Την τραγική εκείνη νύχτα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, όπου χάθηκαν 57 ψυχές πριν από ένα χρόνο ακριβώς, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων έγραψε μερικούς στίχους από καρδιάς, μιας καρδιάς που έσπασε σε χίλια κομμάτια, όπως η καρδιά όλων μας…
Ένας ψίθυρος – κραυγή, που μελοποιήθηκε από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη και ανατριχιάζει. «Δυο λόγια παρηγοριάς στους πονεμένους γονείς και φίλους», όπως σημειώνει ο ίδιος ο Λουδοβίκος.
«Πριν ένα χρόνο ήμουν στη Βελίκα της Λάρισας όταν έγινε το μεγάλο δυστύχημα
Στα Τέμπη. ‘Κείνο το βράδυ βγήκαν αυτοί οι στίχοι και ο Αντρέας Κατσιγιάννης έβαλε τη μουσική. ο Γρηγόρης Χατζάκης ανέλαβε την οπτικοποίηση, δυο λόγια παρηγοριάς στους πονεμένους γονείς και φίλους», γράφει ο τραγουδοποιός σε ανάρτησή του στο Facebook.
Για τη «Μάνα που περιμένει στο σταθμό»
Ισόβια στιγμή κρατούμενη,
πάνω στις ράγες καρφωμένη χωρίς διαφυγή στο παρελθόν,
ένα παρόν αιώνιο θα μένει,
μια λέξη μονοσύλλαβη κραυγή.
Που κάθε στόμα στον αέρα θα τη στέλνει.
Παράλληλες γραμμές και τραίνο αόρατο
που κουβαλά καλόγνωμες ψυχές στον Άδη .
Η μάνα περιμένει στο σταθμό, μετέωρο το χέρι της αφήνει και το χάδι
