«Η μαύρη χήρα», «ξέρει τα πάντα», «παίζει θέατρο στη Νικολούλη», «αυτή τον έφαγε».
Τα λόγια αυτά είναι μόλις μερικές από τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν προς τη μεριά μιας γυναίκας που καλούνταν το 2016 να διαχειριστεί έναν διπλό εφιάλτη: από τη μία την εξαφάνιση της συζύγου της και από την άλλη το στίγμα του ενόχου, την ώρα που -όπως μετέπειτα αποδείχτηκε- ουδεμία σχέση είχε με όσα την κατηγoρούσαν.
Η γυναίκα αυτή έγινε αποδέκτης απαράδεκτων σχολίων για την ποιότητά της ως άνθρωπος, αλλά και λόγω της εvτυπωσιακής της εμφάνισης. Κατάξανθη, όμορφη και πάντα προσεγμένη, αποτέλεσε τον «τέλειο ένοχο» για χρήστες του διαδικτύου αλλά και ερευνητές, δημοσιογράφους και παρουσιαστές που το μόνο που έβλεπαν στο πρόσωπό της ήταν νούμερα τηλεθέασης.
Πρόκειται, ίσως, για το μοναδικό φάουλ του Ταξίαρχου αν αποστρατεία της ΕΛ.ΑΣ. Θανάση Κατερινόπουλου.
Στο «Φως στο Τούνελ», ο στενός συνεργάτης της Αγγελικής Νικολούλη δεν είχε κρύψει την πεποίθησή του πως η Γραικού είχε παίξει κάποιο ρόλο στην εξαφάνιση του κτηνοτρόφου συζύγου της, εκτίμηση που αποδείχτηκε πέρα για πέρα λανθασμένη… Ακόμα και μετά τη σύλληψη του δράστη, μάλιστα, ο Κατερινόπουλος επέμενε πως ο ίδιος δεν έδρασε μόνο του, εκδοχή που δεν αποδείχτηκε ποτέ.
Θύμα «ηθοποιού» κρεατέμπορα
Σίγουρα έχουν υπάρξει περιπτώσεις εγκλημάτων που πήραν δημοσιότητα και απεδείχθη πως οι δράστες δεν είχαν την παραμικρή μετάνοια, αυτό που λέμε λαϊκιστί «τσίπα», αλλά δεν θεωρούμε πως αυτό δικαιολογεί καταστάσεις όπως αυτές που βίωσε η Δέσποινα Τσακαλίδου – Γραικού.
Στις 3 Νοεμβρίου του 2016 ο σύζυγός της εξαφανίστηκε. Το πτώμα του Δημήτρη Γραικού βρέθηκε τον Μάιο του 2019 στον οικισμό Ανατολικό, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης, σε μέρος που διατηρούσε κτηνοτροφική μονάδα γνωστός κρεατέμπορας της περιοχής με τον οποίο ο 59χρονος Γραικός συνεργαζόταν. Ένας ποσό της τάξεως των 47.000 ευρώ ήταν η αιτία που ο Γραικός ξυλοκοπήθηκε άγρια από τον 47χρονο «συνεργάτη» του, ο οποίος τον έθαψε μαζί με το αγροτικό του αυτοκίνητο και τον σκέπασε με… ακαθαρσίες ζώων της κτηνοτροφικής μονάδας που διατηρούσε.
Από την εξαφάνιση του Γραικού μέχρι να αποκαλυφθεί ο πραγματικός δολοφόνος του, η γυναίκα του πέρασε από τη θέση της λύπης και της στήριξης σε αυτή της καχυποψίας και της στοχοποίησης από φίλους, γείτονες και συντοπίτες.
Για ένα υπερβολικά δυσβάσταχτο χρονικό διάστημα 2,5 ετών η κ. Τσακαλίδου – Γραικού είδε κόσμο να της γυρίζει την πλάτη ή, πολύ χειρότερα, να την αποκαλεί δολοφόνο του άντρα της πίσω από την πλάτη της. Μέχρι και συγγενικά της πρόσωπα εκτόξευσαν εχθρικά πυρά προς τη μεριά της.
Ενόσω εκείνη είχε να διαχειριστεί την σοκαριστική δολοφονία του άντρα της, την απώλειά του, μα και την απώλεια του πατέρα των παιδιών της, με όσα σημαίνει αυτό για την ψυχολογία των παιδιών, είχε να αποκρούσει και τις σωρηδόν κατηγορίες και τα βλέμματα υποτίμησης. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρει πληροφορίες για τον εξαφανισμένο της σύζυγο, οι εισαγγελείς του καναπέ έβγαλαν το πόρισμα: «Παίζει θέατρο».
