Η απόλυτη ευθυγράμμιση όλων των θρησκευτικών κέντρων της αρχαιότητας του Δωδεκάθεου, της Αιγυπτιακής, Ιουδαϊκής, Χριστιανικής θρησκείας και του Ισλάμ, με επίκεντρο την πυραμίδα του Ταϋγέτου
Γράφει ο Νίκος Μπακής
Τι να πρώτο πει κανείς γι’ αυτό τον Μεγαλόπρεπο Γίγαντα, ο οποίος έθρεψε γενεές και γενεές μυθικών ηρώων, πολεμιστών, φιλοσόφων, ποιητών, από την εποχή της ένδοξης Σπάρτης μέχρι και το Έπος του ‘40. Εδώ κτίστηκαν και γκρεμίστηκαν οι μεγαλύτερες αυτοκρατορίες. Εδώ στέφθηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Και από εδώ ξεκίνησαν όλες οι επαναστάσεις, για την παλιγγενεσία του Ελληνικού Έθνους του 1821. Ο κατάλογος είναι μακρύς και δύσκολα χωράει μέσα σ’ ένα μικρό άρθρο.
Ο Ταΰγετος έχει μία παγκόσμια πρωτοτυπία που δεν συναντιέται σε καμία άλλη οροσειρά του πλανήτη. Η κορυφή του σχηματίζει μία τέλεια Πυραμίδα. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αυτό που βλέπουμε από απόσταση, είναι φυσική πυραμίδα ή πρόκειται για κάτι τεχνητό; Κι όμως τα φαινόμενα απατούν. Όσοι γνωρίζουν καλά τον Ταΰγετο ή έχουν κατακτήσει την κορυφή του, διαπιστώνουν πως όσο πιο κοντά φθάνεις προς την κορυφή, τόσο αλλοιώνεται η μορφή της πυραμίδας. Πως γίνεται αυτό;
Από το μοναδικό σημείο που μπορεί κανείς ν’ αντικρύσει το τέλειο σχήμα της πυραμίδας είναι από ένα μικρό χωριουδάκι έξω από την Σπάρτη, την Καλογωνιά. Είναι από την αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει: κάλλος, καλλωπισμός = όμορφο, τέλειο και γωνιά = οπτική γωνία, δηλαδή η τέλεια οπτική γωνία. Αν εκτείνουμε μια ευθεία από την κορυφή προς τα περίχωρα της Σπάρτης, στην απέναντι όχθη του Ευρώτα, στον αρχαίο ναό του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης στα «Μενελάϊα», συνεχίζοντας στο χωριό Χρύσαφα, μέχρι το τέρμα προς του βόρειου Πάρνωνα τα χωριά. Τότε η πυραμίδα σχηματίζει το πιο τέλειο γεωμετρικό σχήμα που δημιούργησε ποτέ η φύση.
Απ’ όπου κι αν κοιτάξεις την κορυφή του Ταϋγέτου, είτε βρίσκεσαι στη Λακωνία ή την Μεσσηνία, είτε βόρεια είτε νότια, μοιάζει με μια απλή κορυφή. Άρα η πυραμίδα ήταν φυσική και άβατη στην αρχαιότητα, και όχι τεχνητή όπως πολλοί ισχυρίζονται. Γιατί στους προϊστορικούς χρόνους πίστευαν πως η Γη ήταν επίπεδη, και θα ήταν ύβρις, μια ακολασία, αν τολμούσαν να πειράξουν έστω και μια πέτρα στην επιφάνειά της, για να μην διαταραχθεί η ισορροπία της φύσεως.
Για τους περισσότερους λάτρεις της φύσεως αποτελεί όνειρο ζωής, να επιχειρήσουν ν’ ανέβουν αυτό το δύσκολο και απαιτητικό βουνό. Μετά την κούραση ο επισκέπτης θ’ αποζημιωθεί με το αζημίωτο, βιώνοντας μια μοναδική εμπειρία, η οποία δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια κατά την διάρκεια της ανατολής ή της δύσεως του Ηλίου συμβαίνει ένα μοναδικό υπερφυσικό φαινόμενο. Από τις ακτίνες του Ήλιου που κτυπάνε την κορυφή του Ταϋγέτου, σχηματίζεται η σκιά της πυραμίδας ή αλλιώς το Ιερό Βέλος σε σχήμα ισόπλευρου τριγώνου στον ορίζοντα.
