Σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι επιστήμονες μια απροσδόκητη δραστηριότητα συβαίνει στην Αρκτική, καθώς ο μαγνητικός βόρειος πόλος κατευθύνεται προς τη Ρωσία με τρόπο που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν.
Ο μαγνητικός βόρειος πόλος είναι το σημείο που δείχνουν όλες οι μαγνητικές βελόνες των πυξίδων και η θέση του αλλάζει ως αποτέλεσμα της μεταβολής των μαγνητικών πεδίων της Γης. Δεν ταυτίζεται με τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο, ο οποίος παραμένει σταθερός στο σημείο τομής όλων των μεσημβρινών της Γης.
Σύμφωνα με τον Independent ο Δρ. Ουίλιαμ Μπράουν, μοντελοποιητής παγκόσμιου γεωμαγνητικού πεδίου στη Βρετανική Γεωλογική Έρευνα (BGS), «είναι μια μεγάλη, χαοτική και ταραχώδης μπάλα λιωμένου σιδήρου που κινείται στο κέντρο της Γης. Ενώ μπορούμε να παρακολουθούμε και να βλέπουμε πώς αλλάζει, είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς πώς θα αλλάξει».
Από το 1600 έως το 1990, εκτιμάται ότι μετακινούνταν κατά περίπου 10-15 χιλιόμετρα ετησίως. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, επιτάχυνε σε περίπου 55 χιλιόμετρα ετησίως, δήλωσε ο Δρ Μπράουν. Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο μαγνητικός βόρειος πόλος έχει επιβραδυνθεί σημαντικά, σε περίπου 25 χιλιόμετρα ετησίως.
Το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο
Τα δεδομένα προέρχονται από το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο (WMM), το οποίο δημιουργήθηκε από τη BGS σε συνεργασία με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA). Το μοντέλο προβλέπει τη θέση του πόλου ανά πάσα στιγμή και η τελευταία ενημέρωσή του θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο.
«Το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο είναι ενσωματωμένο σχεδόν σε κάθε κομμάτι της τεχνολογίας, από τα smartphones μέχρι τα αυτοκίνητα και τα στρατιωτικά αεροσκάφη», εξήγησε ο Δρ. Μπράουν.
Η κίνηση του πόλου δημιουργείται από απρόβλεπτες διακυμάνσεις στην αναταραχή του λιωμένου σιδήρου που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού πυρήνα της Γης. Αυτό το υγρό μέταλλο κινείται ως αποτέλεσμα της θερμότητας που διαφεύγει από τον πυρήνα του πλανήτη, και δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο της Γης. Το πεδίο και η θέση του μαγνητικού πόλου επηρεάζονται από τις διακυμάνσεις της στροβιλιστικής κίνησης αυτού του λιωμένου σιδήρου, ο οποίος βρίσκεται περίπου 3.200 χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος.
Η πρόβλεψη των ακριβών κινήσεων είναι αδύνατη, ωστόσο η BGS χρησιμοποιεί ένα δίκτυο επίγειων σταθμών και δορυφόρων για τη χαρτογράφηση του μαγνητικού πεδίου της Γης σε διάφορες τοποθεσίες.
