Τουρκικός δάκτυλος στη βακουφική περιουσία

Ο Ερντογάν με έναν «εχθρικό» νόμο προσπαθεί να εξαλείψει από την Κωνσταντινούπολη (και όχι μόνο) κάθε ελληνικό στοιχείο

Κραυγή αγωνίας από τους εναπομείναντες Eλληνες της Κωνσταντινούπολης, καθώς η βακουφική τους περιουσία, μεγάλης αξίας, βρίσκεται στο στόχαστρο των τουρκικών αρχών, που με έναν νέο κανονισμό προσπαθούν να «βάλουν χέρι» σε αυτήν, παραβιάζοντας για μια ακόμη φορά τα δικαιώματα που εγγυάται η Συνθήκη της Λοζάνης.

Μαζί με τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε το Νοσοκομείο Βαλουκλή, μέρος του ομώνυμου βακουφιού, και είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά των ομογενών μας που ζούσαν σε αυτό σε άλλα νοσοκομεία, η «ρωμαίικη κοινότητα» στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε ολόκληρη την Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει έναν «εχθρικό» νόμο, που τη στοχοποιεί με σκοπό να την απογυμνώσει από τα περιουσιακά της στοιχεία.

Η ακίνητη περιουσία των βακουφιών της Κωνσταντινούπολης συνεχίζει να είναι ο βασικός μοχλός άντλησης πόρων για τη λειτουργία των ευαγών ιδρυμάτων και των σχολείων, λειτουργώντας ως αιμοδότης της εναπομείνασας ελληνικής κοινότητας.

Τα περισσότερα εξ αυτών ήταν δωρεές μεγάλων Ελλήνων ευεργετών του 18ου, του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.

Με τα βακουφικά έσοδα καλύπτονται τα έξοδα υγείας, εκπαίδευσης, συντήρησης χώρων λατρείας και η στήριξη αναξιοπαθούντων μελών της κοινότητας, διασφαλίζοντας έτσι και τη διαμονή τους στην Κωνσταντινούπολη.

Ο νέος νόμος που πέρασε από την τουρκική Βουλή θέτει σειρά περιορισμών ως προς το εκλέγειν και το εκλέγεσθαι στα διοικητικά συμβούλια των βακουφιών, σε εκλογές που θα πρέπει να γίνουν άμεσα ύστερα από… 10 χρόνια. Επιπρόσθετα διαχωρίζει τα βακούφια που έχουν νοσοκομεία, τα οποία πλέον θα διοικούνται με βάση έναν άλλον οργανισμό που θα πρέπει να εγκριθεί από το υπουργείο Υγείας, ενώ προβλέπεται ότι για τις εκλογές θα χρειάζεται ειδική… άδεια από τον κρατικό μηχανισμό.

Περιορισμοί που δεν έχουν άλλον σκοπό παρά να επιτρέψουν να «απαλλοτριωθεί» με νομικές δικαιολογίες η περιουσία της ελληνικής κοινότητας, οι οποίοι ξεκινούν από τον τρόπο που σχηματίζονται οι εφορευτικές επιτροπές και φτάνουν μέχρι τον αριθμό των θέσεων στις οποίες μπορεί να συμμετέχει κάποιος πολίτης, αλλά και γεωγραφικούς περιορισμούς.

«Οσοι νοιαζόμαστε για το μέλλον της ρωμαίικης κοινότητας στην Πόλη, όσοι πιστεύουμε ότι τα ευαγή ιδρύματά μας είναι εθνική και πολιτιστική κληρονομιά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, οι πατεράδες και οι παππούδες μας δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι στα προβλήματα που προκαλεί ο νέος κανονισμός». Με τις παραπάνω φράσεις η εφημερίδα της ομογένειας στην Πόλη Ανατολή περιγράφει με ακρίβεια το πρόβλημα μπροστά στο οποίο βρίσκεται ο Ελληνισμός.

Αποτέλεσμα των νομοθετικών αυτών παρεμβάσεων είναι να γίνει σχεδόν αδύνατον για τον συνεχώς μειούμενο αριθμό μελών της ελληνικής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη να πληρώσει όλες τις θέσεις που χρειάζονται προκειμένου να σχηματισθούν διοικητικά συμβούλια στα βακούφια. Και, όταν αυτό συμβεί -νομοτελειακά, αφού δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί, εκτός κι εάν αλλάξει ο νόμος-, τότε το τουρκικό κράτος θα κληθεί να «πληρώσει» τα κενά που υπάρχουν. Είτε με διορισμό μελών είτε ακόμη και με «επιτροπεία» των βακουφιών από το τουρκικό κράτος, που θα αποκτήσει έτσι επί της ουσίας τη διαχείρισή τους. Το πώς ακριβώς δεν είναι ακόμη γνωστό, αφού η τουρκική πλευρά κρατά κλειστά τα χαρτιά της και ακόμη και σε συναντήσεις με την ελληνική ομογένεια δεν δόθηκαν εξηγήσεις και διευκρινίσεις.

Και αν τα σημαντικά, μεγάλα βακούφια προς το παρόν είναι ασφαλή, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα μικρότερα. Εκκλησίες, ιδρύματα που συνδέονται πολλές φορές με διαμερίσματα, γραφεία και άλλα τινά είναι πιθανόν να περάσουν σε τουρκικό έλεγχο, αποδυναμώνοντας έτι περαιτέρω την ελληνική κοινότητα στην Πόλη και οδηγώντας σε φαύλο κύκλο.