Το φαινόμενο αυτό διαρκεί μερικά λεπτά και φαίνεται μονάχα από την κορυφή του Ταϋγέτου, όταν βέβαια είναι καθαρός ο ουρανός. Η σκιά η οποία σχηματίζεται στην ανατολή δηλαδή προς την πλευρά της Λακωνίας, μοιάζει με την αιχμηρή μύτη ενός βέλους και λειτουργεί ως δείκτης, δείχνοντας την ακριβή θέση απ’ όπου θα ξεπεταχτεί ο Ήλιος την επόμενη μέρα.
Η σκιά ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και για τους αρχαίους Έλληνες εθεωρείτο ιερή. Πάνω σ’ αυτήν στηρίχθηκε η κατασκευή των ιερατείων και των ηλιοστάσιων, τα οποία καθόριζαν τις τέσσερις εποχές, τις καλλιέργειες κοκ. Τα ηλιοστάσια ήταν αρχαίοι ελληνικοί ναοί, αφιερωμένοι ως επί το πλείστον στον Θεό του Ήλιου τον Απόλλωνα. Ήταν κτισμένοι σε περίοπτη θέση πάνω σε λόφους και γιόρταζαν όταν ο Ήλιος έδυε πάνω στη μύτη της πυραμίδας. Στη συνέχεια οι ναοί αυτοί γκρεμίστηκαν και στη θέση τους κτίστηκαν εκκλησίες.
Σύμφωνα με τον Σπαρτιάτη Ιστορικό Ερευνητή Βασίλειο Βασιλάκο (με τον οποίο θ’ ασχοληθούμε αναλυτικά στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας), στο χωριό Τραπεζοντή Λακωνίας βρισκόταν το ιερατείο (προϊστορικό μαντείο), τ’ οποίο μελετούσε τη σκιά της πυραμίδας. Από το χωριό στις 20 Οκτωβρίου ο Ήλιος δύει πάνω στην κορυφή της πυραμίδας. Αν λοιπόν ευθυγραμμιστούν η πυραμίδα του Ταϋγέτου με την Τραπεζοντή και επεκτείνουμε την ευθεία βορειοανατολικά, θα δούμε ότι φθάνει μέχρι την ιερή νήσο της Δήλου. Εκεί όπου σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Λητώ γέννησε τους Θεούς Απόλλωνα και Άρτεμις. Σύμφωνα όμως και με το εορτολόγιο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας στις 20 Οκτωβρίου γιορτάζει η Άρτεμις. Τυχαίο; Δεν νομίζω!
Καταλήγοντας ο ερευνητής, μας εξηγεί ότι το σημείο ΕΝΑ του πλανήτη, όσον αφορά τις ευθυγραμμίσεις ~ χρησμούς, ήταν ο Ταΰγετος = ταγεύω την γη (την εξουσιάζω). Από εκεί πήρε «χρησμό» η κορυφή του Ολύμπου, το σημείο ΔΥΟ, δηλαδή η πόλη Δίον. Και τέλος πήρε χρησμό το σημείο ΤΡΙΑ ή αλλιώς ΤΡΟΙΑ ή ΙΛΙΟΝ. Από τον Ταΰγετο μπορούμε επίσης να υπολογίσουμε αστρονομικά την ακριβή χρονολόγηση του Τρωικού πολέμου, αποκωδικοποιώντας την ΙΛΙΑΔΑ του Ομήρου και με την μέθοδο της μετάπτωσης των ισημεριών του πολικού αστέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην δυτική ήπειρο, την Αμερική και συγκεκριμένα στο Μέξικο, υπάρχει μια κορυφή βουνού σε κατάληξη τέλειας πυραμίδας που ονομάζεται ΕΛ ΤΑΓΙΝ (Ταΰγετος).
Οι πυραμίδες, οι ναοί, τα μεγαλιθικά μνημεία, κ.λπ. είχαν σαν σκοπό, μεταξύ άλλων, να ενεργούν ως τεχνητοί διοχετευτές των κοσμικών και χθόνιων ενεργειών, όπως με φυσικό τρόπο κάνουν εξάλλου τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες, κ.λπ. εξασκώντας ένα είδος γήινου θεραπευτικού βελονισμού. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ταΰγετος δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί.
