Τη νύχτα της 18ης Ιανουαρίου 2011, η Λετισιά Περαί, μια δεκαοχτάχρονη Γαλλίδα, δολοφονήθηκε άγρια, κοντά στο χωριό όπου ζούσε στην περιοχή της Νάντ της δυτικής Γαλλίας.
Είχε γνωρίσει τυχαία τον δολοφόνο της λίγες μέρες νωρίτερα, έναν άντρα που είχε ήδη περάσει τη μισή του ζωή στη φυλακή για διάφορα κακουργήματα. Αν και συνελήφθη αμέσως μετά τη δολοφονία και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, η ταφή της 18χρονης έγινε πέντε μήνες αργότερα.
Τόσος ήταν ο καιρός που χρειάστηκε ώστε να ανακτηθούν όλα τα μέλη του σώματος της Λετισιά, καθώς ο δολοφόνος της, Tony Meilhon, την είχε διαμελίσει…
Η φρικιαστική βία που συνόδευε όχι μόνο τη δολοφονία, αλλά και ολόκληρη τη ζωή του θύματος ώθησε τον συγγραφέα και πανεπιστημιακό Ιβάν Ζαμπλονκά να καταγράψει την ιστορία της Λετισιά, αλλά και της δίδυμης αδερφής της, ήδη από τη στιγμή της γέννησης τους.
Το βιβλίο, που στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τον τίτλο «Λετισιά, ή το τέλος των αντρών» έλαβε πολλά λογοτεχνικά βραβεία στη Γαλλία καθώς αναλύει τόσο τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η υπόθεση της δολοφονίας από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς, ενώ φέρνει στο φως και ορισμένες δυσάρεστες αλήθειες για τη γαλλική κοινωνία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μια πολιτική εξουσία μπορεί να εκμεταλλευτεί έναν αποτρόπαιο φόνο ως εργαλείο προπαγάνδας.
Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: «Οι δίδυμες αδελφές Περαί, προσπαθώντας να ξεφύγουν από το βίαιο οικογενειακό περιβάλλον τους, αναζητούν καταφύγιο στην οικογένεια Πατρόν δύο τυπικά κορίτσια σ’ ένα θλιβερό προάστιο της Ναντ. Ξυπνούν νωρίς, δουλεύουν σκληρά, προσπαθούν να ενσωματωθούν. Χωρίς να διαβάζουν βιβλία, χωρίς να πηγαίνουν σινεμά, καρφωμένα στο κινητό τους, στα γεμάτα λάθη SMS, στους φίλους τους στο μπιστρό. Δεν εξεγείρονται ποτέ. Κι όταν η Λετισιά απειλεί ότι θα κάνει μήνυση στον άνδρα που την ενοχλεί καθώς δεν τον ανέχεται πια, θα δολοφονηθεί με φρικτό τρόπο.
Η βιαιότητα του βιολογικού πατέρα συναντά τη σεξουαλική παρενόχληση του ανάδοχου πατέρα. Κι ακόμα και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί εκμεταλλεύεται τη συγκίνηση που προκαλεί το έγκλημα προκειμένου να καταγγείλει τη δήθεν υπερβολική επιείκεια των δικαστών και να καταστήσει πιο αυστηρή την ποινική νομοθεσία».
Η εξαφάνιση της Λετισιά αναφέρθηκε το πρωί μετά το έγκλημα. Αμέσως, χρήματα και πόροι τέθηκαν στη διάθεση της αστυνομίας και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι σε άλλες περιπτώσεις εξαφανίσεων. Η Λετισιά γνώριζε τον δολοφόνο της. Προσπαθώντας να την αποπλανήσει της είχε αγοράσει μικρά δώρα και ποτά.
Στην αρχή της άρεσε τόσο ώστε να συμφωνήσει να τον ξαναδεί. Κατάφερε ένα βράδυ να την παρασύρει στο σπίτι του όπου πιθανότατα τη βίασε. Την άφησε να φύγει, αλλά την ακολούθησε με το αυτοκίνητό του, την έφερε πίσω στο σπίτι του και τη σκότωσε.
Ο ίδιος είχε ήδη στο βιογραφικό του έναν τεράστιο αριθμό καταδικαστικών αποφάσεων για μια ποικιλία κακουργημάτων, που κυμαίνονταν από την κλοπή έως τη σωματική βία. Και παρόλο που το αίμα της Λετισιά βρέθηκε στο σπίτι του, ο αστυνομικός και ο δικαστής τον αντιμετώπιζαν ως αθώο μέχρι να βρεθεί η σορός και να συγκεντρωθούν επιπλέον στοιχεία.
