Στο όχι και τόσο μακρινό 2013 ο Γιώργος Κιμούλης είχε γλιτώσει στο παρά πέντε την εμπλοκή του με τη Δικαιοσύνη, όχι για λόγους που σχετίζονται με τις καταγγελίες που πέφτουν σαν βροχή εναντίον του τις τελευταίες μέρες από συμπρωταγωνίστριές του στο θέατρο, αλλά για λόγους οικονομικούς.

Πιο συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας οικονομικού εγκλήματος είχε διατάξει τον εντοπισμό και τη σύλληψη του ηθοποιού-σκηνοθέτη καθώς εμφανιζόταν να χρωστά στο δημόσιο 200.000 ευρώ από απλήρωτους φόρους προηγούμενων ετών.

Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα, ο Κιμούλης δεν είχε εντοπιστεί από τις αρχές και προσπαθούσε να αποφύγει την σύλληψη προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο για να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό – κάτι που ο ίδιος διέψευσε κατηγορηματικά λέγοντας πως βρισκόταν σπίτι του και δεν τον ενόχλησε κανείς από αυτούς που έλεγαν πως εξαφανίστηκε – έτσι ώστε να προχωρήσει σε ρύθμιση των χρεών του και τελικά να μη βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης.

Η μακροσκελής απάντηση του

Ο ίδιος, πάντως, θέλησε να λύσει τότε τη σιωπή του και να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή των πραγμάτων, κάνοντας λόγο για προσπάθεια δημόσιου εξευτελισμού του και για έναν «άγριο βιασμό που δέχεσαι, όταν αναγκάζεσαι να γνωστοποιήσεις τα εν οίκω εν δήμω». Ο Κιμούλης, με μια μακροσκελή επιστολή του προς γνωστό ενημερωτικό site υποστήριξε μεταξύ άλλων:

«Σχετικά με την οφειλή μου: Ανήκω στην ομάδα των επιχειρηματιών της πραγματικής οικονομίας,που αναγκάστηκαν να επιχειρήσουν χωρίς μίζες και μακριά από τις κρατικοδίαιτες παρέες. Η περίφημη οφειλή μου στο δημόσιο ήταν ένα ποσόν, το οποίο με τις γνωστές προσαυξήσεις έφτασε σ’ ένα ύψος, που μου ήταν αδύνατον να το αντιμετωπίσω με μία εφάπαξ καταβολή, δεδομένου ότι δεν διατηρώ προσωπικούς λογαριασμούς εδώ ή στο εξωτερικό, ούτε διαθέτω αντίστοιχη ακίνητη περιουσία. Το ποσόν αυτό διακριβώθηκε κατόπιν δικών μου δηλώσεων προς τις αρμόδιες οικονομικές αρχές, με άλλα λόγια δεν απέκρυψα ποτέ από το Κράτος τις οικονομικές μου συναλλαγές στο σύνολό τους. Άρα ποτέ δεν υπήρξα φοροφυγάς, όπως πολλοί πρόλαβαν και έγραψαν.

Η πηγή της οφειλής εντοπίζεται στη δραστηριότητά μου ως θεατρικού επιχειρηματία και όχι σε έσοδα μισθωτής εργασίας. Δηλαδή, η οφειλή μου αυτή είναι «ζημιές» από τη λειτουργία δύο θεατρικών σκηνών επί 12 χρόνια και από θεατρικές περιοδείες μιας δεκαπενταετίας, δηλαδή μιας δραστηριότητας μεγάλου κύκλου εργασιών που, αν μη τι άλλο, απασχόλησε εκατοντάδες ηθοποιών και τεχνικών. Η σκέψη ότι το ποσόν της οφειλής αντιστοιχεί σε πενταπλάσια κέρδη δεν εφαρμόζεται στην περίπτωσή μου.

Αντιθέτως, η ικανοποίηση της οφειλής είναι μία κοπιώδης διαδικασία, την οποία ακολουθώ σε συνεργασία με τις φορολογικές αρχές, μιας και ήταν πάγια τακτική μου να προσπαθώ να πληρώνω πρώτα τους εργαζόμενους (έστω κι αν μερικές φορές δεν κατόρθωνα να είμαι εμπρόθεσμος) και μετά τις προσωπικές μου υποχρεώσεις (Εφορία, ΙΚΑ). Τι έγινε λοιπόν; Κατέπεσε μία «ρύθμιση».

«Είχα κάνει διακανονισμό»

Είχα κάνει διακανονισμό, όπως εκατομμύρια Έλληνες  δεν μπόρεσα να τον ακολουθήσω και πριν από ένα μήνα περίπου, επισκέφτηκα προσωπικά την εφορία μου για να κάνω έναν καινούργιο διακανονισμό. Συμφώνησα πως μέσα σ’ ένα δεκαπενθήμερο θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω το ποσόν της πρώτης δόσης του νέου διακανονισμού. Δεν πέρασε όμως ούτε μία βδομάδα και το μεσημέρι της Παρασκευής έμαθα από την τηλεόραση, πως με κυνηγάει η αστυνομία και ο οικονομικός εισαγγελέας. Κατάλαβα, πως το θέαμα του κανιβαλισμού ξεκίνησε.

Προσπάθησα με μεγάλη δυσκολία μέσα σε δύο μέρες να βρω το ποσόν, που έπρεπε να δώσω. Τα κατάφερα χάρη στη βοήθεια κάποιων φίλων. Τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα απ’ την καρδιά μου, όπως επίσης ευχαριστώ και όσους «φίλους» μου έστρεψαν την πλάτη, επιδέξια ή μη, υπενθυμίζοντάς τους το γνωστό ποίημα, που τελειώνει με το στίχο: «μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου».

Εμείς να θυμίσουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2017 ο κ. Κιμούλης διορίστηκε πρόεδρος στο επταμελές διοικητικό συμβούλιο του «Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος».

Παραιτήθηκε ένα μήνα μετά εν μέσω αιχμών κατά του τότε διευθύνοντα συμβούλου και της Κυβέρνησης που τον έβαλαν στη θέση αυτή, του ΣΥΡΙΖΑ.