Σύννομη χαρακτήρισε το ΕΔΔΑ τη δημοσίευση στοιχείων μεγαλοοφειλέτη του Δημοσίου, προκειμένου να προστατευτεί το δημόσιο συμφέρον των πολιτών και του κράτους.
«Η δημοσίευση είχε ως στόχο να παράσχει στο ευρύ κοινό μια εικόνα για την κατάσταση του χρέους των οφειλετών. Αντιστοιχούσε στο ενδιαφέρον όλων να γνωρίζουν ποιος οφείλει χρήματα στην φορολογική αρχή και σε ολόκληρη την κοινότητα» αναφέρει το ΕΔΔΑ σε απόφασή του για υπόθεση Ούγγρου πολίτη που προσέφυγε με τον ισχυρισμό της παραβίασης της ιδιωτικής του ζωής.
Στη δημοσίευση προσωπικών στοιχείων προχώρησε σε ιστότοπό της η Εθνική Φορολογική και Τελωνειακή Αρχή του κράτους, περιλαμβάνοντας σε αυτή το όνομα του προσφεύγοντος, τη διεύθυνση κατοικίας, τον αριθμό φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) και το ποσό της ληξιπρόθεσμης οφειλής του, που ανερχόταν σε περίπου 28.000 ευρώ. 
Στη συνέχεια εμφανίστηκε επίσης σε μια λίστα «μεγάλων οφειλετών» στον ιστότοπο των φορολογικών αρχών, ενώ μία ενημερωτική ιστοσελίδα δημιούργησε έναν διαδραστικό χάρτη των φορολογουμένων – οφειλετών και τόνισε τη διεύθυνση κατοικίας του με κόκκινη κουκκίδα.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση «το Δικαστήριο έπρεπε να εξετάσει εάν μπορούσε να θεωρηθεί ότι το κράτος είχε επιτύχει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ του συμφέροντος του προσφεύγοντος να προστατεύσει το δικαίωμά του στο σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής και του συμφέροντος της κοινότητας ως συνόλου και τρίτων, όπως επικαλέστηκε η κυβέρνηση».
Και υπογράμμισε πως «το Δικαστήριο δεν εκτίμησε ως παράλογο το γεγονός ότι το κράτος θεωρεί ως απαραίτητο να προστατεύσει το γενικό οικονομικό του συμφέρον για την είσπραξη δημόσιων εσόδων μέσω δημόσιου ελέγχου που αποσκοπεί στην αποτροπή αθέτησης υποχρεώσεων από τα άτομα». 
Οι πληροφορίες έχουν αντίκτυπο στις οικονομικές συνεργασίες
Σε κάθε περίπτωση, το ΕΔΔΑ έκρινε πως «εκτός από τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας στο σύνολό τους σε ένα λειτουργικό φορολογικό σύστημα, η κυβέρνηση αναφέρθηκε επίσης στην προστασία των οικονομικών συμφερόντων των ιδιωτών, δηλαδή των δυνητικών επιχειρηματικών εταίρων».
Για το λόγο αυτό αποφάνθηκε πως «δεν βρήκε κανένα λόγο να αμφισβητήσει την ιδέα ότι κάθε άτομο που επιθυμεί να δημιουργήσει οικονομικές συνεργασίες με άλλους, έχει συγκεκριμένο συμφέρον να λάβει πληροφορίες σχετικά με τη συμμόρφωση ενός άλλου ατόμου με τις φορολογικές του υποχρεώσεις και, τελικά, την καταλληλότητά του να συνεργαστεί με αυτό, ιδιαίτερα όταν φοροδιαφεύγει για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Και σημειώνει: «Δεδομένου ότι η πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες έχουν επίσης αντίκτυπο στις ιδιωτικές εμπορικές συναλλαγές και στη λειτουργία της οικονομίας, το Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι η αποκάλυψη σε φορολογικούς καταλόγους των προσώπων που οφείλουν μεγάλο ποσό φόρου, είχε αξία πληροφόρησης για το κοινό σε ένα θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος. Μια τέτοια δημοσίευση δεν αφορούσε ένα καθαρά ιδιωτικό ζήτημα».
Για τους λόγους αυτούς κατέληξε πως «δεν φαίνεται ότι η δημοσιοποίηση των προσωπικών του δεδομένων είχε μεγαλύτερη βαρύτητα για την ιδιωτική του ζωή από ό,τι ήταν απαραίτητο για την προώθηση του νόμιμου συμφέροντος του κράτους».
Πηγή: www.echrcaselaw.com
