Ιούνιος του 1987, η Ελλάδα δεν έχει προλάβει να “συνέλθει” από την εθνική υπερηφάνεια που της προσέφεραν ο Γιαννάκης, ο Γκάλης και τα άλλα παιδιά – την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο Eurobasket – και μαθαίνει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την ανεύρεση του Κολοσσού της Ρόδου. Σε αντίθεση με την περίπτωση της Αμφίπολης που τον πρώτο λόγο έχουν οι αρχαιολόγοι στην περίπτωση της Ρόδου τις έρευνες κινούσε μια Ολλανδή οραματίστρια η οποία είχε καταφέρει να παρασύρει τις τοπικές αρχές της Ρόδου αλλά και τον τότε υπουργό Ναυτιλίας Στάθη Αλεξανδρή στην μεγαλύτερη αρχαιολογική “γκάφα”.
Ανοίγουμε μία παρένθεση για να μεταφέρουμε το γενικότερο περιβάλλον που επικρατούσε εκείνη την περίοδο και εκείνες τις συγκεκριμένες ημέρες στην χώρα πέρα από την εθνική ανάταση που είχε φέρει η κατάκτηση του eurobasket, και η διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Η τουριστική βιομηχανία της χώρας βρίσκονταν σε απόγνωση καθώς ήταν η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε εκδόσει τουριστική οδηγία που παρότρυνε τους Αμερικάνους τουρίστες να μην ταξιδεύουν στην Ελλάδα θεωρώντας ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχει επαφές με την τρομοκρατία.
Σαν να μην έφθανε αυτό τέλη Ιούνη κάνει την εμφάνιση της η οργάνωση 1η Μάη πυροβολώντας και τραυματίζοντας σοβαρά τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Ραυτόπουλο. Με λίγα λόγια οτιδήποτε μπορούσε να ανεβάσει εθνικό αίσθημα ή τον τουρισμό ήταν ευπρόσδεκτο, αν αυτό το “οτιδήποτε” μπορούσε να συνδυάσει και τα δύο θα ήταν ιδανικό.
Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στην οραματίστρια Ανν Ντακμααρ η οποία βρέθηκε από την Αυστραλία στην Ρόδο για διακοπές όπου και είδε σε όραμα που ακριβώς βρίσκονται τα ερείπια του Κολοσσού. Η αρχική επιφυλακτικότητα και δυσπιστία που είχαν οι τοπικές αρχές απέναντι στο πρόσωπο της σύντομα ξεπεράστηκε καθώς η μυστηριώδης 56χρόνη που δήλωνε ότι κατείχε πτυχίο παραψυχολογίας από το πανεπιστήμιο της Αδελαϊδας, κατάφερνε και “υπνώτιζε” τον ένα μετά τον άλλο τους τοπικούς άρχοντες. Σε συνάντηση που είχε με τον τότε δήμαρχο Ρόδου Σάββα Καραγιάννη, του επισήμανε για το πρόβλημα που είχε στο στομάχι του, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος, ενώ ο αντιδήμαρχος της εποχής εκείνης, Γιώργος Μιχαηλίδης ο οποίος δήλωνε κατάπληκτος στους δημοσιογράφους ότι σε μια συνάντηση που είχε και διάβαζε την σελίδα 56 ενός νόμου όταν βγήκε από το γραφείο, η οραματίστρια τον χαιρέτησε και του είπε “Η σελίδα 56 του νόμου που διαβάζατε προηγουμένως δεν έχει κανένα ενδιαφέρον”. Τα “οράματα της Ντάκμααρ” ή η πίεση για μια ανακάλυψη που θα έφερνε κόσμο και χρήμα στο νησί; Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε τι ήταν αυτό που οδήγησε τις τοπικές αρχές να γνωρίσουν την μεσόκοπη Ολλανδέζα στον Υπουργό Ναυτιλίας ο οποίος κάλεσε εσπευσμένα στις 26 Ιουνίου του συντάκτες που καλύπτουν το ρεπορτάζ του υπουργείου να τους ανακοινώσει “ότι πιθανόν κάτι σημαντικό έχει βρεθεί στο λιμάνι της Ρόδου”. Μάλιστα σε μία αποστροφή του λόγου του ο υπουργός ανέφερε ότι αν όντως είναι ο Κολοσσός “πρόκειται για τεράστιας όχι μόνο αρχαιολογικής σημασίας γεγονός, αλλά εθνικής αφού προσδιορίζει την ελληνικότητα του Αιγαίου που αμφισβητούν οι γείτονες μας”. Ο Στάθης Αλεξανδρής ο οποίος είχε προσφέρει στην Ντάκμααρ την αφρόκρεμα του λιμενικού και των βατραχανθρώπων που διέθετε ανέφερε ότι η οραματίστρια δεν επιθυμούσε να είναι στην συνέντευξη Τύπου “γιατί είναι πολύ μετριόφρων”.
