Ήταν πριν 20 χρόνια, όταν στις αρχές Νοεμβρίου του 1999 βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία «Έκτη αίσθηση», προκαλώντας η ίδια παγκόσμια αίσθηση. Το φινάλε της ανατρεπτικό και ήταν αυτό που της χάρισε μια θέση στο πάνθεον των ταινιών που έγραψαν ιστορία. Αλλά και την περίοδο της προβολής της δημιούργησε μία άγραφη παγκόσμια ομερτά, αφού κανείς δεν μαρτυρούσε το τέλος σε κάποιον που δεν είχε δει την ταινία.
Και μπορεί η «Έκτη αίσθηση» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν να… καυχιέται πως νίκησε τα spoiler! Μπορεί, όμως, να καυχιέται και γι’ ακόμη έναν λόγο –πέρα από τις υποψηφιότητες για Όσκαρ και τα εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις-, για τον πιτσιρικά που έβλεπε «νεκρούς ανθρώπους».
Ο Χάλεϊ Τζόελ Όσμεντ στα 11 του χρόνια βρέθηκε να συμπρωταγωνιστεί στο πλευρό του Μπρους Γουίλις, στο ψυχολογικό θρίλερ του Σιάμαλαν, κερδίζοντας με την ερμηνεία του το κοινό, αλλά και πολλές υποψηφιότητες για βραβεία, με κορυφαία εκείνη για το Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου. Το φοβισμένο αγοράκι της ταινίας κατέκτησε το κοινό, ακόμη και τους απαιτητικούς κριτικούς, ενώ η ατάκα του «I see dead people» είναι πια θρυλική.
Κι ενώ όλοι θα περίμεναν πως μετά την «Έκτη αίσθηση» οι δρόμοι για τον Όσμεντ θα ήταν διάπλατα ανοικτοί και μία λαμπρή καριέρα θα τον περίμενε εκεί έξω, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο μικρός Χάλεϊ δεν ήταν άγνωστος στο κοινό, ούτε στον χώρο του θεάματος.
Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τον χώρο της διαφήμισης, ενώ πριν την «Έκτη αίσθηση» είχε κάνει ένα πέρασμα από την «Φιλαδέλφεια» με τον Τομ Χανκς, ενώ στο «Φόρεστ Γκαμπ» υποδυόταν τον γιο του. Εξάλλου, πολλοί κριτικοί είχαν κατατάξει τον Όσμεντ στα παιδιά-θαύματα του σοβαρού ρεπερτορίου.
Αλλά η συνέχεια ήταν διαφορετική και ο πιτσιρικάς που έβλεπε «νεκρούς ανθρώπους» αποφάσισε ο ίδιος να εξαφανισθεί από το Χόλιγουντ και να ζήσει μία κανονική ζωή. Αν και ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό του στα 28 του χρόνια και οι περιπέτειες με το νόμο, αφού ήταν μεθυσμένος, ήταν αρκετό για πολύ καιρό να θεωρούν ότι και εκείνος ήταν ακόμη ένα παιδί-θαύμα, που δεν κατάφερε να ξεφύγει από την «κατάρα» που τα κυνηγούσε. Ο Χάλεϊ, όμως, μέχρι και σήμερα αρνείται πεισματικά ότι ανήκει σε αυτή την «καταραμένη» λίστα.
Το παιδί που δούλευε για να βοηθάει την οικογένειά του
Ο Χάλεϊ Τζόελ Όσμεντ γεννήθηκε στην Αλαμπάμα, σε μία οικογένεια που τα έβγαζε δύσκολα οικονομικά. Ο πατέρας του ήταν ηθοποιός και η μητέρα του δασκάλα, ενώ έχει και μία μικρότερη αδελφή που μπήκε κι εκείνη από νωρίς στο χώρο του θεάματος, όπου συμμετείχε στη νεανική σειρά «Χάνα Μοντάνα».
Ωστόσο, το «αστέρι» της οικογένειας ήταν ο Χάλεϊ, ο οποίος από μικρός έδειξε πως ήταν ένα ταλαντούχο παιδί. «Με είχαν προειδοποιήσει πολλοί φίλοι μου από το χώρο για το ταλέντο του, λέγοντας πως θα ταίριαζε για διαφημιστικά» έχει δηλώσει ο πατέρας του.
Και πράγματι τα διαφημιστικά δεν άργησαν να έρθουν. Μία μέρα, ο μικρός βρισκόταν με τη μητέρα του στα IKEA κι ένας κυνηγός ταλέντων τον εντόπισε και ζήτησε να περάσει από δοκιμαστικό για ένα διαφημιστικό της πίτσας Hut. Το πήρε και στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα. Και ο Χάλεϊ βοηθούσε έτσι οικονομικά την οικογένειά του, που μέχρι τότε τα έβγαζε δύσκολα πέρα και για καιρό τρέφονταν αποκλειστικά με νούντλ και σάλτσα ντομάτας.
Και κάπου εκεί μπήκε στη ζωή του ο κινηματογράφος. Ο πρώτος μεγάλος ρόλος σε διάρκεια εμφάνισης ήταν στο «Φόρεστ Γκαμπ», όπου υποδύεται τον γιο του Τομ Χανκς. Και πριν μας αποχαιρετήσει η δεκαετία του ’90, ήρθε η πρόταση για την «Έκτη Αίσθηση». Μάλιστα, ο Σάιλιμαν δεν ήθελε κανένα άλλο παιδί στο ρόλο, παρά μόνο τον Χάλεϊ.
