Με αφορμή την 76η επέτειο της Μάχης των Αθηνών του 1944, το παρόν άρθρο αφιερώνεται στην ιερά μνήμη των πεσόντων υπερασπιστών Χωροφυλακής, Αστυνομίας Πόλεων, Στρατού, Οργάνωσης «Χ», που κράτησαν την Ελλάδα μας, αδούλωτη στον ελεύθερο κόσμο.
Τον Δεκέμβριο του 1944, σχεδόν δύο μήνες μετά από την απομάκρυνση των γερμανικών δυναμεων Κατοχής, η πατρίδα μας έζησε μια μεγάλη τραγωδία.
Υπεύθυνοι της τραγωδίας ήταν η αλαζονική ηγεσία του Κ.Κ.Ε. (Ε.Α.Μ.-ΕΛΑΣ)με την μόνιμη εμμονή της να καταλάβει την εξουσία. Οι κομμουνιστές από την Κατοχή έδειχναν ξεκάθαρα ότι στόχος τους ήταν η δια των όπλων, κατάληψη της εξουσίας. Με ένα καλά οργανωμένο συλλαλητήριο και οπλισμένους κομμουνιστές, το Κ.Κ.Ε εξαπέλυσε ένα στασιαστικό κίνημα, εναντίον της Νόμιμης Κυβερνήσεως του Γεώργιο Παπανδρέου. Η τύχη της Ελλάδος κρεμόταν σε μία κλωστή, διότι αν επιτύγχανε η ένοπλη κομμουνιστική επανάσταση η Ελλάδα θα γινόταν δορυφόρος της Ε.Σ.Σ.Δ. με αντίστοιχο ολοκληρωτικό και ανελεύθερο καθεστώτος.
Τα χρόνια πέρασαν αλλά η μνήμη των Ελλήνων δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνες φοβερές εικόνες των θηρίων του Κ.Κ.Ε..
Μαρτυρίες επιζώντων ανάφεραν στις ελληνικές αρχές τα εγκλήματα των δημίων του ΕΑΜ. Όσοι αστυφύλακες ή χωροφύλακες πέφτουν στα χέρια του ΕΛΑΣ βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο! Οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ έκοβαν λαιμούς με κονσερβοκούτια, έβγαζαν μάτια και γέμιζαν με αυτά τενεκέδες. Οι άτυχοι εθνικόφρονες ξεκοιλιάζονταν, από το μαχαίρι των ανδρών της εγκληματικής Ο.Π.Λ.Α. Οι Αθηναίοι είδαν τότε, το απαίσιο πρόσωπο της «λαοκρατίας» του Ε.Α.Μ..
Το αίμα των αθώων θυμάτων που βρήκαν πρόωρο τέλος είναι αυτό που θα θυμίζει πάντα το αποτρόπαιο έγκλημα των κινηματιών του Ε.Α.Μ. Από τότε ονομάστηκε ο Δεκέμβριος του 1944, ονομάστηκε: ‘’κόκκινος’’. Τον είχε ματώσει το Κ.Κ.Ε.
Η θυσία των ηρώων υπερασπιστών της Αθήνας και η ιστορική αλήθεια επιβάλλουν θυμηθούν μεγαλύτεροι και μικρότεροι την αντεθνική δράση των οπαδών του Κ.Κ.Ε.:
Συμφωνία του Κ.Κ.Ε. και των Βουλγάρων. Υπογράφθηκε ένα σύμφωνο ‘’συναδέλφωσης’’, όπου ο μεν βουλγάρικος στρατός κατοχής, παρέδωσε τη διοίκηση στον «κόκκινο βουλγάρικο στρατό», τη Θράκη και τη Μακεδονία του Αιγαίου. Εν συνεχεία οι άντρες του ΕΛΑΣ προχώρησαν σε δεκάδες εγκλήματα στη Μακεδονία, σε Κιλκίς, Αγία Τριάδα, Προμαχώνα, Νικόκλεια.
Ακολούθως, έπειτα από τη συμφωνία συνεργασίας Γερμανών και Βουλγάρων τα γερμανικά στρατεύματα υποχωρούσαν προς το Βορρά υπό την προστασία το Ε.Α.Μ. (Κ.Κ.Ε.), ανενόχλητα! Οι δήθεν αγωνιστές του Ε.Λ.Α.Σ. με κόκκινα μαντήλια στο λαιμό και το σφυροδρέπανο ως έμβλημα στο μπράτσο κατέρχονταν προς το Νότο, για την Αθήνα, φωνάζοντας το σύνθημα: «και την εξουσίαν, την εξουσίαν»!
Εκείνο το Δεκέμβριο του 1944, ο Ε.Λ.Α.Σ. είχε περικυκλώσει την Αθήνα. Το συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου ήταν σχεδιασμένο ώστε όταν δόθηκε η αφορμή, με όπλα, όλμους και πολυβόλα να εκδηλώθηκε η επίθεσή για την άλωση των Αθηνών και κατ’ επέκταση της Ελλάδος. Οι εθνικές δυνάμεις με τη βοήθεια των βρετανών συμμάχων αμύνθηκαν σθεναρά.