Επίσης συμβαίνει και το εξής εκπληκτικό σ’ όποιον παρατηρεί τον Ήλιο από την κορυφή του Ταϋγέτου. Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση ο Θεός του Ήλιου, ο Απόλλωνας, ξεκινάει καθημερινά το κοπιαστικό ταξίδι από τον Άδη, πάνω στο άρμα του από τα νησιά των Κυκλάδων (Κύκλος του Άδη). Πετάει πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος, από το νησάκι Βελοπούλα (βέλος + πόλος = το Ιερό Βέλος του Ταϋγέτου) και την οροσειρά του Πάρνωνα (περνώ άνω). Το μεσημέρι έχει φθάσει στο Ζενίθ της ηλιακής του διαδρομής στην Μεσσηνία. Και το τέλος της ημέρας τον βρίσκει στα νησάκια των Στροφάδων (Επι-στροφή στον Άδη) στο Ιόνιο Πέλαγος, δηλαδή επιστρέφει στον Κάτω Κόσμο μέχρι το επόμενο πρωί. Αυτές δεν είναι τυχαίες συμπτώσεις, αλλά η εκδήλωση μιας Διάνοιας με τέλειο συντονισμό και αρμονία.
Οι ονομασίες των περισσοτέρων πόλεων, χωριών, νησιών, οροσειρών, τοπωνυμίων κοκ είναι κωδικές ονομασίες, που έχουν να κάνουν με τις κινήσεις του Ήλιου και της Σελήνης και κατ’ επέκταση με την αστρονομία. Είναι γεγονός ότι ο Ταΰγετος κρύβει πολλά μυστήρια με απόκρυφες φιλοσοφικές γνώσεις, τις οποίες δεν μπορεί εύκολα να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους. Ένα απ’ αυτά τα μυστήρια ήταν καλά κρυμμένα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και έχουν σχέση με την απόλυτη ευθυγράμμιση των θρησκευτικών κέντρων του αρχαίου κόσμου με επίκεντρο την πυραμίδα του Ταϋγέτου, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Αν γι’ αρχή επεκτείνουμε μια νοητή γραμμή από το σημείο της Μέκκα, τον Ιερό τόπο όλου του Μουσουλμανικού Κόσμου, προς τα βορειοδυτικά θα παρατηρήσουμε ότι περνάει από τα εξής εντυπωσιακά μέρη:
Περνάει πάνω από τις πυραμίδες της Αιγύπτου, την βάση της Αιγυπτιακής θρησκείας και συνεχίζει πάνω από τον Φάρο της Αλεξάνδρειας. Υπ’ όψιν ότι ο Φάρος της Αλεξάνδρειας και οι πυραμίδες της Αιγύπτου αποτελούσαν δύο απ’ τα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Μετά η νοητή αυτή γραμμή περνάει πάνω από την νότια Λακωνία και συγκεκριμένα πάνω από την περιοχή Βάτικα, στο σημερινό χωριό Βιγκλάφια. Όπου σύμφωνα με τον ερευνητή συγγραφέα Χρήστου Λάζου βρέθηκαν εκεί θεμέλια προϊστορικής πυραμίδας. Επίσης κοντά στην βυθισμένη πόλη του Παυλοπέτρι, βρέθηκε σμιλεμένη πάνω σε βράχο μια αινιγματική κεφαλή «φαραώ», δίπλα ακριβώς στους προϊστορικούς λαξευτούς θαλαμοειδείς τάφους.
Στην συνέχεια περνάει πάνω από την πυραμίδα του Ταϋγέτου και τέλος καταλήγει στο Βατικανό (τα Άνω Βάτικα), στην Αγία Έδρα του Ποντίφικα και της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας Το Βατικανό σύμφωνα με πληροφορίες είναι χτισμένο πάνω σε λόφο, τ’ όποιο στην αρχαιότητα έμοιαζε με πυραμίδα (βλέπε χάρτη).
Μα πολλοί θ’ αναρωτηθούν ότι στον χάρτη η νοητή αυτή γραμμή δεν είναι ευθεία. Η απάντηση είναι εύκολη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση. Διότι η νοητή γραμμή ακολουθεί παράλληλα τον ισημερινό που έχει μια μικρή σχετικά καμπύλη, λόγω της καμπυλότητας της Γης. Σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA η Γη είναι σφαιρική και οτιδήποτε κινείται σ’ ευθεία, στην πραγματικότητα κινείται πάνω σε μια καμπύλη. Όπως για παράδειγμα τα αεροσκάφη, τα οποία πετάνε παράλληλα με το γήινο έδαφος.