Η συγκλονιστική του ερμηνεία τού χάρισε μέχρι και υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ κατάφερε να «κλέψει» τις εντυπώσεις ακόμη και από τον συμπρωταγωνιστή του, Μπρους Γουίλις. Και όχι άδικα, μετά την «Έκτη αίσθηση» οι κριτικοί απέδωσαν στον μικρό Όσμεντ τον τίτλο «η αρσενική μικρή Τζόντι Φόστερ», θεωρώντας πως ήταν ένα παιδί-θαύμα του σοβαρού κινηματογράφου. Άλλωστε, εμφανίσθηκε στο πλευρό σπουδαίων ηθοποιών.
Μετά την επιτυχία της «Έκτης Αίσθησης» ακολούθησαν οι ταινίες «Χωρίς Αντάλλαγμα» στο πλευρό του Κέβιν Σπέισι και της Έλεν Χαντ, η «Τεχνητή Νοημοσύνη» του Στίβεν Σπίλμπεργκ με τον Τζουντ Λο και το «Λιοντάρι από δεύτερο χέρι», το 2003 όπου εμφανίζεται στο πλευρό των σπουδαίων Ρόμπερτ Ντυβάλ και Μάικλ Κέιν. Αυτή ήταν και η τελευταία ταινία του Χάλεϊ, πριν την εξαφάνισή του από το Χόλιγουντ.
Η μεγάλη απόφαση
Σε αντίθεση με τους γονείς άλλων παιδιών – θαυμάτων, χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του Μακόλεϊ Κάλκιν, οι Όσμεντ ήταν πάντα κοντά στο παιδί τους, τον στήριζαν και το κυριότερο φρόντιζαν να έχει μία κανονική ζωή.
Σε αυτό, όπως ο ίδιος έχει, εξομολογηθεί βοήθησε και το γεγονός ότι έπαιζε σε ταινίες που οι συμμαθητές του δεν έβλεπαν, οπότε δεν είχαν κατανοήσει απόλυτα ότι στο σχολείο τους είχαν μία μεγάλη φίρμα. Ο ίδιος, όμως, ποτέ δεν αντιμετώπιζε τον εαυτό του ως σταρ.
Και σε πείσμα όλων εκείνων που επέμεναν πως τα παιδιά –θαύματα στο τέλος ακολουθούν σκοτεινά μονοπάτια, γεμάτα δαίμονες, ο Όσμεντ θέλησε να αποδείξει πως η περίπτωσή του ήταν διαφορετική. Συνέχισε κανονικά το σχολείο και τη ζωή του, ενώ στα 15 του χρόνια αποφάσισε ο ίδιος να τα παρατήσει όλα. Και να εξαφανισθεί!
Το ατύχημα που «λάβωσε» την εικόνα του
Κι ενώ ο Χάλεϊ Όσμεντ προσπαθούσε να δείξει πως τον ίδιο δεν τον κυνηγούσε καμία «κατάρα», ήρθε ένα τρακάρισμα για να αναστατώσει τη ζωή του. Και να τον φέρει στο προσκήνιο για τους λάθους λόγους.
Το 2006 κι ενώ ήταν 18 χρόνων τράκαρε με το αυτοκίνητό του, καθώς έπεσε πάνω σε έναν τοίχο. Από τη σύγκρουση έσπασε τα πλευρά του, ενώ αποδείχθηκε πως οδηγούσε μεθυσμένος. Του επεβλήθη τότε ποινή φυλάκισης 3 ετών με αναστολή, χρηματικό πρόστιμο ενώ καταδικάστηκε και σε 60 ώρες θεραπείας.
Ο Τύπος της εποχής με σειρά άρθρων προσπαθούσε να εξηγήσει πώς η δημοσιότητα σε μικρή ηλικία μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Την ώρα που ο ίδιος και η οικογένειά του προσπαθούσαν να αποδώσουν το τρακάρισμα στην κακιά στιγμή και πως ο Χάλεϊ δεν αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού ή συμπεριφοράς. Όλος αυτός ο χαμός τον έκανε να πάρει την απόφαση να εξαφανισθεί για τα καλά από το star system για τα επόμενα χρόνια, παίζοντας μόνο σε ανεξάρτητες παραγωγές, ενώ δάνεισε τη φωνή του και σε ταινίες κινούμενων σχεδίων.
Η επιστροφή και η αλλαγή στην εμφάνισή του
Ο πιτσιρικάς που έβλεπε «νεκρούς ανθρώπους» μεγάλωσε και με το πέρασμα των χρόνων άλλαξε και η εμφάνισή του. Πολλοί είπαν πως δεν θυμίζει σε τίποτε τον μικρό στην «Έκτη Αίσθηση», άλλοι –πιο κακεντρεχείς-απέδωσαν τα παραπανίσια κιλά στην εμφάνισή του σε θέματα που έχουν να κάνουν με την ψυχική του υγεία.
Ο ίδιος με την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει –όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν από κοντά – γελά. «Ποτέ δεν αντιμετώπισα προβλήματα με την ψυχική μου υγεία. Ίσως γιατί έχω πάντα δίπλα την οικογένειά μου που με στηρίζει» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του.