Υπήρξαν άνθρωποι που ενέπλεξαν τους γονείς της, που έλεγαν στον ταλαιπωρημένο σε ΚΑΠΗ πατέρα της ότι η κόρη του είναι δολοφόνος, ενώ και τα δύο μικρά παιδιά δεν γλύτωσαν από τον στιγματισμό, είτε αυτό αφορούσε σε πρόσωπα της γειτονιάς είτε σε άλλα παιδιά στο σχολείο.
Ένας τέτοιος ψυχολογικός πόλεμος είναι απείρως πιο οδυνηρός από μια μόνο πράξη σωματικής βιαιότητας. Κι αν όλο αυτό είναι αναμενόμενο στις περισσότερες κοινωνίες και δη στην πατροπαράδοτη (sic) ελληνική, πώς μπορεί να σχολιαστεί το γεγονός πως αυτή η αντιμετώπιση προερχόταν από ανθρώπους που η κ. Τσακαλίδου έμαθε στην πορεία ότι είχαν πράγματα να πουν για τον δράστη;
Στην πορεία της ακροαματικής διαδικασίας της δίκης του θύτη, εμφανίστηκαν άνθρωποι που αποκάλυπταν off the record στην ίδια ότι έχουν να περιγράψουν περιστατικά βίας από τον δράστη, αλλά δεν τολμούσαν καν να συζητήσουν κατάθεση ενώπιον δικαστηρίου.
Ο λόγος; Μα φυσικά ο πανταχού παρών φόβος που υπάρχει σε τόσο μικρές κοινωνίες, αφού όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Ίσως και μια προσπάθεια συγκάλυψης προς τέρψιν της οικογένειας του δράστη.
«Στην απολογία του ζήτησε συγνώμη μόνο από την οικογένειά του ενώ μας ενημέρωσε πόσο αδυνάτισε από το άγχος του. Τον άκουγα και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Μου ήρθε να ουρλιάξω. Να του πω: μόνο η οικογένειά σου είναι; Η Ελένη, η κόρη μου που από τον πόνο της έμεινε 40 κιλά, δεν έχει ψυχή; Την σκέφτηκε κανείς;», διερωτήθηκε η Τσακαλίδου μιλώντας στο thesstoday.gr.
«Εγώ δεν βγήκα ποτέ να κατηγορήσω κανέναν, δεχόμουνα τα πάντα, ό,τι κι αν λέγανε. Γιατί αυτό πουλούσε. Πουλούσε η ξανθιά η χήρα που βγήκε να ψάξει τον άντρα της. Και πιο πολύ θα πουλούσε να τον έχω σκοτώσει εγώ. Εγώ που δεν έχω πειράξει ούτε μυρμήγκι», την ακούσαμε να λέει με τρεμάμενη φωνή μετά τη λύση του μυστηρίου στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.
Κι αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να έχουν αποδέκτες και όσους επέλεξαν να σιωπήσουν εις βάρος της αλήθειας και της, έστω, ψυχικής δικαίωσης της οικογένειας του Γραικού.
Όπως ο πόνος ανακυκλώνεται για εκείνη, κατά τα λεγόμενα της, έτσι μοιάζουν και τέτοιες καταστάσεις να ανακυκλώνονται όλο και πιο συχνά στην εποχή της δημόσιας σφαίρας. Εδώ όπου όλα λέγονται αβρόχοις ποσί, όλα χάνουν το βάρος της σημασίας τους, τίποτα δεν ενδιαφέρει όσους θέλουν απλώς να μιλήσουν και να επιδείξουν μια παντογνωσία και ξερολίαση.
Γιατί αυτό βρίσκεται στην βάση όλων. Η ανάγκη του καθενός να αυτοπαρουσιαστεί ως πάνσοφος και διορατικός.
«Εγώ το είχα πει», θα έλεγε κάποιος που θεώρησε δολοφόνο την Τσακαλίδου, αν ήταν τελικά αυτή που είχε σκοτώσει τον Γραικό. Τώρα που είναι κάποιος άλλος, δεν θα αλλάξει ο ισχυρισμός. Απλώς θα ακολουθηθεί κι από μια κομπορρημοσύνη ηθικής ανωτερότητας.
Κάποια στιγμή, όμως, θα πρέπει να πάψει να λογίζεται ως αναμενόμενο όλο αυτό. Κάποια στιγμή οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε τόσο βαριές υποθέσεις, θα πρέπει να κρίνονται από το δικαστήριο πρώτα και στη συνέχεια από τη συνείδηση της κοινής γνώμης, πέραν από τις περιπτώσεις που έχουν διαλευκανθεί πριν καν φτάσουν στην τελική ετυμηγορία.