Αναφορά για την πυραμίδα των Βιγκλαφίων έχουμε για πρώτη φορά από τον Άγγλο περιηγητή William Martin Leake το 1806. Η πυραμίδα είναι μία κατασκευή με διαστάσεις 17,50μ. x 16μ. Το οικοδομικό της υλικό έχει λεηλατηθεί και έχει χρησιμοποιηθεί για το χτίσιμο παραπλήσιων μαντριών και αποθηκών, όμως στο μεγαλύτερό της μέρος σχεδόν διασώζεται. Γύρω από τα θεμέλια της κατασκευής υπάρχει βαθειά τάφρος από τις τρεις πλευρές, ενώ δεν έχει από την πλευρά που βρίσκεται προς το γκρεμό. Σε κάποιο σημείο της τάφρου υπάρχουν εγκοπές που μαρτυρούν τη χρησιμοποίηση μετακινούμενης γέφυρας.
Αν μπορούσαμε να τοποθετηθούμε ως παρατηρητές σε κάποιο σταθερό σημείο της Γης, θα βλέπαμε πως ο Ήλιος δεν εμφανίζεται κάθε χρόνο (την ίδια μέρα) από το ίδιο σημείο με το προηγούμενο. Κατά του ηλιοβασιλέματος το ίδιο συνέβαινε και με την σκιά της πυραμίδας του Ταϋγέτου, η οποία βρισκόταν νοτιότερα απ’ ότι είναι σήμερα. Καθώς το Ιερό βέλος, κατά πάσα πιθανότητα, σημάδευε ακριβώς τις πυραμίδες της Αιγύπτου πριν από 5.000 χρόνια.
Αυτό οφείλεται σ’ ένα φαινόμενο της αστροφυσικής, που ονομάζεται η Μετάπτωση των Ισημεριών. Και την είχε ανακαλύψει πρώτος ο πατέρας της αστρονομίας, ο Ίππαρχος πριν από 2.000 χρόνια. Με λίγα λόγια ο άξονας της Γης, γνωστός κι ως Πολικός Αστέρας, κινείται γύρω από τον Ζωδιακό Κύκλο σε σχήμα κώνου, αντίθετα απ’ ότι περιστρέφεται η Γη γύρω από τον άξονά της. Για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το ζωδιακό κύκλο χρειάζονται περίπου 25.920 χρόνια. Και στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως ο Μεγάλος Ενιαυτός. Ο άξονας μετατοπίζεται 1ο κάθε 72 χρόνια περίπου και οι 30ο συμπληρώνουν μια Ζωδιακή Εποχή, δηλαδή 2.160 έτη. Σήμερα βρισκόμαστε στην Εποχή των Ιχθύων.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν άριστοι γνώστες της αστρονομίας. Το ημερολόγιό τους ήταν σεληνο-ηλιακό και γνώριζαν ακριβώς τις θέσεις των αστερισμών. Έτσι και έχοντας κατά νου ότι πριν από 12.800 χρόνια περίπου, δηλαδή το 10800 π.Χ. Θεωρείται από τους Αιγυπτίους η αρχή της Εποχής του Λέοντα. Η ανατολή του αστέρα Regulus (Βασιλίσκου) ή α΄ του Λέοντα, είναι η εποχή που χτίστηκε η μεγάλη Σφίγγα της Αιγύπτου, η οποία έχει ανθρώπινο κεφάλι και σώμα λιονταριού.
