Του Σάββα Καλεντερίδη
Η Τουρκία επί δύο και πλέον χρόνια είχε κοινά σύνορα μήκους 400 χλμ με το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος.
Ήταν τότε που οι τζιχαντιστές, σε μια ανάπαυλα μετά τους αποκεφαλισμούς, την πυρπόληση ζωντανών ανθρώπων που ήταν χειροπόδαρα δεμένοι, και την ρίψη ομοφυλοφίλων από ταράτσες πολυκατοικιών στην οιονεί πρωτεύουσά τους Ράκκα, φιλοξενούνταν σε πεντάστερα ξενοδοχεία στην Άγκυρα, για να κανονίσουν τις δοσοληψίες και το εμπόριο πετρελαίου με την οικογένεια του Ερντογάν.
Ήταν τότε που οι τζιχαντιστές αποκεφάλιζαν ανθρώπους και κάρφωναν τα κεφάλια τους στον περίβολο της κεντρικής πλατείας της Ράκκας, τότε που οι «συνάδελφοί» τους ήταν στην κυριολεξία χέρι-χέρι, σαν κανονικά φιλαράκια, με τους Τούρκους στρατιώτες, στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.
Ήταν τότε που οι τζιχαντιστές είχαν αποκλείσει πανταχόθεν την ηρωική πόλη Κομπάνι και τους λιγοστούς κατοίκους και αγωνιστές, κάνοντας επιθέσεις ακόμα και από το έδαφος της Τουρκίας, με την άδεια των αρχών του κράτους του κυρίου Ερντογάν.
Ήταν τότε, τις 7 Οκτωβρίου 2014, που ο κ. Ερντογάν, δήλωνε από τη γειτονική πόλη Αντέπ ότι «από ώρα σε ώρα το Κομπάνι πέφτει».
Ήταν τότε που το Ισλαμικό Κράτος κατήγαγε παντού και έναντι όλων νίκες, με κίνδυνο να προελάσει ακόμα και εναντίον της Δαμασκού, με αποτέλεσμα να ελέγξει ολόκληρη τη Συρία με το κράτος της, να αποκτήσει πρόσβαση στη Μεσόγειο και να καταστεί πλέον μια σοβαρότατη απειλή όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.
Όλο εκείνο το διάστημα, η Τουρκία και ο νέος Χίτλερ, που ακούει στο όνομα Ερντογάν, που είχε κοινά «σύνορα» περίπου 400 χλμ με τους πραγματικούς τρομοκράτες, χαμογελούσε κάτω από τα μουστάκια του για τις επιτυχίες του Ι.Κ. αλλά και για την εκδίκηση που έπαιρνε για όλους τους μουσουλμάνους από την «κακή Δύση».
Όλο εκείνο το διάστημα ο νέος Σαντάμ που επίσης ακούει στο όνομα Ερντογάν, δεν επικαλέστηκε στην εγκατάσταση των ισλαμιστών τρομοκρατών κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία, για κάνει μια επιχείρηση εισβολής και κατοχής σε μια ξένη χώρα, όπως έκανε στην Αλ Μπαμπ, το Αφρίν, με την άδεια της Ρωσίας και τις δύο φορές, όπως έκανε το 1974 στην Κύπρο, όπου τα στρατεύματα κατοχής παραμένουν μέχρι σήμερα, όπως θα παραμείνουν και στο έδαφος της Συρίας, παρά τις διαβεβαιώσεις του νέου Χίτλερ-Σαντάμ.
Τότε, οι ΗΠΑ και ο διεθνής συνασπισμός εναντίον του Ι.Κ., μένοντας έκθαμβοι από την ηρωική αντίσταση των Κούρδων στο Κομπάνι, διαπίστωσαν ότι ο μόνος στρατός που μπορούσε να νικήσει στο έδαφος τους ισλαμιστές τρομοκράτες, ήταν οι Κούρδοι του YPG.
Τότε παρείχαν στους ηρωικές μαχητές και μαχήτριες του YPG αεροπορική υποστήριξη και υποστήριξη σε όπλα και πυρομαχικά, για να υποστεί το Ι.Κ. την πρώτη στρατηγική του ήττα, για να ακολουθήσουν οι άλλες ήττες στην Ιεράπολη/Μένπετζ, τη Ράκκα, την Ντερ εζ Ζορ και στο τέλος η σχεδόν πλήρης εξουδετέρωση του Ι.Κ.
Για να συνεννοούμαστε.
Αν δεν ήταν οι Κούρδοι του YPG, το Ι.Κ. θα είχε επικρατήσει σε ολόκληρη τη Συρία. Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, ξεκίνησε με αεροπορικές επιθέσεις τις 30 Σεπτεμβρίου του 2015, δηλαδή ένα χρόνο μετά την στρατηγική ήττα του Ι.Κ. στο Κομπάνι και αφού είχε υποστεί κι άλλες ήττες στο εσωτερικό της Συρίας, ανατολικά του Ευφράτη, χάνοντας το στρατηγικό βάθος, που είχε ανάγκη για να συνεχίσει τις επιχειρήσεις εναντίον των δυνάμεων του Άσαντ στην ένθεν του Ευφράτη επικράτεια της Συρίας.
