Σε εξειδικευμένη έρευνα συνδέθηκαν μέχρι και με Αλτσχάιμερ και κατάθλιψη.
Τα μικροπλαστικά, μια πανταχού παρούσα μορφή ρύπανσης, έχουν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στο περιβάλλον, διεισδύοντας στον αέρα, στα συστήματα νερού και στις τροφικές αλυσίδες παγκοσμίως.
Αν και οι δυσμενείς επιπτώσεις των μικροπλαστικών στη θαλάσσια ζωή είναι καλά τεκμηριωμένες, λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία στα θηλαστικά.
Αντιμετωπίζοντας αυτό το κενό, η καθηγήτρια Jaime Ross από το Πανεπιστήμιο του Rhode Island και η ομάδα της διεξήγαγαν μια μελέτη που ρίχνει φως στις νευροσυμπεριφορικές επιπτώσεις της έκθεσης σε μικροπλαστικά, αποκαλύπτοντας ανησυχητικές αλλαγές συμπεριφοράς, τουλάχιστον σε ποντίκια-πειραματόζωα.
Η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο International Journal of Molecular Sciences. Επικεντρώθηκε στη φλεγμονώδη απόκριση και στις νευροσυμπεριφορικές επιδράσεις της έκθεσης σε μικροπλαστικά, καθώς και στη συσσώρευση αυτών των σωματιδίων σε σωματικούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι τα μικροπλαστικά διείσδυσαν στο σώμα στον ίδιο βαθμό που έχουν διεισδύσει στο περιβάλλον, οδηγώντας σε αλλαγές συμπεριφοράς, ιδιαίτερα στα μεγαλύτερης ηλικίας ποντίκια.
“Αν και έχει διαπιστωθεί ότι τα μικροπλαστικά μπορούν να εξαπλωθούν σε όλο το περιβάλλον και να συσσωρευτούν σε ανθρώπινους ιστούς, η έρευνα για τις επιπτώσεις τους στην υγεία, ιδιαίτερα στα θηλαστικά, παραμένει περιορισμένη”, δήλωσε η Ross, επίκουρη καθηγήτρια στο Ryan Institute for Neuroscience and the College of Pharmacy. “Αυτό το κενό παρακίνησε την ομάδα μας να διερευνήσει τις βιολογικές και γνωστικές συνέπειες της έκθεσης σε μικροπλαστικά”.
Η Ross και η ομάδα της εξέθεσαν νεαρά και ηλικιωμένα ποντίκια σε διάφορα επίπεδα μικροπλαστικών στο πόσιμο νερό για μια περίοδο τριών εβδομάδων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η έκθεση σε μικροπλαστικά προκάλεσε αλλαγές συμπεριφοράς και αλλοιώσεις ανοσολογικών δεικτών στους ιστούς του εγκεφάλου και του ήπατος.
Μάλιστα, τα ποντίκια εμφάνισαν συμπεριφορές που έμοιαζαν με συμπτώματα ανθρώπινης άνοιας. Τα αποτελέσματα ήταν ακόμη πιο έντονα σε ηλικιωμένα άτομα.
Η έρευνα της ομάδας έθεσε το ερώτημα πώς η γήρανση επηρεάζει την απόκριση στην έκθεση σε μικροπλαστικά. Τα ευρήματα έδειξαν ευρεία συσσώρευση μικροπλαστικών σε όργανα, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, καθώς και σε σωματικά απόβλητα. Αυτή η συσσώρευση επεκτάθηκε ακόμη και σε ιστούς όπως η καρδιά και οι πνεύμονες, υποδηλώνοντας την κυκλοφορία των μικροπλαστικών σε όλον τον οργανισμό. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, δεδομένου ότι τα μικροπλαστικά δεν πιστεύεται ότι μπορούν να διαπεράσουν τον προστατευτικό φραγμό του αίματος-εγκεφάλου.
Επιπλέον, η έρευνα διαπίστωσε ότι η διείσδυση μικροπλαστικών στο σώμα μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της γλοιακής ινιδιακής όξινης πρωτεΐνης (GFAP), μιας πρωτεΐνης ζωτικής σημασίας για τις διεργασίες των εγκεφαλικών κυττάρων.
Η μείωση της GFAP συνδέεται με πρώιμα στάδια νευροεκφυλιστικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ και της κατάθλιψης.
Η Ross σχεδιάζει να εμβαθύνει σε αυτήν την ανακάλυψη σε μελλοντική έρευνα για να κατανοήσει την επίδραση των μικροπλαστικών στην ομοιόσταση του εγκεφάλου και την πιθανή συσχέτισή τους με νευρολογικές διαταραχές.
Η μελέτη υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση της περίπλοκης σχέσης μεταξύ μικροπλαστικών και υγείας όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και όλων των θηλαστικών, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη την αυξανόμενη παγκόσμια επικράτηση αυτών των ρύπων.
