«Αγαπητοί κύριοι Τζορζ Μπους και Ντικ Τσένεϊ, είστε ένοχοι εγκλημάτων… Εύχομαι και ελπίζω, προτού έρθει το τέλος σας επί γης, όπως φτάνει τώρα το δικό μου, να βρείτε τη δύναμη να ζητήσετε συγχώρεση»…
Αυτά είναι μερικά μονάχα λόγια από τη μακροσκελή συγκλονιστική ανοικτή επιστολή που έγραψε και απέστειλε προς δημοσίευση στον ιστότοπο Truthdig.com ,βετεράνος στρατιώτης στις ΗΠΑ ο οποίος, έχοντας μείνει παράλυτος από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή που του διέλυσε τη σπονδυλική στήλη, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, παρά να ζει κλινήρης.
Ο Γιανγκ αποφάσισε να πάψει να λαμβάνει τροφή, νερό και φάρμακα έως ότου άφησε την τελευταία του πνοή.
Οταν του συνέβη το μοιραίο ήταν μόλις 24 ετών.
«Κουράστηκα να είμαι κουρασμένος», δήλωνε σε δημοσιογράφο της εφημερίδας Kansas City Star.
Τα βαριά φάρμακα που του χορηγούνται τον εξαντλούσαν, προκαλώντας του ισχυρές ναυτίες.
Το κείμενο της επιστολής, δημοσιεύθηκε την 19η Μαρτίου 2013 σε αμερικανικό πολιτικό, ειδησεογραφικό ιστότοπο.
Ακολουθούν τα σημαντικότερα αποσπάσματα:
Του: Τόμας Γιανγκ
Προς τους: Τζορτζ Γ. Μπους και Ντικ Τσένεϊ
Γράφω ετούτο το γράμμα επ’ ευκαιρία της 10ης επετείου του πολέμου στο Ιράκ, εκ μέρους των βετεράνων συντρόφων μου.
Γράφω ετούτο το γράμμα εκ μέρους των 4.488 στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο Ιράκ.
Γράφω ετούτο το γράμμα εκ μέρους των εκατοντάδων χιλιάδων βετεράνων που τραυματίστηκαν, αλλά κι εκείνων των οποίων οι πληγές, σωματικές και ψυχικές, τους κατέστρεψαν τη ζωή.
Είμαι ένας εξ αυτών.
Έμεινα παράλυτος έπειτα από ενέδρα το 2004 στην πόλη Σαντρ.
Η ζωή μου φτάνει στο τέλος της.
Ζω τις τελευταίες στιγμές της σε ειδική μονάδα για ετοιμοθάνατους.
Γράφω ετούτο το γράμμα εκ μέρους των συζύγων που έχασαν τους/τις συντρόφους τους, εκ μέρους των παιδιών που έχασαν το γονιό τους, εκ μέρους των πατεράδων και των μητέρων που έχασαν τους γιους και τις κόρες τους, εκ μέρους όλων εκείνων που έχουν αναλάβει τη φροντίδα των χιλιάδων βετεράνων με εγκεφαλικές βλάβες.
Γράφω ετούτο το γράμμα εκ μέρους εκείνων των βετεράνων των οποίων τα ψυχικά τραύματα και η αποστροφή για ό,τι βίωσαν, υπέμειναν και διέπραξαν στο Ιράκ τους οδήγησαν στην αυτοκτονία, αλλά και εκ μέρους των ενεργών στρατιωτών που προβαίνουν – σε καθημερινή βάση κατά μέσο όρο – στην πράξη της αυτοχειρίας.
Γράφω ετούτο το γράμμα εκ μέρους του ενός εκατομμυρίου Ιρακινών που έχασαν τη ζωή τους, αλλά και των αμέτρητων παράπλευρων απωλειών και τραυματισμένων.
Γράφω εκ μέρους των ανθρώπινων «αποβλήτων» που άφησε πίσω του ο πόλεμός σας, όλων εκείνων που θα περάσουν τη ζωή τους μέσα σε ατέλειωτο πόνο και οδύνη.
Γράφω ετούτο το γράμμα, το τελευταίο μου γράμμα, σε σας κύριοι Μπους και Τσένεϊ. Και δεν το γράφω επειδή πιστεύω ότι κατανοείτε τις τρομακτικές ανθρώπινες ηθικές συνέπειες των ψευδών σας και της δίψας σας για πλούτο και δύναμη.
Το γράφω επειδή επιθυμώ, λίγο πριν το τέλος μου, να καταστήσω σαφές ότι τόσο εγώ όσο και οι εκατοντάδες χιλιάδες συντρόφων βετεράνων, τα εκατομμύρια των συμπολιτών μου και οι αμέτρητοι άλλοι στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή έχουν πλήρη επίγνωση του ποιοι είστε και τι έχετε πράξει.
Μπορεί να διαφεύγετε της δικαιοσύνης, αλλά να ξέρετε πως στα μάτια μας είστε ένοχοι τρομερών εγκλημάτων πολέμου, λεηλασίας και, εν τέλει, φόνων…
Οι θέσεις εξουσίας σας, τα εκατομμύρια δολάρια του προσωπικού πλούτου σας, οι σύμβουλοι δημοσίων σχέσεων που διαθέτετε, τα προνόμια και η δύναμή σας δεν μπορούν να μεταμφιέσουν την κενότητα του χαρακτήρα σας…
Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινα όντα θυσιάστηκαν από εσάς στο βωμό των πετρελαϊκών εταιρειών και της απληστίας τους, των συμμαχιών σας με τους σεΐχηδες της Σαουδικής Αραβίας και των τρελών αυτοκρατορικών οραμάτων σας…
Η ημέρα του τέλους μου είναι κοντά. Η δική σας δεν έχει έρθει ακόμα. Θα έρθει όμως αναπόφευκτα. Και ελπίζω, εκείνη την ύστατη στιγμή, να βρείτε το κουράγιο να κοιτάξετε κατά πρόσωπο τα όσα έχετε πράξει εις βάρος εμού και των πολλών πολλών άλλων που άξιζαν να ζήσουν.
Εύχομαι και ελπίζω, προτού έρθει το τέλος σας επί γης, όπως φτάνει τώρα το δικό μου, να βρείτε τη δύναμη να ζητήσετε συγχώρεση…