Ο πόλεμος των Κούρδων του YPG ολοκληρώθηκε το 2017, με τις ΗΠΑ και τις άλλες χώρες του συνασπισμού να τους παρέχουν αεροπορική υποστήριξη και υποστήριξη σε όπλα, πυρομαχικά και εξοπλισμό.
Όμως όλα αυτά τα χρόνια οι Κούρδοι, που εξάλειψαν μια τεράστια απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα, έχασαν στα πεδία των μαχών πάνω από ένδεκα χιλιάδες νέες και νέους, δηλαδή το απάνθισμα της νεολαίας τους, ενώ ταυτόχρονα ίδρυσαν και δομές αυτοδιοίκησης. Αυτοί εξασφάλισαν συνθήκες ειρηνικής και ασφαλούς διαβίωσης σε Κούρδους, Άραβες, Ασσύριους και Αρμένιους κατοίκους της περιοχής που είχαν υπό τον έλεγχό τους και δηλώνοντας προς όλους και όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν επιδιώκουν απόσχιση από τη Συρία αλλά την αναγνώριση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, δηλαδή ενός είδους αυτονομία στα πλαίσια μιας ενιαίας Συρίας.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ενώ οι Κούρδοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος για την ασφάλεια και την ειρήνη στη Συρία, την Ευρώπη και τη Δύση, ενώ οι Κούρδοι του PYD/YPG εξασφαλίζουν συνθήκες ειρηνικής και ασφαλούς διαβίωσης στην περιοχή που είχαν υπό τον έλεγχό τους, ενώ κανείς στον κόσμο δεν τους χαρακτηρίζει τρομοκράτες, ενώ όλα αυτά τα χρόνια που είναι αυτοί που έχουν κοινά σύνορα με την Τουρκία και όχι οι εγκληματίες ισλαμιστές τρομοκράτες του Ι.Κ., η Τουρκία από τα τέλη του 2018 αρχίζει να εκβιάζει τις ΗΠΑ. Απαιτεί την εκδίωξη των Κούρδων από την παραμεθόριο περιοχή και την δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας», στην οποία τη θέση των υπό εκδίωξη και εθνοκάθαρση Κούρδων θα πάρουν Άραβες σουνίτες μουσουλμάνοι, με την χρηματοδότηση της Ε.Ε., όπως απαιτεί ανερυθρίαστα αυτή η νεοναζιστική-ισλαμιστική απειλή που ορθώνεται και εξαπλώνεται στην περιοχή, με την ανοχή και την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ρωσίας, όπως αποδεικνύεται από χθες με την έναρξη της επιχείρησης εισβολής στη Συρία από τα στρατεύματα της Τουρκίας, που συνεπικουρούνται από συμμορίες τζιχαντιστών που εξοπλίζει και πληρώνει αδρά το τουρκικό κράτος.
Το ιλαροτραγικό της υπόθεσης είναι ότι αυτή η επιχείρηση, που, εκτός των Κούρδων, θα εξοντώσει τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και ό,τι απέμεινε από τους Ασσυρίους χριστιανούς που γλύτωσαν από το γιαταγάνι της γενοκτονίας της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα, έχει λάβει το όνομα «Πηγή Ειρήνης», κατ’ αντιστοιχία της «Επιχείρησης Ειρήνης» του 1974, που εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε, πέραν της βαρβαρότητας εκείνων των ημερών, καραμπινάτη επιχείρηση εισβολής και κατοχής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ό,τι επένδυση και να προσπαθεί να της βάλει η Άγκυρα. Η βαρβαρότητα είναι βαρβαρότητα, ό,τι όνομα και να της βάλεις.
Τέλος, για τους καθεύδοντες σε Λευκωσία και Αθήνα, καλό είναι να σταθμίσουν όλα όσα γίνονται εναντίον των Κούρδων από τους συμμάχους τους για χρόνια στα πεδία των μαχών, Αμερικανούς και Ρώσους, να μελετήσουν τις υποσχέσεις, που τους είχαν δοθεί και το πισώπλατο μαχαίρωμα που έφαγαν μέρα μεσημέρι και από τον Τραμπ και από τον Πούτιν.
Συμπέρασμα.
Ενισχύστε και θωρακίστε Κύπρο και Ελλάδα, φυλάξτε τα σύνορα, κάντε σχέδια και ισχυροποιείστε την εθνική άμυνα αντί να μετατρέπετε τα στρατόπεδα σε ξενοδοχεία πραγματικών ή εν δυνάμει συμμάχων των εισβολέων σήμερα στη Β. Συρία, αύριο στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, γιατί το νεοναζιστικό-ισλαμικό τσουνάμι έρχεται με διάφορους τρόπους και σε μας.
Καιρός να διδαχτούμε από όσα συμβαίνουν δίπλα μας αλλά και μέσα στο σπίτι μας.
Οι αφέλειες πληρώνονται σκληρά.
