Τη φράση «Το δακτυλίδι του Πολύκράτη» τη θυμόμαστε και τη λέμε, όταν κάποιος προσπαθεί άδικα να ξεφύγει από μια αναπόφευκτη συμφορά.
Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος, ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης, χαιρόταν τη ζωή του για χρόνια ευτυχισμένος, έτσι που ο Άμασις, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, ανησύχησε για την ευτυχία του αυτή, που ήταν πολύ μεγάλη για άνθρωπο.
Οι αρχαίοι πίστευαν πως το «θείον» είναι «φθονερόν» και οι θεοί δεν ανέχονται να έχουν οι άνθρωποι μια άδολη ευτυχία.
Γι’αυτόν, λοιπόν τον λόγο σύστησε ο Άμασις στον Πολυκράτη, για να ξεφύγει τη συμφορά, που ίσως να του έστελναν οι Θεοί, να προκαλέσει ο ίδιος ένα ατύχημα στον εαυτό του, αποστερώντας τον από κάτι που ήταν αγαπητό.
Τότε, ο Πολυκράτης πέταξε στη θάλασσα το πιο αγαπημένο του δακτυλίδι, που είχε επάνω ένα μεγάλο σμαράγδι.
Μα η τύχη του δεν την ήθελε φαίνεται αυτή τη θυσία και σε λίγες μέρες ξαναβρήκε ο Πολυκράτης το δακτυλίδι του μέσα σε ένα ψάρι, που του το πρόσφερε ο ψαράς.
Όταν το έμαθε, αυτό ο Άμασις, κατάλαβε πως δεν μπορεί να ξεφύγει ο άνθρωπος από τη μοίρα του, αλλά στο μεταξύ προτίμησε να διακόψει τη φιλία του με τον Πολύκράτη, για να μη λυπηθεί ύστερα από τη βέβαιη συμφορά που θα έστελναν οι θεοί στο φίλο του.
Πράγματι, ύστερα από χρόνια ο Πολυκράτης μπλέχτηκε με τους Πέρσες σε πόλεμο, οι οποίοι τον νίκησαν και τον σκότωσαν με το μαρτυρικό θάνατο του σταυρού. Γιατί όπως έλεγαν οι αρχαίοι: «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον»…
