδας. Για την ακρίβεια είχε χάσει 1 + 11 αγώνες. Ο πρώτος ήταν το 1973 την ημέρα του γάμου του. Οι υπόλοιποι 11 ήταν επειδή ήταν άρρωστος!
Το «Εθνικάρας» του κόλλησε σε ένα αγώνα εκτός έδρας με τα Τρίκαλα όπου ο Εθνικός παίζει σπουδαία μπάλα και επικρατεί με 1-3. Τότε ήταν που μέσα στον ενθουσιασμό του φώναξε για πρώτη φορά το «α, ρε Εθνικάρα», με αυτό το μεσαίο «α» να είναι μακρόσυρτο με μια φωνή που έκανε τα τσιμέντα να «τρίζουν» και τους πάντες (ποδοσφαιριστές και φιλάθλους) να γυρνάνε προς το μέρος του και να χειροκροτούν χαμογελώντας.
Για 41 ολόκληρα χρόνια εργάστηκε ως κλητήρας στον Ευαγγελισμό. Το 2011 ο «Εθνικάρας» έζησε μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία του, που τον κράτησε μακριά από τα γήπεδα. Περπατούσε στο δρόμο, ένας φίλαθλος πήγε να τον χαιρετίσει, ο ίδιος προσπάθησε να τον πλησιάσει, δεν πρόσεξε και έπεσε σε μια λακούβα. Χτύπησε στο κεφάλι και στο μάτι με αποτέλεσμα να χάσει ένα μεγάλο μέρος της όρασής του αλλά η αγάπη του για το ποδόσφαιρο παρέμεινε άσβεστη.
