Ήταν άραγε μια κατάρα; Σύμφωνα με το μύθο, αυτή η λαϊκή παράδοση χρονολογείται από τη δεκαετία του 1940, όταν ο Biagio Virgilio, τότε δήμαρχος του Κολομπράρο, ανακοίνωσε κάτι σε μια συνάντηση στην κοντινή πόλη Ματέρα, προσθέτοντας: «Να πέσει αυτός ο πολυέλαιος εάν δεν λέω την αλήθεια!»
Μόλις τελείωσε τα λόγια του, ο πολυέλαιος κατέρρευσε από το ταβάνι και το χωριό του Virgilio έγινε σύντομα συνώνυμο με κακούς οιωνούς.
Σήμερα, το Κολομπράρο εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα μέρος του οποίου το όνομα δεν αναφέρεται. Οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών το ονομάζουν «Cudd Pais» («το χωριό» στην τοπική διάλεκτο) και χτυπάνε ξύλο όταν ακούν το όνομα, για να απομακρύνουν κάθε ατυχία.
«Ο Biagio Virgilio; Φυσικά, τον θυμάμαι! Η κακοτυχία; . Ο κόσμος το κατασκεύασε. Όταν κάτι συμβαίνει στους γύρω δρόμους με τα αυτοκίνητά τους, σκάει ένα λάστιχο ή χαλάει ο κινητήρας, το ρίχνουν στο χωριό», δήλωσε σε ρεπορτάζ του BBC ο Matteo, κάτοικος Κολομπράρο
Ανάμεσα στην Καλαβρία και την Απουλία, η νότια περιοχή Μπασιλικάτα της Ιταλίας κυριαρχείται από ερημιά και σεληνιακό τοπίο, όπου οι πόλεις-φαντάσματα όπως το Κράκο (παρακάτω φωτογραφία) δεν είναι ασυνήθιστες και εξακολουθούν να υπάρχουν ισχυροί δεσμοί με την παράδοση και την δεισιδαιμονία.
Εκτός από τον μύθο του πολυελαίου, οι γενιές των κατοίκων του Κολομπράρο ακούνε παραμύθια για μάγισσες και μάγους, καθώς και για τις mastici, ισχυρές γυναίκες διάσημες σε όλη τη νότια Ιταλία τη δεκαετία του 1950, οι οποίες λέγεται ότι διατηρούν τον έλεγχο του χωριού τους μέσα από μαγικές τέχνες και σκαρώνοντας ισχυρά ξόρκια.
Λόγω αυτών των ιστοριών, το χωριό έχει γίνει διαβόητο σε ολόκληρη την Ιταλία ότι έχει μια κατάρα πάνω του και φέρνει κακή τύχη σε όλους τους γύρω ανθρώπους.
Για να επωφεληθούν από αυτές τις δεισιδαιμονίες και τους θρύλους, το 2011 οι κάτοικοι του Κολομπράρο ξεκίνησαν ένα ετήσιο φεστιβάλ με τίτλο «Όνειρο μιας νύχτας … σε αυτό το χωριό».
Κάθε Αύγουστο, οι επισκέπτες έρχονται από όλη την Ιταλία για να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι με πρωταγωνιστές μάγισσες, masciare και άλλους ανατριχιαστικούς χαρακτήρες, που λαμβάνει χώρα κατά μήκος των δρόμων και των πλατειών. Κατά την άφιξη, στους επισκέπτες δίδεται ένα φυλακτό ενάντια στην ατυχία του χωριού: το αβιτίνο (ή το κέϊνκιοκ στο Κολομπράρο) περιέχει τρεις κόκκους αλατιού ενάντια στην εξαπάτηση, τρεις κόκκους σιταριού ως σύμβολο γονιμότητας, τρεις βελόνες δεντρολίβανου για την αγάπη και την ομορφιά και για να φύγουν τα κακά πνεύματα καθώς και λουλούδια λεβάντας ως σύμβολο της αρετής και της γαλήνης
Ένας από τους χαρακτήρες που θα δείτε στο φεστιβάλ του χωριού είναι το Monachicchio ή Monacello (κυριολεκτικά «Μικρός Μοναχός»), ο οποίος, σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, είναι το πνεύμα ενός παιδιού που πέθανε πριν λάβει το βάπτισμα.
Αν και με ευγενή εμφάνιση, το ερυθρόχρωμο πνεύμα έχει μια παιχνιδιάρικη αίσθηση του χιούμορ. Οι αγαπημένες του φάρσες περιλαμβάνουν την εξαφάνιση των σεντονιών για να γαργαλήσει τα ανυποψίαστα πόδια και να ψιθυρίσει γλυκά λόγια στα αυτιά των κοριτσιών. Ο μόνος τρόπος να σταματήσετε τις φάρσες του είναι να πιάσετε το καπέλο του, επειδή δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.
Ένα άλλο εικονικό θέαμα στο φεστιβάλ είναι οι λυκάνθρωποι που είναι γνωστοί στην περιοχή ως «Lupumanare». Ο θρύλος λέει ότι αυτοί είναι φυσιολογικοί άνδρες, που γεννήθηκαν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων. Αλλά τις νύχτες όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο, γίνονται πλάσματα που μοιάζουν με λύκο και τρομάζουν ολόκληρα χωριά.
Είναι θύματα μιας κατάρας και μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με το τσίμπημα μιας βελόνας: η μικρή απώλεια αίματος επιτρέπει στους άντρες να επιστρέψουν στη φυσιολογική τους μορφή.
Παρά την αστείρευτη διασκέδαση του δρόμου, οι χωρικοί σέβονται τα μυστικά του Κολομπράρο, περνώντας τα μέσα από τις οικογένειές τους.
«Αντιμετώπισα ένα είδος απροθυμίας ενώ ερευνούσα τη συλλογή υλικού για την παράσταση», δήλωσε ο Giuseppe Ranoia, καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ. «Αυτά τα τελετουργικά χάνουν την αξία τους τη στιγμή που μιλάς γι `αυτά».
Γιατί αυτό θα είναι πάντα μια γη μύθων και θρύλων και μερικές από αυτές τις ιστορίες μπορεί να είναι αληθινές. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι το Κολομπράρο ξαναγίνεται διάσημο για την κακοτυχία του.
