17 μήνες μετά οι έρευνες της αστυνομίας παραμένουν στο σκοτάδι, καθώς δεν έχει εντοπιστεί έως σήμερα ο δολοφόνος του – Ο Θανάσης Σουλούκος, πατέρας του Μάριου σε μια κατάθεση ψυχής στην κάμερα του Alpha
Ιούνιος του 2017 και οι μαθητές του 6ου δημοτικού σχολείου Αχαρνών ετοιμάζονται να πουν ποιήματα για τη σχολική γιορτή που σημαίνει και το τέλος της μαθητικής χρονιάς.
Ανάμεσα στα δεκάδες παιδιά υπάρχει και ένα αγόρι, το όνομα του οποίου θα γίνει αργότερα σύνθημα στα χείλη χιλιάδων κατοίκων του Μενιδίου που θα διαδηλώσουν για την εγκληματικότητα στην πόλη τους.
Μια αδέσποτη σφαίρα θα τραυματίσει θανάσιμα τον μικρό Μάριο, λίγο πριν απαγγείλει το δικό του ποίημα, που με τόση χαρά περίμενε εκείνος και οι γονείς του να πει.
Έτσι ξαφνικά και ενώ περιμένει τη σειρά του, σωριάζεται μονομιάς στο έδαφος, μπροστά στα έκπληκτα μάτια της μητέρας του, η οποία είναι και δασκάλα στο συγκεκριμένο σχολείο.
Τα χαμόγελα «παγώνουν» και οι παιδικές φωνές σταματούν. Όλοι τρέχουν στον μικρό Μάριο. Η αδέσποτη σφαίρα που όπως εικάζουν οι αρχές προήλθε από κάποιο «γλέντι» σε κοντινό σπίτι Ρομά έχει καρφωθεί στο μικρό κεφαλάκι του παιδιού που χάνει τη ζωή του έτσι ξαφνικά.
O μικρός Μάριος χαμογελά στο φακό σε οικογενειακές στιγμές
Ο θάνατός του συγκλονίζει το πανελλήνιο, ενώ επεισόδια ξεσπούν στο Μενίδι με διαδηλώσεις κατά της εγκληματικότητας που μαστίζει την περιοχή.
Σπίτια Ρομά πυρπολούνται από κατοίκους που εκτιμούν πως εκείνοι είναι οι υπαίτιοι για το θάνατο του μικρού μαθητή.
Κι όμως 17 μήνες μετά οι έρευνες της αστυνομίας παραμένουν στο σκοτάδι, καθώς δεν έχει εντοπιστεί έως σήμερα ο δολοφόνος του Μάριου, λόγω έλλειψης αδιάσειστων στοιχείων, όπως επισημαίνουν αστυνομικές πηγές.
«Ο Μάριος έφυγε πολύ άδικα από τη ζωή. Το παιδί μου έφυγε χαρούμενο για να πάει στη γιορτή του σχολείου και δολοφονήθηκε. Όσο δεν βρίσκεται ο δολοφόνος του παιδιού μου, αυτό το πράγμα με τρελαίνει. Είναι μέρες που φτάνω σε πολύ ακραία σενάρια στο μυαλό μου γιατί το παιδί μου έφυγε χαρούμενο από το σπίτι και δεν πρόλαβε να πει ούτε το ποίημα του στην καλοκαιρινή γιορτή του σχολείου.
