Με μόνο περίπου 2.200 βοοειδή που εκτρέφονται ειδικά για αυτό, το olive wagyu θεωρείται ως το σπανιότερο είδος μπριζόλας στον κόσμο.
Η ιστορία του olive wagyu είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή του νησιού Shodoshima, στον νομό Kagawa της Ιαπωνίας.
Γνωστό και ως «Νησί της Ελιάς», λόγω του μικροκλίματος, το οποίο είναι συγκρίσιμο με αυτό της Μεσογείου, η Shodoshima είναι η πατρίδα της ελαιοκαλλιέργειας της Ιαπωνίας.
Είναι επίσης ένα μέρος όπου τα βοοειδή Wagyu εκτρέφονται από τον 8ο αιώνα, κυρίως ως ζώα φορτοεκφόρτωσης, καλλιεργώντας ορυζώνες και μεταφέροντας βαριά φορτία χάρη στα άφθονα ενεργειακά τους αποθέματα.
Η δημιουργία του olive wagyu αποδίδεται γενικά στον Masaki Ishii, έναν αγρότη στο νησί Shodoshima, ο οποίος, απογοητευμένος από τις ποσότητες ελιών – που περίσσεψαν από τη διαδικασία παραγωγής λαδιού και έπρεπε να πετάει κάθε χρόνο, αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Αυτές οι συμπιεσμένες ελιές που έχουν απομείνει από τη διαδικασία παραγωγής λαδιού όμως είναι πολύ πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, οπότε ο Masaki σκέφτηκε ότι έπρεπε να υπάρχει ένας τρόπος να τις αξιοποιήσει σωστά.
Προσπάθησε πρώτα να ταΐσει τις ελιές στα βοοειδή του, αλλά αυτό αποδείχθηκε πολύ κακή ιδέα. Οι αγελάδες δεν έτρωγαν την ασυνήθιστη τροφή, γιατί η ασυνήθιστη υφή και η πικρή γεύση των ωμών ελιών απλώς δεν ήταν της αρεσκείας τους. Αλλά ο Masaki δεν εγκατέλειψε απλώς το σχέδιό του. Αντίθετα, άρχισε να ψάχνει τρόπους για να κάνει τις ελιές πιο εύγευστες. Διαπίστωσε πως, στεγνώνοντας και πιέζοντας ελαφρά τις ελιές για να βγάλουν τα φυσικά σάκχαρα που περιέχονται σε αυτές, θα μπορούσε να τις κάνει πολύ πιο νόστιμες για τις αγελάδες. Έτσι λοιπόν άρχισαν να τις τρώνε!
Φυσικά αυτό άλλαξε και τη γεύση του κρέατος, αλλά και κάτι ακόμα.
Η κατανάλωση ελιάς δεν επηρέασε μόνο η γεύση των βοοειδών, αλλά και την υφή του κρέατος. Το μαρμάρινο βόειο κρέας Wagyu είναι ήδη διάσημο στους γνώστες της μπριζόλας σε όλο τον κόσμο αλλά το Olive Wagyu είναι ακόμη πιο σπάνιο και ακριβό.
