Η Συρία βιώνει μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές στη σύγχρονη ιστορία της. Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ αποτελεί παρελθόν από την χώρα και πιθανότατα δεν έχει ακόμη συνηθίσει στους ρυθμούς και τις χαμηλές θερμοκρασίες της Ρωσίας… Μέσα σε ένα κλίμα εύθραυστων ισορροπιών και μεγάλων αλλαγών στη Μέση Ανατολή η κόντρα (χωρίς εισαγωγικά) ανάμεσα σε Τζο Μπάιντεν και Μπέντζαμιν Νετανιάχου συνεχίζεται.
Ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος δήλωσε 24 ώρες μετά την πτώση Άσαντ πως οι ΗΠΑ και η σταθερή πολιτική της Κυβέρνησής του έφεραν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τόσο το Ιράν, όσο και τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, αλλά και τη Μόσχα. Μέσα από αυτή την στρατηγική, υποστήριξε ο Τζο Μπάιντεν, κανένας από τους συμμάχους του καθεστώτος δεν είχε τον τρόπο ή την διάθεση να κρατήσει τον Άσαντ στην εξουσία, όπως συνέβη το 2011 με τα ρωσικά μαχητικά να σαρώνουν τους αντάρτες.
Στον αντίποδα με αντίστοιχο διάγγελμα ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου υποστήριξε πως είναι ο πόλεμος του Ισραήλ απέναντι σε Χεζμπολάχ, Χαμάς αλλά Τεχεράνη που οδήγησε τον Άσαντ στην εξορία και τη Συρία σε μία νέα εποχή. Ο Νετανιάχου μάλιστα δεν άφησε στην άκρη τα όσα έχουν συμβεί εδώ και δύο χρόνια με τον Τζο Μπάιντεν και με σαφέστατη αιχμή υπογράμμισε πως «εάν το Ισραήλ υπέκυπτε στις πιέσεις που κάποιοι άσκησαν για πρόωρο τέλος του πολέμου τίποτε από αυτά δεν θα είχαν συμβεί». Το Ισραήλ θεωρεί πως από την επίθεση κατά της Χεζμπολάχ και τον θάνατο του Νασράλα δεν καταστράφηκαν απλά κομμάτια αλλά η βάση αυτού που για το Τελ Αβίβ είναι ο «άξονας του κακού». Η επιχειρήσεις των ισραηλινών δυνάμεων τόσο στα υψίπεδα του Γκολάν όσο και ενάντια στις βάσεις του στρατού της Συρίας δίνουν ένα «bonus» στα όσα λέει ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Είναι σαφές πως σήμερα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος βρισκόταν πίσω από τις κινήσεις που οδήγησαν στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ αλλά σε μερικούς μήνες είναι αυτές ακριβώς οι συνθήκες που θα καθορίσουν και ποιος θα έχει μεγαλύτερο έρεισμα και επιρροή στην περιοχή. Το Ισραήλ ξεκάθαρα έχει στο στόχαστρο και την Τεχεράνη και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου έχει δώσει ημερομηνία λήξης στην εκεχειρία με τον Λίβανο. Ο στόχος είναι η πτώση της θεοκρατίας της Τεχεράνης όπως και η μεγαλύτερη δυνατή επιρροή σε ολόκληρη την ζώνη. Εάν μετά τον Άσαντ διαλυθεί και ο μεγαλύτερος εχθρός από όλους τότε κανένας δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει αφενός την απόλυτη κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή και σε δεύτερο χρόνο θα απαιτηθούν δεκαετίες μέχρι κάποιος να ξαναεπιχειρήσει να απειλήσει την χώρα, με τον τρόπο που την απείλησε και την έπληξε η Χαμάς το «Μαύρο Σάββατο».
Τα «απόνερα» της δεδομένης κόντρας Νετανιάχου – Μπάιντεν θα παραλάβει σε λίγο καιρό ο Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος μετά την πτώση Άσαντ δημοσίευσε μήνυμα στα δικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης ζητώντας «αποχή των ΗΠΑ από την Συρία» κάτι το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει και ο ίδιος να πράξει εάν δεν θέλει να υπάρξει εκ νέου ενεργοποίηση της Ρωσίας στην περιοχή. Οι εξελίξεις στην Συρία δίνουν ένα «απρόσμενο» χαρτί πίεσης στα χέρια του και για τον πόλεμο στην Ουκρανία καθώς εάν η Ρωσία πιεστεί για τα όσα χάνει από την Μέση Ανατολή ίσως να υπάρξει μία υποχώρηση στα όσα ζητά από το Κίεβο.
Από το συγκεκριμένο πλαίσιο μοιάζει αποστασιοποιημένη αλλά σε καμία περίπτωση ηττημένη η Άγκυρα. Η Τουρκία δεδομένα για ακόμη μία φορά θα έχει λόγο και πιθανότατα και κέρδη από έναν πόλεμο που διεξάγεται εκτός δικών της εδαφών. Εάν ο Ερντογάν πιεστεί να επιστρέψει κάποιες από τις κατεχόμενες στα νότια της χώρας του εδάφη της Συρίας θα απαιτήσει να μην υπάρξει καμία συζήτηση για Κουρδικό κράτος και στο τέλος ίσως να έχει περισσότερα από όσα διαπραγματεύεται.
