Το κρυστάλλινο κρανίο ανακαλύφθηκε στη ζούγκλα του Yucatan της κεντρικής Αμερικής το 1927 κοντά σε έναν ερειπωμένο αρχαίο ναό των Μάγια.
Το κρανίο είναι φτιαγμένο από κάποιο πετρώδες κρύσταλλο, έχει χρώμα κεχριμπαριού και οι διαστάσεις του είναι σε φυσικό μέγεθος ανθρώπου.Το κρανίο έχει τεράστια αξία τόσο σε αρχαιολογική όσο και σε μυστικιστική κλίμακα.
Αρχαιολογική γιατί κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει το γιατί και κυρίως το πως φτιάχτηκε ένα τόσο τέλειο κρανίο χιλιάδες χρόνια πριν και μυστικιστική διότι όπως υποστηρίζουν όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί του, προκαλεί παραισθήσεις και οράματα προφητικού χαρακτήρα.
Αναλυτικότερα: όπως ανέφερα και προηγουμένως το κρανίο βρέθηκε το 1927, είναι δηλαδή ένα μυστήριο μόλις του προηγούμενου αιώνα. Το κρυστάλλινο κρανίο ήρθε στο φως κατά την διάρκεια μιας αρχαιολογικής αποστολής του Βρετανού αρχαιολόγου Albert Mitchell-Hedges.
Το μέρος στο οποίο έγιναν οι ανασκαφές είναι γνωστό σήμερα ως Lubaantun, το οποίο σημαίνει “ο τόπος των πεσόντων λίθων”.
Ο Mitchell-Hedges λοιπόν, είχε πάρει μαζί του σε εκείνη την αποστολή και την (υιοθετημένη) κόρη του Αnna η οποία στάθηκε η τυχερή της αποστολής: την ημέρα των 17ων γενέθλιων της, στα ερείπια ενός αρχαίου βωμού κοντά στις ανασκαφές ξέθαψε το περίφημο κρανίο.
Το κρυστάλλινο κρανίο υπολειπόταν του κάτω σιαγόνα, ο οποίος βρέθηκε τρεις μήνες μετά, αρκετά μέτρα μακριά από το βωμό. Όσοι άγγιξαν το κρανίο, υποστηρίζουν ότι ένιωσαν παράξενα συναισθήματα.
Η πρώτη που είχε τέτοιες απόκρυφες εμπειρίες ήταν ασφαλώς η Anna η οποία, περιχαρής τότε για την ανακάλυψη της, κοιμήθηκε εκείνη την πρώτη νύχτα με το κρανίο δίπλα στο κρεβάτι της.
Όταν ξύπνησε το πρωί ανέφερε ότι ονειρεύτηκε διάφορα αποσπάσματα εικόνων από την ζωή των Μάγια και μάλιστα μπορούσε να τα περιγράψει με λεπτομέρειες. Στην αρχή η Anna δεν συνδύασε τα όνειρα της με την παρουσία του κρανίου στο κρεβάτι της.
Τα όνειρα όμως συνεχίσθηκαν και τις επόμενες μέρες, στα οποία έβλεπε την καθημερινή ζωή των Ιθαγενών, άκουγε να μιλάνε, ενώ παρατηρούσε μέχρι και τις λατρευτικές τους συνήθειες, ενώ όποτε κοιμόταν χωρίς να έχει το κρανίο δίπλα της, τα όνειρα σταματούσαν.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, γύρω στο 1960 η Anna αποφάσισε να δώσει το κρυστάλλινο κρανίο σε ερευνητές ώστε να εξηγήσουν τα φαινόμενα και να ανακαλύψουν την καταγωγή και τον τρόπο κατασκευής του. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους πάντες.
Ο πρώτος που το εξέτασε ήταν ο κριτικός τέχνης Frank Dordland ο οποίος ανακάλυψε ένα σύμπλεγμα από φακούς, κανάλια και πρίσματα τα οποία δημιουργούσαν παράξενα οπτικά εφέ. Το πιο παράδοξο ήταν ότι ο ίδιος, ακόμα και με μικροσκόπιο, δεν μπόρεσε να βρει ίχνος από επεξεργασία πάνω στην τέλεια “λουστραρισμένη” επιφάνεια.
Ο Dordland εισηγήθηκε τότε στην Αnna, να απευθυνθεί στην πασίγνωστη εταιρία υπολογιστών Hewlett-Packard, η οποία τότε ειδικεύονταν σε ταλαντώσεις κρυστάλλων. Τα αποτελέσματα της έρευνας της εταιρίας το 1964 έδειξαν ότι το κρυστάλλινο κρανίο έχει δημιουργηθεί αιώνες πριν από την εμφάνιση των Μάγια. Επιπλέον αναφέρει ότι το πέτρωμα – κρύσταλλος τέτοιας υψηλής ποιότητας δεν υπάρχει σε ολόκληρη την περιοχή όπου κυριάρχησαν οι Μάγια.
Το πιο εκπληκτικό εύρημα ήταν ότι το κρυστάλλινο κρανίο, το οποίο ζυγίζει 5.13 kg, ήταν φτιαγμένο από ένα και μόνο κομμάτι ορυκτού. Επίσης, ένα κομμάτι σαν πρίσμα υπάρχει στο πίσω μέρος του κρανίου. Εάν κάποιος φωτίσει το περίβλημα των “ματιών” το φως θα καταλήξει σε εκείνο το σημείο μόνο.
Όσον αφορά την κατασκευή του κρυστάλλινο κρανίο, το ορυκτό από το οποίο είναι φτιαγμένο είναι τόσο σκληρό που μπορεί να επεξεργαστεί από κάποιον, μόνο με διαμάντι. Όπως δήλωσαν και οι ειδικοί της Hewlett-Packard, είναι δύσκολο να φανταστούμε κάποιον Μάγια της εποχής εκείνης να μπορεί να εργαστεί με τόσο ακρίβεια και τόση τέχνη πάνω στο κρανίο χωρίς την κατάλληλη τεχνολογία.
Παράλληλα, επιβεβαίωσαν τον Dordland, ο οποίος, όπως και εκείνοι, δεν μπόρεσαν να βρουν το παραμικρό σημάδι επεξεργασίας πάνω στο κρανίο.
Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι για να γίνει μια τέτοια δουλεία λείανσης πάνω σε μια τέτοια σκληρή επιφάνεια εκείνο τον αιώνα, θα έπρεπε να εργαστούν χωρίς διάλειμμα, 9 γενεές ανθρώπων, οι οποίοι αποκλειστικά θα απασχολούνταν μόνο με αυτή την εργασία.
Οι ερευνητές της Hewlett-Packard ίσως έδωσαν το πιο εύστοχο σχόλιο στην αναφορά τους για το εύρημα λέγοντας ότι “…πολύ απλά, κάτι σαν κι αυτό, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει”!