Σύμφωνα όμως με τους αρχαιολόγους όταν οι Αιγύπτιοι έχτιζαν τις πυραμίδες, ο Πολικός Αστέρας δεν ήταν εκεί που βρίσκεται σήμερα, στην ουρά της Μικρής Άρκτου, αλλά στον Thuban ή o αστέρας α΄ του αστερισμού του Δράκοντος το 3000 π.Χ. Η συγκεκριμένη χρονολόγηση δεν είναι τυχαία, γιατί συνέπεσε με τον μύθο του τρομερού δράκοντα Τυφώνα και με την εποχή που γεννήθηκαν οι Θεοί της Αιγύπτου, τους οποίους θ’ αναλύσουμε στο παρακάτω κεφάλαιο.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ο αστερισμός του Δράκοντα όπως είδαμε είναι από τους μεγαλύτερους αστερισμούς στον γαλαξία μας. Παραμένει αμετάβλητος και καρφιτσωμένος στο ίδιο σημείο εδώ και εκατομμύρια χρόνια, στο κέντρο του ουράνιου θόλου. Γνωστός από τα παιδικά παραμύθια, είναι ένα υπερφυσικό ον καταγραμμένο στην ανθρώπινη μνήμη και συνείδηση από τα αρχαία χρόνια. Στην Άπω Ανατολή, ο Δράκος είναι ένα από τα δώδεκα ζώδια του αστρολογικού ημερολογίου.
Στην ελληνική μυθολογία έχουν γραφτεί πολλές ιστορίες για τους δράκους. Μία από τις σημαντικότερες έχει να κάνει με την γέννηση της Αιγυπτιακής θρησκείας. Και δεν είναι άλλος από τον μύθο του τρομερού δράκοντα Τυφώνα ή Τυφωέα. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του μύθου αυτού, οι πιο επικρατέστερες είναι του Ησιόδου στην ΘΕΟΓΩΝΙΑ και του Ρωμαίου μυθογράφου Απολλόδωρου. Ας διαβάσουμε πρώτα τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του μύθου που μας ενδιαφέρουν, πριν τον αναλύσουμε στην συνέχεια:
«Όταν ο Δίας συνέτριψε τους πανίσχυρους Τιτάνες μαζί με τους Γίγαντες στην Τιτανομαχία και την Γιγαντομαχία αντίστοιχα, εξαγριωμένη η Γαία θέλησε να πάρει εκδίκηση κατά του εγγονού της τον Δία. Ζευγάρωσε λοιπόν με τον Τάρταρο και γέννησε τον τρομερό δράκοντα τον Τυφώνα, ο οποίος είναι η προσωποποίηση των ακραίων καιρικών φαινομένων. Ξεπερνούσε σε μέγεθος και δύναμη όλα τα παιδιά που γέννησε η Γαία. Μέχρι τους μηρούς το σώμα του είχε μορφή ανθρώπου τεράστιου, τόσο που ξεπερνούσε όλα τα βουνά, ενώ το κεφάλι του άγγιζε πολλές φορές και τ’ άστρα.
Όταν οι θεοί τον είδαν να ορμά κατά τον Όλυμπο, πανικοβλημένοι κρύφτηκαν στην Αίγυπτο και πήραν μορφές ζώων. Ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε σε γεράκι, ο Ερμής στο πτηνό ίβις, ο Άρης και η Αφροδίτη σε ψάρι, η Άρτεμις σε γάτα, ο Διόνυσος σε κατσίκι, ο Ήφαιστος σε βόδι και ο Πάνας μισός τράγος και μισό ψάρι (αιγόκερω), βούτηξε καλού κακού στα νερά του Νείλου.
Μόνο ο Δίας και η Αθηνά παρέμειναν ν’ αντιμετωπίσουν το τρομακτικό αυτό τέρας. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή, όπου στην Θράκη από το πολύ αίμα που χύθηκε, η περιοχή ονομάστηκε Χερσόνησος του Αίμου. Η κατάληξη ήταν ο Τυφώνας να καταπλακωθεί από το νησί της Σικελίας από τον Δία, κάτω ακριβώς από το ηφαίστειο της Αίτνας. Και όποτε εξεγείρεται το ηφαίστειο οι κάτοικοι της Ιταλίας λένε: “ο Τυφώνας προσπαθεί να εκδικηθεί τον Δία”».
