Στο εσωτερικό ενός δαχτυλιδιού, το οποίο χρονολογείται πιθανότατα γύρω στο 1650-1750 , ήταν χαραγμένη η φράση «Σου δείχνω την αγάπη μου». Το κόσμημα ανακαλύφθηκε στη βόρεια Αγγλία το 2023 κοντά στο Whittington Hall του Λάνκασιρ και τώρα, το δαχτυλίδι εκτίθεται στο Μουσείο της πόλης Λάνκαστερ.
Αν και κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητα των εραστών ή πώς χάθηκε το δαχτυλίδι, αντικείμενα όπως αυτά καταφέρνουν να διδάξουν στους ανθρώπους ένα μάθημα: η αγάπη είναι ένα κοινό συναίσθημα ανεξάρτητα από οποιαδήποτε προέκταση, όπως ο χρόνος.
«Το δαχτυλίδι κρύβει ένα μυστήριο»
Παρόλο που σήμερα συνδέουμε τα δαχτυλίδια με τον αρραβώνα ή τον γάμο, ιστορικά, τα κοσμήματα μπορούσαν να δοθούν σε οποιοδήποτε στάδιο της σχέσης και από οποιονδήποτε από τους δύο συντρόφους ή ακόμη και από κάποιον επιστήθιο φίλο.
«Το δαχτυλίδι κρύβει ένα μυστήριο», γράφει το δημοτικό συμβούλιο του Λάνκαστερ σε μια σχετική δημοσίευση στο Facebook, προσθέτοντας ότι κανείς δεν γνωρίζει σε ποιον ανήκε ή πώς βρέθηκε θαμμένο κοντά στο Whittington Hall, αλλά «αντικείμενα όπως αυτό ζωντανεύουν την ανθρώπινη σύνδεση ανά τους αιώνες».
«Οι συλλογές των μουσείων διαφυλάσσουν την κληρονομιά μας, βοηθώντας μας να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε και τι κάνει αυτή την περιοχή ξεχωριστή»
Τα δαχτυλίδια Posy απέκτησαν το όνομά τους από τη λέξη «posy» ή «poesy» που βασίζεται στη γαλλική λέξη «poésy», για να περιγράψουν ένα ρητό ή ένα ποίημα που αναγράφεται στο εσωτερικό ενός δαχτυλιδιού. Τα εν λόγω κοσμήματα ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλή από τα τέλη του Μεσαίωνα και μετά. Τα δαχτυλίδια απεικόνιζαν κρυφά μηνύματα αγάπης μεταξύ του δωρητή και του παραλήπτη. Λέγεται ότι αν οι λέξεις ακουμπούσαν το δέρμα, το μήνυμα γινόταν πιο καίριο.
Στη μεσαιωνική εποχή ήταν σύνηθες να εμφανίζονται στα δαχτυλίδια εικόνες αγίων μαζί με ένα ερωτικό μήνυμα. Συγκεκριμένες φράσεις εμφανίζονταν σε πολλαπλά δαχτυλίδια, γεγονός που υποδήλωνε ότι οι χρυσοχόοι της εποχής είχαν ένα βιβλίο με φράσεις από το οποίο ο πελάτης διάλεγε. Μερικά από τα πιο διαδεδομένα μηνύματα ήταν «δώρο ενός αληθινού φίλου» και «η αγαπημένη σύζυγος της ζωής μου».
Ένας θυσαυρός
«Το Whittington(…) υποεκπροσωπείται στις συλλογές, οπότε τα μουσεία είναι πολύ ικανοποιημένα που μπόρεσαν να αποκτήσουν αυτό το δαχτυλίδι», αναφέρει ο δημοτικός σύμβουλος του Λάνκαστερ, Νικ Γουίλκινσον σε δήλωσή του στη Μισέλ Μπλέιντ του Guardian Lancaster.
Το Whittington Hall, ένα μνημείο εθνικής κληρονομιάς, είναι μια μεγαλοπρεπής εξοχική κατοικία που χτίστηκε τον 19ο αιώνα για ένα μέλος του Κοινοβουλίου. Οικοδομήθηκε στη θέση μιας παλαιότερης κατοικίας: το τζάκι του Whittington Hall -που διατηρήθηκε από το αρχικό σπίτι- χρονολογείται γύρω στο 1500.
Όταν ένας θησαυρός βρεθεί στην Αγγλία, με βάση το νόμο πρέπει να παραδοθεί στην κυβέρνηση, η οποία μπορεί στη συνέχεια να τον πουλήσει σε μουσεία. Τα έσοδα αυτά μοιράζονται στη συνέχεια μεταξύ των ανθρώπων που βρήκαν τον θησαυρό και του ιδιοκτήτη της γης στην οποία βρέθηκε. Στην περίπτωση του δαχτυλιδιού posy, ο σημερινός ιδιοκτήτης του Whittington Hall, λόρδος Ρέι, παραιτήθηκε από το μερίδιό του στην αμοιβή, αναφέρει η Lancaster Guardian.
Το δαχτυλίδι μεταφέρθηκε στο κυβερνητικό Μουσείο της πόλης του Λάνκαστερ, όπου και εκτέθηκε, στις 14 Φεβρουαρίου.
«Οι συλλογές των μουσείων διαφυλάσσουν την κληρονομιά μας, βοηθώντας μας να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε και τι κάνει αυτή την περιοχή ξεχωριστή», λέει ο Γουίλκινσον.
«Είναι σημαντικό να αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την περιοχή, γι’ αυτό και χαίρομαι που μπορούμε να αποκαλύψουμε αυτό το αιώνιο δείγμα αγάπης και στοργής από το Whittington την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου», συμπληρώνει.
