Η ιστορία του διαβόητου εγκληματία που έφτασε να θεωρείται Υπ’ Αριθμόν Νο.1 Δημόσιος Κίνδυνος.
Λένε πως η περίοδος της Μεγάλης Οικονομικής Ύφεσης (1929-39) ήταν η πιο δύσκολη στην σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η πιο οδυνηρή στιγμή που προκλήθηκε από το χρηματιστηριακό κραχ του ’29, καταστρέφοντας πολλές οικονομίες ανά χώρα οδηγώντας ουσιαστικά την ανθρωπότητα στην απόλυτη κατάντια και αυτοκαταστροφή. Τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι η περίοδος που οι απελπισμένοι πολίτες έχασαν κάθε ελπίδα και στράφηκαν σε καινούργιες ιδέες και δημαγωγούς. Στη Γερμανία αυτός ο δημαγωγός-ιδεαλιστής ήταν ο Hitler. Στον δυτικό κόσμο, πέρα από τον Ατλαντικό και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ, υπήρχε διχόνοια καθώς τα μέτωπα ήταν δύο. «Ήρωες» ξεπετάγονταν κάθε τρεις και λίγο, ο κόσμος –κυρίως ο απλός- τους στήριζε και με κάθε ευκαιρία τους προστάτευε. Από την άλλη οι Αρχές τους κυνηγούσαν δίχως σταματημό και όταν έμπαινε το FBI στη μέση τους αποτελείωνε.
Τα παραδείγματα; Πολλά. Από τους Clyde Barrow και Bonnie Parker (Bonnie & Clyde), στον «Baby Face» Nelson και αποκορύφωμα τον «Υπ’ Αριθμό Νο.1 Δημόσιο Κίνδυνο», John Dillinger.
Μετά τον θάνατο τελευταίου, η φήμη του Νο.1 καταζητούμενου πέρασε σε έναν άλλον διαβόητο εγκληματία. Έναν τύπο με άκρως ρομαντικό ψευδώνυμο, έναν αμφιλεγόμενο «Ρομπέν των Δασών» της εποχής, που έκανε χόμπι τις ληστείες τραπεζών και την ανταλλαγή πυρρών με την Αστυνομία αλλά με ένα μεγάλο πέπλο μυστηρίου να απλώνεται γύρω από την επιχείρηση «εξόντωσής» του. Κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στην περιβόητη Σφαγή του Κάνσας αν και τα στοιχεία δεν απέδειξαν ποτέ ότι ενεπλάκη στο συμβάν.
Μάλλον ένα κόλπο του σαρδόνιου ιδρυτή του FBI, Edgar J. Hoover προκειμένου να βγάλει από τη μέση άλλον έναν που του δημιουργούσε πρόβλημα. Το όνομά του, «Pretty Boy Floyd».
Άλλο ένα «ιδιαίτερο» ψευδώνυμο
Ο Charles Arthur Floyd γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1904, στο Adairsville της Georgia και από μικρός έδειξε την κλίση του προς την παρανομία. Το βιογραφικό του; Γεμάτο. Πρώτη του καταδίκη έγινε σε ηλικία 18 ετών όταν και λήστεψε το τοπικό ταχυδρομείο. Ακολούθησαν αρκετές ληστείες τραπεζών και σε μία από αυτές κατέληξε στη φυλακή.
Ένας απλός εγκληματίας μόλις διαβεί τη στενή και βιώσει τα… καλά της ενδέχεται να σωφρονιστεί και να επιστρέψει στην κοινωνία μετανιωμένος και αλλαγμένος προς το καλύτερο την ημέρα της απελευθέρωσής του. Για τύπους όμως σαν τον Charles, η παραμονή στη φυλακή σήμαινε ανανέωση. Πλέον δεν ήταν ένας εγκληματίας σαν τους άλλους, αλλά ένας τύπος που είχε μάθει πλάι στους «καλύτερους» της στενής. Και δυόμιση χρόνια αργότερα όταν και αποφυλακίστηκε, έμοιαζε πιο έτοιμος από ποτέ για την «καθιέρωση» στην ελίτ των καταζητούμενων. Επόμενο βήμα, οι ληστείες τραπεζών.