Αποκωδικοποιώντας τον μύθο του Δράκοντα Τυφώνα συμπεραίνουμε ότι οι Θεοί του Ολύμπου υπήρξαν η αφορμή να δημιουργηθεί ο Αιγυπτιακός πολιτισμός. Άρα από την μεταμόρφωσή τους σε ζώα, εγένοντο οι Θεοί της Αιγύπτου. Ένα ακόμη στοιχείο που συνδέει τον Ελληνικό με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό όλο και περισσότερο, είναι η πληροφορία που μας έρχεται από τον Πλούταρχο και μας αναφέρει ότι ο Θεός Όσιρις γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου. Οι Θήβες γνωρίζουμε ότι ήταν από τις κατ’ εξοχήν πόλεις που ίδρυσε ο Θεός Διόνυσος μαζί με την Θήβα και το Θιβέτ. Υπάρχει όμως και μια άλλη θεωρία, η οποία αναφέρει ότι κατά την διάρκεια της Πτολεμαϊκής Δυναστείας των Ελλήνων στην Αίγυπτο, θέλησαν οι ίδιοι να ταυτίσουν τους Έλληνες με τους Αιγύπτιους Θεούς, λόγω των πολλών ομοιοτήτων τους.
Γι’ αυτό και οι μορφές που πήραν οι Θεοί δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε σε γεράκι, ο οποίος είναι στην ουσία ο Βασιλιάς Ώρος, ο θεός του Ήλιου των Αιγυπτίων. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος σε πτηνό ίβις, που είναι ο Θωθ, θεός της Σελήνης και της σοφίας. Η Άρτεμις σε γάτα, που είναι η Μπαστέτ, θεά των αίλουρων και της οικίας. Ο Διόνυσος σε κατσίκι, που είναι ο Όσιρις, θεός της φύσης και της ενσάρκωσης του πνεύματος. Ο Ήφαιστος σε ταύρο, που είναι ο Πτα ή Φθα, θεός της δημιουργίας και προστάτης των τεχνιτών. Ο Άρης και η Αφροδίτη σε ψάρια κοκ.
Η Αιγυπτιακή θρησκεία μαζί με τον ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ των Ελλήνων θεωρούνται από τις αρχαιότερες στον κόσμο. Καθώς η Αιγυπτιακή έθεσε τις βάσεις για την δημιουργία μεταγενέστερων θρησκειών όπως ήταν ο Ιουδαϊσμός. Όσων αφορά τις 10 Εντολές της Παλαιάς Διαθήκης, είναι αυτούσιες παρμένες από το Βιβλίο των Νεκρών της Αιγύπτου. Αυτό που στο Βιβλίο των Νεκρών αναφέρεται ως «δεν έχω κλέψει» έγινε «ου κλέψεις», «δεν έχω σκοτώσει» έγινε «ου φονεύσεις», δεν έχω πει ψέματα» έγινε «ου ψευδομαρτυρήσεις» κοκ.
Για την ακρίβεια η Αιγυπτιακή θρησκεία είναι το βασικό θεμέλιο της Ιουδαϊκής και Χριστιανικής θεολογίας: ΒΑΠΤΙΣΗ, ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΖΩΗ, ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΝΗΣΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, ΠΕΡΙΤΟΜΗ, ΣΩΤΗΡΕΣ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΜΜΥΡΑ, ΠΑΣΧΑ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΙΟΥΔΑΙΚΟ ΠΑΣΧΑ (THE PASSOVER) και πολλά ακόμα είναι Αιγυπτιακά στοιχεία, πολύ πιο πρώιμα από τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.
Επίσης τεράστιες είναι οι ομοιότητες του Ιησού Χριστού με τον Θεό Ώρο. Ο Ώρος ο Θεός του Ήλιου της Αιγύπτου έζησε το 3000 π.Χ. Αναπαριστάται με την μορφή του γερακιού, όπως ακριβώς και ο Θεός Απόλλωνας, έχοντας και δύο τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες ως Θεοί. Είναι η προσωποποίηση του Ήλιου και της ζωής, συμβολίζοντας τις κινήσεις του στον ουρανό. Από τον Ώρο βγήκε και η λέξη Ωροσκόπος, το ωροσκόπιο που χρησιμοποιείται στην αστρολογία.
Από τα αρχαία ιερογλυφικά της Αιγύπτου γνωρίζουμε πολλά για τον Ουράνιο Μεσσία. Για παράδειγμα, ο Ώρος είναι ορκισμένος εχθρός του Σετ ή Σεθ, ο οποίος είναι η προσωποποίηση του σκότους ή της νύκτας. Κάθε πρωί ο Ώρος κέρδιζε τη μάχη απέναντι στον Σετ, αλλά το βράδυ ο Σετ υπερνικούσε τον Ώρο και τον έστελνε στο κόσμο των νεκρών.
