Δείτε πως εξηγεί αυτή την κίνηση μία έρευνα από το πανεπιστήμιο Stanford όσον αφορά την φυσιολογία αλλά και τον ρόλο του εγκεφάλου. Ακολουθεί μια ελεύθερη μετάφραση του άρθρου
“Όταν παρακολουθείς την εκτέλεση της γροθιάς της μιας ίντσας βλέπεις ότι το μπροστινό του πόδι αλλά και το πίσω ισιώνουν με μία απότομη, εκρηκτική έκταση του γονάτου. Το ξαφνικό τίναγμα των γονάτων αυξάνει την ταχύτητα περιστροφής των γοφών, οι οποίοι με την σειρά τους εκτοξεύουν τον ώμο του χεριού με τον οποίο γίνεται το χτύπημα μπροστά.
Όταν ο ώμος του Lee πάει μπροστά, αρχίζει να δουλεύει το χέρι του. Το γρήγορη και ταυτόχρονο τέντωμα του αγκώνα σπρώχνει την γροθιά μπροστά. Στο τέλος ο Lee στρίβει τον καρπό το ακριβώς πριν την σύγκρουση για να αυξήσει την ταχύτητα σύγκρουσης ακόμη περισσότερο.
Την ώρα που η γροθιά βρίσκει στόχο ο Lee θα έχει συνδυάσει την δύναμη από μερικούς από τους μεγαλύτερους μυς του σώματός του.
Κάθε κλείδωση του Lee έχει μια μοναδική στιγμή κορυφαίας επιτάχυνσης και για να βγάλει την μέγιστη δύναμη από την γροθιά πρέπει να συνδυάσει όλα τα στάδια της κίνησης έτσι ώστε κάθε στιγμή μέγιστης επιτάχυνσης να διαδέχεται την προηγούμενη στιγμή μέγιστης επιτάχυνσης. Εκεί είναι που μετράει ο εγκέφαλος.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας δεν είναι οι μύες του που παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο στην επιτυχία της κίνησης αλλά ο εγκέφαλος και όλο το νευρολογικό δίκτυο. Μία ανάλογη έκθεση το 2012 στο Imperial College του Λονδίνου είχε καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα υπέρ του εγκεφάλου.
Συγκεκριμένα, είδε ότι το μεγαλύτερο ρόλο στον συγκλονισμό και την δύναμη έπαιξε η “λευκή ύλη” του εγκεφάλου, η ουσία που αναλαμβάνει την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων…. Όπως και με τους μυς του η εγκεφαλική λειτουργία του Bruce Lee έχει αποκτηθεί με πολύ προσπάθεια και προπόνηση λένε οι μελετητές καταλήγοντας στην ιδιότητα του εγκεφάλου να προσαρμόζεται σε νέες απαιτήσεις”