Πριν ακόμα γίνει γνωστός, ένας λογιστής κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του είπε πως τον λήστεψε ένα «ωραίο αγόρι με μεγάλα μάγουλα». Όταν δούλεψε σε ένα μέρος κοιτάσματα πετρελαίου, οι συνεργάτες του βλέποντάς τον να έρχεται στη δουλειά με λευκό πουκάμισο και προσεγμένο παντελόνι, άρχισαν να τον φωνάζουν «Ομορφόπαιδο» -στα αγγλικά «Pretty Boy»-. Και λίγο καιρό αργότερα το ψευδώνυμο, το οποίο ο ίδιος σιχαινόταν, άρχισε εξαπλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη των ΗΠΑ προκαλώντας τρόμο σε κάθε εργαζόμενο τραπεζών και κυρίως στα όργανα του νόμου στο Κάνσας.
Η φήμη του «Pretty Boy Floyd» κυκλοφορεί παντού και σύντομα στο κατόπι του μπαίνει το FBI καθώς εκτός των ληστειών, εμπλέκεται και σε φόνους πολλών ομοσπονδιακών πρακτόρων. To Federal Bureau εκείνο τον καιρό καταφέρνει να λύσει μία-μία τις εκκρεμότητες με τους «Ρομπέν των Δασών» της εποχής, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Υπ’ Αριθμού Νο.1 Δημόσιου Κινδύνου, John Dillinger. Μετά την εξόντωσή του ανήμερα της 22ης ημέρας του Ιουλίου, o Hoover ανακηρύσσει τον «Pretty Boy Floyd» ως τον νέο μεγάλο στόχο του FBI. Τον καινούργιο υπ’ αριθμό νο.1 Δημόσιο Κίνδυνο.
Και τοποθετώντας ξανά ως επικεφαλής της υπόθεσης τον Melvin Purvis που μαζί με την ομάδα του εξολόθρευσε με επιτυχία τον Dillinger, ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του.
Η σφαγή του Κάνσας και το πέπλο της αμφιβολίας
Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά εγκλήματα μαζί με την Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου στην ιστορία του υπόκοσμου των ΗΠΑ. Το ημερολόγιο έδειχνε 17 Ιουνίου του 1933, όταν ο εγκληματίας Vernon Miller και η συμμορία του, μαζί με τον «Pretty Boy Floyd» ενεπλάκησαν σε πυροβολισμούς εναντίον των Αρχών σε ένα πάρκινγκ του Union Station στο Missouri. Ο απολογισμός ήταν τέσσερις νεκροί αστυνομικοί. Ο Floyd πλέον, με δεδομένο ότι είχε αποδράσει ήδη μια φορά από τη φυλακή δεν έπρεπε απλώς να συλληφθεί. Έπρεπε να εξοντωθεί.
Σύμφωνα με όσα είναι καταγεγραμμένα στα αρχεία του FBI, ο Purvis και οι συνεργάτες έτρεψαν σε φυγή τον «Pretty Boy» στην περιοχή East Liverpool στις 22 Οκτωβρίου του 1934. Εκείνος άρχισε να πυροβολεί αλλά οι ομοσπονδιακοί ήταν πολλοί για να αστοχήσουν. Οι σφαίρες τον βρήκαν στην πλάτη και λίγο πριν ξεψυχήσει φαίνεται πως ξεστόμισε:
«Τέλειωσα, με πυροβολήσατε δυο φορές». Ο Υπ’ Αριθμόν Νο.1 Δημόσιος Κίνδυνος ήταν πλέον νεκρός.
Παρόλα αυτά ακόμα και σήμερα υπάρχουν «σκιές» όσον αφορά το φάκελο της «Σφαγής του Κάνσας». Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Floyd είχε τραυματιστεί σοβαρά στο χέρι από τους πυροβολισμούς των αστυνομικών, ωστόσο απεδείχθη αργότερα κατά τη βιοψία του, ότι δεν είχε δεχτεί ποτέ σφαίρα σε κάποιο από τα δύο άκρα του. Το αν τελικά ενεπλάκη στο στυγερό έγκλημα ή όχι θα παραμείνει ένα μεγάλο μυστήριο στην κοινή γνώμη. Δεν είναι και λίγοι που υποστηρίζουν ότι ο Hoover τον έμπλεξε ψευδώς, απλά και μόνο για να πάρει το FBI πιο στα σοβαρά την υπόθεσή του.
Σίγουρα κανείς δεν υποστηρίζει ότι «ομορφόπαιδο» με τα φουσκωτά μάγουλα υπήρξε αθώος και νομοταγής πολίτης στα 30 χρόνια της σύντομης ζωής του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ακόμα και αν δεν λυθεί ποτέ το μυστήριο για την εμπλοκή του στη σφαγή, το όνομά του θα προκαλεί πάντα δέος σε όποιον το χρησιμοποιεί. Όσο ρομαντικό και αν ακούγεται.