Ο Ώρος γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, από την παρθένα Ίσιδα. Τη γέννησή του σηματοδότησε ένα αστέρι από την Ανατολή ο Σείριος, το οποίο ακολούθησαν τρεις βασιλιάδες (η ζώνη του Ωρίωνα) για να βρουν και να στολίσουν το νεογέννητο Σωτήρα. Σε ηλικία 12 ετών δίδασκε άλλα παιδιά, στην ηλικία των 30 ετών βαφτίστηκε από τον Άναπα και ξεκίνησε το κήρυγμά του.
Ο Ώρος είχε 12 μαθητές, με τους οποίους ταξίδευε παρέα κάνοντας θαύματα, όπως να θεραπεύει τους αρρώστους και να περπατάει στο νερό. Ήταν γνωστός με πολλά τιμητικά ονόματα, όπως «το φως», «ο αγαπημένος υιός Του», «ο καλός ποιμένας», «ο αμνός του Θεού» και πολλά άλλα. Αφού τον πρόδωσε ο Τυφώνας, ο Ώρος σταυρώθηκε, θάφτηκε για τρεις μέρες και μετά αναστήθηκε.
Και φθάνουμε στο Ισλάμ που είναι, γενικά, η νεότερη απ’ όλες τις άλλες θρησκείες και σημαίνει «υπακοή» και «υποταγή» στα αραβικά. Οι ομοιότητές του τόσο με τον Ιουδαϊσμό, όσο και με τον Χριστιανισμό είναι ότι και οι τρεις είναι μονοθεϊστικές και Αβρααμικές θρησκείες, έχουν δηλαδή γενάρχη και προπάτορα τον Αβραάμ. Οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν σ’ έναν μόνο Θεό τον Αλλάχ, ο οποίος έδειξε τη θέλησή του μέσω του αγγελιοφόρου του τον προφήτη Μωάμεθ. Ενώ ο Θεός των Χριστιανών είναι ο Γιαχβέ (Ιεχωβά) και ο Υιός του είναι ο Ιησούς Χριστός.
Έχει διαπιστωθεί, κατά καιρούς, ότι η παρατήρηση των άστρων θέλει εξειδικευμένη γνώση και δεν είναι λίγες οι φορές που δημιουργείτε σύγχυση και πονοκέφαλο μεταξύ των αστρονόμων, οι οποίοι δυσκολεύονται να δώσουν σωστές προβλέψεις στις ημερομηνίες των αρχαίων ηλιοστασίων. Αυτό οφείλετε στο γεγονός ότι ο Ήλιος, η Σελήνη, οι αστερισμοί και οι πλανήτες βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. Τ’ αστέρια για παράδειγμα, που βλέπουμε κάθε βράδυ στον ουρανό, βρίσκονταν σε διαφορετική θέση πριν από 2.000 χρόνια, λόγω της μετακίνησης του άξονα της Γης ή όπως αναφερθήκαμε νωρίτερα στην μετάπτωση των ισημεριών. Μαζί με τους αστερισμούς λοιπόν, αλλάζει και η ζωδιακή εποχή, η οποία διαρκεί περίπου 2.160 χρόνια.
Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για την σοβαρή κατάσταση που βιώνουμε εμείς σαν Χώρα και ολόκληρος ο πλανήτης. Σύμφωνα λοιπόν με τις προφητείες των Πατέρων της Εκκλησίας, όταν αλλάζει η ζωδιακή εποχή, συμβαίνουν φοβερά και τρομερά πράγματα πάνω στη Γη. Όπως για παράδειγμα πόλεμοι, σεισμοί, καταποντισμοί, αλλαγές θρησκειών, μετακίνηση πληθυσμών, αύξηση θερμοκρασίας, κλιματικές αλλαγές κοκ. Άφησα τελευταίο και καλύτερο τον covid 19, ο οποίος είναι η κωδική ονομασία της πανδημίας που μαστίζει τον πλανήτη μας σήμερα. Και απ’ ότι φαίνεται ήρθε για να εγκατασταθεί μόνιμα στη ζωή μας.
