Δεν χωράει ανθρώπινος νους την τραγωδία που σημειώθηκε χθες αργά το βράδυ στις Πρέσπες, όπου δύο νέα παιδιά ηλικίας 16 και 18 ετών έχασαν τη ζωή τους και ακόμα ένας 17χρονος δίνει μάχη στη ΜΕΘ του νοσοκομείου «Παπανικολάου», όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν εξετράπη για άγνωστο λόγο της πορείας του, πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και προσέκρουσε σε συστοιχία δένδρων.
Οι στιγμές που ακολούθησαν του τροχαίου, προκαλούν ανατριχίλα. Ο πατέρας του 18χρονου θύματος, ήταν ο οδηγός του ασθενοφόρου από το Κέντρο Υγείας Πρεσπών και ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στο σημείο του δυστυχήματος όπου και αντίκρισε νεκρό τον γιο του.
«Είμαι ο μοναδικός οδηγός ασθενοφόρου στις Πρέσπες εδώ και 6 χρόνια. Ανά πάσα στιγμή τρέχω κατευθείαν για να σώσω ζωές. Τη ζωή του παιδιού δεν κατάφερα να τη σώσω» είπε ο πατέρας του 18χρονου συγκλονίζοντας με τα λόγια του. «Όταν με κάλεσαν να πάω στο σημείο, μέσα σε 4 λεπτά ήμουν στο συμβάν. Δεν γνώριζα ότι πηγαίνω στο τροχαίο του παιδιού μου, δεν γνώριζα τίποτα. Όταν έφτασα στο σημείο είδα το αμάξι μου και τα παιδιά νεκρά. Μου κόπηκαν τα πόδια. Τα ξανακόλησα κι έπεσα στη μάχη, μαζί με τους γιατρούς για να τα επαναφέρουμε. Μαζί με τα παιδιά, τελειώσαμε κι εμείς μαζί τους. Η κόρη μου από μέρα σε μέρα γεννάει και πρέπει να της σταθώ, με τι κουράγιο; Ας μας βοηθήσει ο Θεός».
Για τις τραγικές στιγμές που έζησε, προσπαθώντας μαζί με τους γιατρούς να επαναφέρει στη ζωή τον γιο του μίλησε και ο πατέρας του 16χρονου Κωνσταντίνου, ενός εκ των θυμάτων του φρικτού τροχαίου δυστυχήματος στις Πρέσπες.
«Ίσως και να τον προλάβαινα τον γιο μου και να ήταν εδώ μαζί μας. Ξεκίνησα να πάω να πάρω το άλλο μου παιδί, τον αδελφό του από το έθιμο με τις φωτιές και για λίγα λεπτά δεν τον πρόλαβα (σ.σ. τον 16χρονο), είχε φύγει με το αμάξι του φίλου του. Θα τον έπαιρνα με το αμάξι μας και θα ζούσε το παιδί μου αλλά δεν πρόλαβα. Στο δρόμο ενημερώνομαι για το τραγικό συμβάν κι όταν έφτασα, τον είχαν έξω από το αμάξι και προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή. Τους πλησίασα κι άρχισα κι εγώ να κάνω το ίδιο για να επαναφέρω το γιο μου αλλά μάταια. Ήταν ήδη αργά… Θέλω να ξέρετε πως κι ο Κωνσταντίνος μου κι ο Σταύρος ήταν αγαπημένα παιδιά, φιλότιμα με καλές καρδιές κι έφυγαν μαζί από τη ζωή…».
κουραγιο