Δεν έχει πως και γιατί. Αρκεί δύο μάτια παιδικά να στο ζητούν και θα φέρεις τον κόσμο… Τούμπα όλο για να τα δεις να χαμογελούν και πάλι… Και ο Φερνάντο Βαρέλα απλά κοίταξε μέσα από τα μάτια των γιων του.
Μια αγκαλιά από όλους για τον Τόμας Βαρέλα. Απ΄όλη την Κ11 του ΠΑΟΚ. Απ΄ όλους τους συμπαίκτες του, συνοδεία κλάματος. Ο μικρός αποχαιρετούσε μια δεύτερη οικογένεια, εφόσον ο πατέρας του είχε πάρει την απόφαση να φύγει από τον ΠΑΟΚ.
Δίπλα του και ο αδερφός του, ο Γκουστάβο, εκείνος που ως μεγαλύτερος πρόλαβε και τα έζησε όλα μαζί του δια ζώσης. Από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο, από το κλάμα στην αγκαλιά του γιατί του είχε πει νωρίτερα πως θα σκοράρεις και είδε τον δικό του «ήρωα» να κάνει πράξη την επιθυμία του μέχρι την εμπειρία της «θρυλικής» ατμόσφαιρας της Θύρας 4.
Σε ορίζοντα τριετίας, οι εικόνες για τους δυο γιους του Βαρέλα (σ.σ από κοντά και ο βενιαμίν, Λορέντσο) ήταν πολλές. Οι περισσότερες πρωτόγνωρες αλλά μοναδικές. Εκείνοι του έδειχναν το δρόμο αλά ελληνικά και ο Φερνάντο με τη σύζυγό του, Αντρέια, απλά ακολουθούσαν.
Ήταν εκείνοι που «απαιτούσαν» να μην το κουνήσουν από την Θεσσαλονίκη. Από τον ΠΑΟΚ, από τα… Δικέφαλε μεγάλωσα που είχαν μάθει σε άπταιστα ελληνικά και τραγουδούσαν μέσα στο αυτοκίνητο και στους δρόμους που «εγκλώβιζαν» τον Φερνάντο στην απόφασή του. Τα δάκρυά τους έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την απόφασή του αλλά ο 31χρονος στόπερ έπρεπε να σκεφτεί με γνώμονα το μέλλον τους.
Τα δάκρυα όμως των παιδιών του, του έδειχναν παράλληλα πως το μέλλον είναι στον ΠΑΟΚ, εκεί όπου η «χτυπάει» η καρδιά τους. Στις αγκαλιές των φίλων τους και της δεύτερης οικογένειας που έχουν «χτίσει» στις ακαδημίες του Δικεφάλου.
Και στη ζυγαριά του Βαρέλα, την ύστατη στιγμή, η πλάστιγγα έγερνε ξεκάθαρα και ο ίδιος έπρεπε να δει την αλήθεια κατάματα: «Αυτά τα τρία αγόρια μου άλλαξαν την γνώμη. Το κλάμα που έριξαν σήμερα δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Για την οικογένειά μου, θα κάνω τα πάντα».
Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία…
