Το 1979, η σκηνοθέτις και ακτιβίστρια Jean Kilbourne κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “Killing Us Softly: Advertising’s Image of Women”.
Ήταν ένα ντοκιμαντέρ-σταθμός για την “σεξουαλικοποίηση” της εικόνας της γυναίκας όπως αυτή προβάλλεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το πώς επηρεάζει αρνητικά την κοινωνία.
Δεδομένου του γεγονότος ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν έπαψαν ποτέ να “χειρίζονται” την γυναικεία εικόνα σαν να επρόκειτο για κάποιο αντικείμενο, εξαπλώθηκε σταδιακά η χρήση ψηφιακών εργαλείων επεξεργασίας αυτής της εικόνα. Έτσι, το εν λόγω ντοκιμαντέρ ανανεώθηκε τρεις φορές από το 1979 ώστε να είναι συμβατό με την τρέχουσα πραγματικότητα.
Το 2010, η Kilbourne κυκλοφόρησε το “Killing Us Softly 4” που αποκάλυψε το πώς τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς έχουν γίνει ακόμη πιο μη ρεαλιστικά στην εποχή του Photoshop.
“Σχεδόν ποτέ δεν βλέπετε μια φωτογραφία μιας γυναίκας που θεωρείται όμορφη, χωρίς προηγουμένως να έχει περάσει από Photoshop”, λέει η Kilbourne στο βίντεο.
Παρόλο που το τρέιλερ αφορά ντοκιμαντέρ προ 10ετίας, εξακολουθεί να είναι μια τέλεια, πεντάλεπτη εξήγηση στο γιατί η αντικειμενικοποίηση των γυναικών από τα Media είναι ένα σημαντικό ζήτημα υγείας.
“Δημιουργεί ένα κλίμα στο οποίο υπάρχει ευρεία βία κατά των γυναικών”, λέει. “Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε ένα πράγμα είναι σχεδόν πάντα το πρώτο βήμα προς την αιτιολόγηση της βίας εναντίον αυτού του ατόμου. Το βλέπουμε με ρατσισμό, το βλέπουμε με ομοφοβία, το βλέπουμε με τρομοκρατία. Είναι πάντα η ίδια διαδικασία, το άτομο ξεγυμνώνεται από την ανθρώπινη υπόστασή του και η βία γίνεται αναπόφευκτη“, προσθέτει.
“Και τα κορίτσια παίρνουν το μήνυμα αυτές τις μέρες τόσο μικρά που πρέπει να είναι απίστευτα όμορφα, καυτά, σέξι και υπερβολικά αδύνατα. Και λαμβάνουν επίσης το μήνυμα ότι θα αποτύχουν. Ότι δεν υπάρχει τρόπος να επιτύχουν αυτή την εικόνα στην πραγματικότητα”.
Διαβαζω συνηθως γιατι ακουγονται και αληθειες που δεν παιζουν πουθενα αλλου. Δεν περιμενα να διαβασω κατι τετοιο στο makeleio. Με εξεπληξε ευχαριστα μπορω να πω.