Η μάχες ήταν φονικές. Όμως η Αθήνα δεν έπεσε στα χέρια των κομμουνιστών. Το κίνημα των ΕΑΜΙτών στοίχησε όμως πολλές απώλειες. Και συγκεκριμένα :
Νεκροί: 15.685 σε Πειραιά και Αθήνα.
Όμηροι: Ως τις 5 Ιανουαρίου του 1945, οι δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. είχαν συλλάβει 30.000 ‘’αντιφρονούντες’’ πολίτες. Η διαβόητη «Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα» (Ο.Π.Λ.Α.), πραγματοποιεί μαζικές εκτελέσεις χιλιάδων ‘’αντιφρονούντων’’ πολιτών, που φθάνουν τις 10.000 αθώες ψυχές. Στα διυλιστήρια της Ούλεν στο Γαλάτσι πάνω από 300 όμηροι βρίσκουν φριχτό θάνατο.
Υλικές Ζημιές: Οικοδομές και εργοστάσια, μέγαρα και βιομηχανίες των Αθηνών και του Πειραιώς μετεβλήθησαν σε ερείπια.
Εθνικές διεκδικήσεις: Η διεκδίκηση των ελληνικών εδαφών της Βορείου Ηπείρου, πήγε στον κάλαθο των αχρήστων.
Επίσης, από θαύμα δεν ανατινάχθηκε η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα. Η διοίκηση του ΕΛΑΣ είχε εκδοθεί σχετική διαταγή. Ωστόσο ο καπετάν Κοσμάς του Ε.Λ.Α.Σ., δεν εκτέλεσε τη διαταγή γιατί όπως είπε «την τελευταία στιγμή ξύπνησε μέσα μου η ελληνική φλέβα».
Για την ηρωική νίκη των εθνικών δυνάμεων τεράστια ήταν η συμβολή, της αντίσταση του Συντάγματος της Ελληνικής Χωροφυλακής Μακρυγιάννη υπό την Ηγεσία του Συνταγματάρχη Γεωργίου Σαμουήλ. Οι Χωροφύλακες του, αναχαίτισαν με επιτυχία όλες τις επιθέσεις των ανδρών του ΕΛΑΣ. Στην αθανασία πέρασαν οι πεσόντες 162 νεκροί υπερασπιστές στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη. Όλοι τους έπεσαν για τα Ιερά και τα Όσια της πατρίδος μας. Δεκάδες είναι επίσης και οι άνδρες της Αστυνομίας Πόλεων που πέφτουν υπέρ πατρίδος, όπως συνέβη με άπαντες στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών.
Η θυσία της τότε θρυλικής Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, της Αστ. Πόλεων καθώς και του Ελληνικού Στρατού (3η Ε.Ο.Τ.) συνέβαλλαν καθορίστηκα για να σταμάτησουν τα σχέδια του Κ.Κ.Ε. για κατάληψη της εξουσίας. Αν έπεφτε το Σύνταγμα στου Μακρυγιάννη άλλη θα ήταν η ιστορία της χώρας μας, με ολέθριες συνέπειες.
Η τότε Πολιτεία σεβόμενη τη θυσία της Ε.Β. Χωροφυλακής και ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Ημερήσια Διαταγή της 24ης Δεκεμβρίου 1944, υπογράμμισε τα εξής: «Η μεγάλη δοκιμασία της αντεθνικής και αντιλαϊκής στάσεως των εγκληματικών της άκρας αριστεράς στοιχείων, έδωκε και πάλιν την ευκαιρίαν εις το Σώμα της Χωροφυλακής να προσφέρη με αφοσίωσιν προς την πατρίδα και πλήρη αυτοθυσίαν νέας μεγάλας υπηρεσίας δια την αποκατάστασιν της ελευθερίας και του νόμου. Εκφράζω δια τούτο προς το Σώμα της Χωροφυλακής την πλήρη ευαρέσκειαν της Κυβερνήσεως. Αθήναι 24η Δεκεμβρίου 1944».
Ενώ, ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κων. Κοτζιάς, στις 9 Δεκεμβρίου 1951, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου απένειμε «ΤΟ ΑΡΓΥΡΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη
Είθε η μνήμη των πεσόντων Ηρώων να είναι αιωνία και ο Θεός να τους αναπαύει μαζί με όλους τους εθνομάρτυρες της πατρίδος μας. Θα έχουν πάντοτε την ευγνωμοσύνη ολοκλήρου του Ελληνικού Έθνους.
Μετά τιμής,
Διονύσιος Βουλγαρόπουλος
Γράφει ο Διονύσιος Βουλγαρόπουλος, δημοσιογράφος