Η γυναίκα μου ήταν εφτά χρόνια δασκάλα σε εκείνο το σχολείο που ο Μάριος άφησε την τελευταία του πνοή και το παιδί μας ήταν μαθητής της εκείνη τη χρονιά. Η γιορτή θα ξεκινούσε στις 19.30 το απόγευμα ενώ ο Μάριος είχε τόση χαρά που θα έλεγε το ποίημα του που έφυγε από το σπίτι στις 18:00 για να βοηθήσει και τη μητέρα του στην ετοιμασία της γιορτής. Και λίγο πριν έρθει η σειρά του για να πει κι αυτός το ποίημα, το παιδί σωριάστηκε κάτω στο προαύλιο του σχολείου. Δεν ακούστηκε κανένας πυροβολισμός γιατί τα παιδιά τραγουδούσαν δυνατά. Τότε υπήρξε μεγάλη αναστάτωση και μάλιστα θυμάμαι ότι άκουσα τη διευθύντρια να φωνάζει: ”ένας γιατρός να έρθει γρήγορα στο παιδί”. Πήδησα κατευθείαν από την εξέδρα και πλησίασα τον Μάριο. Ήταν μελανιασμένος και υπήρχαν αίματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς δεν ήξερε τι έπαθε ο Μάριος κι ο καθένας έλεγε τη γνώμη του. Η σύζυγος κατάλαβε ότι το παιδί είναι χτυπημένο πολύ σοβαρά και ήταν η μόνη που φώναζε και έλεγε:”Το παιδί μου είναι πολύ σοβαρά. Χτυπήθηκε από κάπου ψηλά, κάτι ήρθε από ψηλά και το χτύπησε, κάποιο αντικείμενο έπεσε στο κεφάλι του” φώναζε η γυναίκα μου. Και δεν μπορούσαμε να το πιστέψαμε εμείς αυτό εκείνη τη στιγμή γιατί όλοι νομίζαμε ότι το παιδί ζαλίστηκε, έπεσε κάτω και χτύπησε», λέει συγκλονισμένος ο Θανάσης Σουλούκος, πατέρας του Μάριου.
«Έψαχνα να βρω τι αντικείμενο έπεσε στο κεφάλι του παιδιού και δεν έβρισκα τίποτα. Στη συνέχεια καλέσαμε το ασθενοφόρο και πήγαμε στο νοσοκομείο. Μέχρι να φτάσουμε, ο Μάριος ήταν ζωντανός. Εμείς περιμέναμε ότι το παιδί θα συνέλθει. Μετά από δυο ώρες μας ανακοίνωσαν ότι το παιδί μας ήταν νεκρό. Όσο και να ρωτούσα τους γιατρούς εκείνο το βράδυ από τι πέθανε το παιδί, δεν μπορούσε να μου δώσει απάντηση κανείς. Η σύζυγος επέμενε και ρωτούσε τους γιατρούς γιατί το παιδί μας έβγαλε τόσο πολύ αίμα, αλλά δεν της απαντούσε κανείς. Από τη νεκροψία μάθαμε ότι ο Μάριος πέθανε από σφαίρα στο κεφάλι. Όταν το ακούσαμε σοκαριστήκαμε», λέει ο πατέρας του Μάριου.
«Από ότι έμαθα πολύ αργότερα, εκείνο το βράδυ γινόταν ένα γλέντι στο Μενίδι από Ρομά. Κι ο λόγος ήταν ότι πριν λίγες ήμερες είχε συλληφθεί μια γυναίκα, έμπορος ναρκωτικών, δεν προφυλακίστηκε, αφέθηκε ελεύθερη και δώσαμε το δικαίωμα σε κάποιον ανεγκέφαλο να πάρει το πιστόλι, να πυροβολεί και να γλεντάει. Δυστυχώς αυτό δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο και ο δολοφόνος του παιδιού μου κυκλοφορεί ελεύθερος ακόμα. Η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να βρει το όπλο από το οποίο δολοφονήθηκε ο Μάριος για αυτό και δεν μπορούν να καταλήξουν κάπου», λέει ο Θανάσης Σουλούκος.
Οι κάτοικοι στο Μενίδι βρίσκονται σε απόγνωση, αφού όπως καταγγέλλουν 17 μήνες μετά το θάνατο του Μάριου οι πυροβολισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο στην περιοχή, με την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει «κόκκινο». Εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, ληστείες και διαρρήξεις έχουν αναγκάσει τους κατοίκους να «ταμπουρώνονται» στα σπίτια τους.
«Οι πυροβολισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο στο Μενίδι ακόμα. Νιώθω ότι το παιδί μου θυσιάστηκε στο βωμό της οπλοκατοχής και της οπλοχρησίας και ο Μάριος ήταν το θύμα τους. Πολλές φορές αισθάνομαι ότι ο Μάριος θα γυρίσει σπίτι. Θέλω να βρεθεί ο δολοφόνος του», υποστηρίζει ο πατέρας του Μάριου, Θανάσης Σουλούκος, καταλήγει, μιλώντας στην εκπομπή «Μετά τα Μεσάνυχτα» του Alpha.