Όσο λοιπόν και να μην θέλουμε να το αποδεχτούμε, φθάνουμε προς το τέλος της εποχής των Ιχθύων (Ιησούς Χριστός Θεός Υιού Σωτήρας), που είναι η Εποχή της Χριστιανοσύνης και του Ιησού Χριστού. Και αναπόφευκτα η παλαιά εποχή παραχωρεί τη θέση της στη νέα, την Εποχή του Υδροχόου. Ο Ιχθύς (ψάρι) λοιπόν είναι ένα από τα αρχαιότερα χριστιανικά σύμβολα, πριν καθιερωθεί το σύμβολο του Σταυρού. Το οποίο χρησιμοποιούνταν, ευρύτατα, τα χρόνια των διωγμών ως σημείο αναγνωρίσεως των χριστιανών μεταξύ τους.
Τα πρώτα σημάδια των καιρών δεν άργησαν να δείξουν τα δόντια τους, υπό την μορφή βέβαια της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στόχος τους ήταν να πλήξουν το αίσθημα των πιστών, με την απαγόρευση της εξάσκησης των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Όπου ο Ελληνικός λαός μετά από χιλιάδες χρόνια, γιόρτασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το ΠΑΣΧΑ, η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, υπό κατοχή. Καθώς επίσης απαγορευτήκανε οι πάσης φύσεως εορταστικές εκδηλώσεις και τα καθιερωμένα πανηγύρια ανά την Ελλάδα.
Και το πιο σοβαρό απ’ όλα οι Παγκοσμιοποιητές που νοιάζονται, όπως λένε οι ίδιοι, για την υγεία μας. Χρυσοπληρώνουν καναλάρχες, λοιμωξιολόγους, πλαστικούς χειρούργους, πολιτικούς, δημοσιογράφους κοκ. Ανθρώπους που δεν είναι καν γιατροί και τους τοποθετούν καθημερινά στα πάνελ των ειδήσεων, για να κουνάνε το δάκτυλο τους και να τρομοκρατούν τον κοσμάκη με τον κορωνοϊό, επαναφέροντας έτσι την Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα στην κοινωνία μας, υπό την μορφή ως μία νέα «υπερθρησκεία».
Διαβάστε αυτό το συγκλονιστικό κείμενο για την περιβόητη αυτή νέα υπερθρησκεία, που προσπαθούν να μας πλασάρουν για το καλό μας, του Καθηγητή Ψυχολογίας Αντώνη Ανδρουλιδάκη του Πανεπιστημίου Κύπρου, University Of Cyprus:
«Στη νέα θρησκεία του Φόβου που οικοδομείται, στον αντίποδα ακριβώς της θρησκείας της Αγάπης, οι παλιές τελετουργίες αντικαθίστανται στο συλλογικό υποσυνείδητο με νέες επιστημονικές».
- Η Θεία Κοινωνία αντικαθίσταται από τον εμβολιασμό, την “σωτήρια μετάληψη” του “σώματος και αίματος” της επιστήμης, που απελευθερώνει.
- Η Ιερά Σύνοδος αντικαθίσταται από την επιτροπή των ειδικών που επενδύεται τώρα με την ίδια αγιότητα, οι δε απόψεις της αποτελούν ιερούς απαράβατους κανόνες.
- Ο εγκλεισμός, η στέρηση της χαράς και της ίδιας της ζωής, αντικαθιστά τις παλαιότερες ενοχοποιήσεις και εξαγνιστικές τελετές καθαρμού του σώματος και του πνεύματος, δηλαδή της Νηστείας, της σεξουαλικής εγκράτειας – αποχής κλπ.
- Η μάσκα είναι ο νέος Σταυρός μαρτυρίας, το ορατό σύμβολο – πιστοποιητικό πίστης στην νέα θρησκεία, που οι άνθρωποι κρεμούν στο πρόσωπο τους όπως το σταυρουδάκι της βάφτισης τους.
- Και το παλιό χριστιανικό “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν” αντικαθίσταται από το “φοβού τον πλησίον σου ως εαυτόν”. Γιατί πλέον δεν φοβάσαι μόνο τον Άλλο, φοβάσαι και τον εαυτό σου μην τυχόν μολύνει τον άλλο.
- Κι όπως κάθε θρησκεία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και η θρησκεία του Φόβου, έχει το ποίμνιο των πιστών της, το εκκλησίασμα της και ως εκ τούτου έχει και τους αιρετικούς της που τους αξίζει να καούν στην Κόλαση της διασωλήνωσης…
Γιατί “ο Θεός Φόβος εστί”