Η αστυνομία σύντομα υποψιάστηκε ότι το σώμα της 18χρονης είχε διαμελιστεί, αλλά χρειάστηκε χρόνος για να βρεθούν τα κομμάτια. Τον Φεβρουάριο, ανακάλυψαν το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια της σε μια λίμνη. Τέσσερις ακόμη μήνες αργότερα, βρήκαν τον κορμό της σε μια άλλη λίμνη.
Η Λετισιά πλέον θα μπορούσε τελικά να ταφεί.
Είχε γεννηθεί, μαζί με τη δίδυμη αδερφή της, από γονείς που αντιμετώπιζαν διαφόρων ειδών δυσκολίες. O πατέρας της ασκούσε λεκτική και σωματική κακοποίηση, η μητέρα ήταν διαρκώς σε κατάθλιψη. Οι δυο τους χώρισαν και για ένα διάστημα τα κορίτσια έζησαν με τον πατέρα τους, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Όταν πλέον δεν μπορούσε να τις φροντίσει τοποθετήθηκαν σε διάφορα είδη ανάδοχης φροντίδας και κατέληξαν, σε ηλικία δεκατριών ετών, στην οικογένεια Πατρόν. Εκεί, επιτέλους, ένιωσαν μέλη μιας οικογένειας. Ξεκίνησαν το γυμνάσιο και η Λετισιά επέλεξε να εργάζεται σε ξενοδοχεία και εστιατόρια.
Στα δεκαοχτώ της είχε το δικό της σκούτερ (αναγκαίο στην αγροτική περιοχή που ζούσε) και φαινόταν να έχει ξεπεράσει τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, χάρη τόσο στην τελευταία ανάδοχη οικογένειά της όσο και στη δική της ανθεκτικότητα. Ήταν πλέον μια φιλόδοξη, χαρούμενη νεαρή γυναίκα.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Jean-Xavier De Lestrade βασίστηκε στο βιβλίο του Ζαμπλονκά και δημιούργησε μια σειρά έξι επεισοδίων με τον τίτλο «Laetitia», που κάνει πρεμιέρα στις 30 Αυγούστου στο HBO, ακολουθώντας τη ζωή της Τζέσικα, δίδυμης αδερφής της Λετισιά.
Χρησιμοποιώντας την αστυνομική έρευνα της εξαφάνισής της ως πλαίσιο για τη δική τους κοινωνιολογική εξέταση, ο De Lestrade μαζί με τον συνεργάτη του Lacomblez, συνθέτουν το ζοφερό πορτρέτο μιας επαρχιακής κοινωνίας γεμάτης από ανδρικό θυμό και βία. Και η πολιτική ατμόσφαιρα των ημερών όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είχε εκφράσει αμέσως προσωπικό ενδιαφέρον για την φριχτή δολοφονία και είχε καλέσει τη δίδυμη αδερφή της Λετισιά, καθώς και τους ανάδοχους γονείς της να συναντηθούν μαζί του.
Επειδή η τελευταία καταδίκη του Meilhon, πριν τη δολοφονία της Λετισιά ήταν για προσβολή σε έναν δικαστή, αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τον φάκελό του εξέτασαν μόνο το συγκεκριμένο συμβάν, και όχι τη βαριά στοίβα του παρελθόντος του. Έτσι, δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνος και τέθηκε ελεύθερος, παρά το γεγονός ότι αρκετά άτομα είχαν υποβάλει καταγγελίες εναντίον του, τόσο για απειλές θανάτου όσο και για άλλα αδικήματα. Οι κουκκίδες ανάμεσα στις διάφορες βίαιες πράξεις του δεν κινητοποίησαν μια δικαστική απόφαση.
Ο Σαρκοζί τότε δήλωσε ότι οι δικαστές ήταν υπαίτιοι και στην πραγματικότητα υπεύθυνοι για το θάνατο της Λετισιά, κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνο τον Ζαμπλονκά, που παρουσιάζει τη γαλλική κοινωνία ως έναν κόσμο στον οποίο οι γυναίκες παρενοχλούνται, είναι θύματα βίας, βιάζονται και σκοτώνονται. Πράγματι, η ανατροπή έρχεται όταν διαπιστώνουμε πως το μοναδικό θύμα δεν είναι η Λετισιά, αλλά και η μητέρα και η αδερφή της. Αρκεί απλά να αναφέρουμε ότι λίγο καιρό αφότου ο Πρόεδρος Σαρκοζί κάλεσε τον ανάδοχο πατέρα της Λετισιά στο πλευρό του, ήρθαν στη δημοσιότητα περισσότερα στοιχεία και ο Πατρόν καταδικάστηκε για τον βιασμό της Τζέσικα, αλλά και πέντε ακόμη νεαρών γυναικών…