Παρά τις αντιρρήσεις των αρχαιολόγων και της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη που ήταν και καθ ύλην αρμόδιοι το Υπουργείο Ναυτιλίας προχώρησε στις αρχές Ιουλίου στην ανάσυρση της “γροθιάς” του Κολοσσού από το σημείο που είχε υποδείξει η Ολλανδή οραματίστρια. Συγκεκριμένα βατραχάνθρωποι του Λιμενικού με επικεφαλής τον πλοίαρχο Α. Πετρίδη χρησιμοποίησαν το σκάφος “Ποσειδών” για την ανάσυρση του ευρήματος το οποίο τοποθετήθηκε στο λιμάνι του νησιού. Σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε πάνω στο “Ποσειδών” και αφού τονίσθηκε ότι τώρα είναι δουλειά των αρχαιολόγων – οι οποίοι μέχρι τότε είχαν αποκλειστεί από την ανέλκυση – να εκτιμήσουν το εύρημα ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας ανέφερε ότι θα εντατικοποιηθούν έρευνες στον βυθό καθώς έχει εντοπισθεί ένα ακόμη εύρημα που μοιάζει με κεφαλή που της λείπει η μύτη. Οι ανακοινώσεις του Αλεξανδρή ήταν η αφορμή να κάνει την επανεμφάνιση της πανηγυρικά η Ντάκμααρ η οποία δήλωνε πλέον στους δημοσιογράφους: “Μέχρι το Σεπτέμβριο θα έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες. Στο βυθό υπάρχει ακόμη το χέρι του Κολοσσού, το ένα πόδι και σε μεγαλύτερο βάθος και άλλα κομμάτια από το σώμα του. Η γροθιά που βρέθηκε τώρα ήταν ακριβώς στο σημείο που ακριβώς υπέδειξα. Η υπόθεση του Κολοσσού θα δώσει μεγάλη ευημερία στο νησί εγώ όμως θα χάσω την ησυχία μου”.
Χωρίς να γνωρίζουν τι “θα ξημέρωνε” πλέον υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ αυτών που ανέφεραν ότι υπήρξαν πρωτεργάτες για την έλευση της οραματίστριας στο νησί η οποία σε μία τυχαία συνάντηση που είχε με τον Γιώργο Γεννηματά, ο οποίος διέμενε στο ίδιο ξενοδοχείο, τον “συμβούλεψε” να υπάρχει συνεργασία και ομόνοια μεταξύ των υπουργείων στο θέμα του Κολοσσού.
Η πληροφορία φυσικά είχε κάνει τον γύρο του κόσμου, ξένα συνεργεία είχαν καταφθάσει στο νησί, καθώς, κακά τα ψέματα ο εντοπισμός ενός από τα 7 “θαύματα” του αρχαίου κόσμου δεν είναι μικρό πράγμα. Αντίστοιχα έχει κινητοποιηθεί και η διεθνής αρχαιολογική κοινότητα. Πως είναι δυνατόν να τους έχει ξεφύγει ένα τόσο σημαντικό εύρημα;
Οι Έλληνες αρχαιολόγοι δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστα λεπτά να καταλάβουν για τι ακριβώς πρόκειται και είναι πλέον η σειρά την Μελίνας Μερκούρη να ανακοινώσει τα μαύρα μαντάτα. Καλεί τους Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους που είχαν καταφθάσει στο νησί σε συνέντευξη Τύπου στις 7 Ιουλίου στο δημαρχείο της πόλης: “Δυστυχώς δεν πρόκειται για τον Κολοσσό της Ρόδου! Όλοι οι αρχαιολόγοι συμφωνούν σε αυτό”. Φυσικά, και καθώς είχαν δημιουργηθεί ΟΙ προσδοκίες, οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται για το σύντομο της γνωμάτευσης των αρχαιολόγων. “Το θέμα είχε πάρει παγκόσμια έκταση. Μας τηλεφωνούσαν από όλο τον κόσμο και ήθελαν να βοηθήσουν. Ακόμη και ο κ. Αντρεότι (σ.σ. τότε υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας και μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας) μου τηλεφώνησε. Εάν υπήρχαν αρχαιολόγοι στις έρευνες δεν θα εκτιθέμεθα. Θα πρέπει να σκίσει το δίπλωμα του ένας αρχαιολόγος αν δεν καταλάβει ότι αυτό δεν είναι αρχαίο αντικείμενο” για να πάρει τον λόγο από την Μερκούρη η αρχαιολόγος Ηώ Ζερβουδάκη και δώσει την απάντηση που έδειχνε το μέγεθος της επιπολαιότητας της έρευνας: “Πρόκειται για αντικείμενο που βρισκόταν στην ξηρά και είχε εμφανή τα ίχνη της δαγκάνας από μπουλντόζα”.
Την βουβαμάρα που είχε πέσει στην αίθουσα έσπασε η φωνή της Ολλανδής οραματίστριας, η οποία ήταν παρούσα στην συνέντευξη Τύπου και παρατήρησε ότι δεν είναι δυνατόν ένας αρχαιολόγος να αποφαίνεται μόνος του για ένα αντικείμενο.
Η απάντηση της Μελίνας έγινε σε έντονο ύφος και ήταν κατηγορηματική: “Το αντικείμενο το είδαν αρκετοί αρχαιολόγοι και όλοι συμφώνησαν”. Νωρίτερα είχε φροντίσει να ρίξει το “δηλητήριο” της τόσο προς την Ντάκμααρ όσο και σε αυτούς που είχαν ακολουθήσει τις υποδείξεις της: “την ευθύνη της πολιτιστικής κληρονομιάς έχει αποκλειστικά το Υπουργείου Πολιτισμού και όχι οι καφετζούδες”.
Παράλληλα έβγαλε “λάδι” τον υπουργό Ναυτιλίας Στάθη Αλεξανδρή ρίχνοντας της ευθύνη στον πλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος, Πετρίδη για άρνηση συνεργασίας με τους αρχαιολόγους. Όπως και να έχουν τα πράγματα ο Αλεξανδρής στον επόμενο ανασχηματισμό τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου έχασε την υπουργική του καρέκλα.
Την επόμενη ημέρα ο διεθνής Τύπος κινούνταν μεταξύ συμπάθειας και καυστικού χιούμορ ενώ οι ελληνικές αντιπολιτευόμενες εφημερίδες κυκλοφορούσαν με τίτλους από “Κολοσσιαία γκάφα” μέχρι …“Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα”.
