Στη διάρκεια της πιο μεγάλης νύχτας του χρόνου, στις 21 Δεκεμβρίου, κάποιοι τυχεροί -όπου τα σύννεφα δεν ήταν πυκνά- είδαν στον ουρανό ένα λαμπερό αστέρι που εμφανίστηκε στον ουρανό μετά από πολλές εκατονταετίες!
Στην πραγματικότητα, δεν ήταν ένα αστέρι, αλλά μια σπάνια σύνοδος τριών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος: του γιγάντιου Δία, του Κρόνου και του Αρη. Οι δύο μεγάλοι πλανήτες Δίας και Κρόνος ήρθαν τόσο κοντά, ώστε έμοιαζαν με ένα αστέρι. Εκτός του αστρονομικού ενδιαφέροντος, η σύνοδος αυτή ήταν φαινόμενο προς εξέταση για θεολόγους και άλλους ερευνητές, που πιθανολογούν ότι μια παρόμοια σύζευξη πλανητών ήταν το «Αστέρι της Βηθλεέμ» που αναφέρεται στα Ευαγγέλια και το οποίο οδήγησε τους τρεις Μάγους στην ταπεινή φάτνη όπου γεννήθηκε ο Χριστός.
Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέρεται πως ένα ασυνήθιστα λαμπρό αστέρι τράβηξε την προσοχή των τριών Μάγων (Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ), ανθρώπων που μελετούσαν τα αστρονομικά φαινόμενα. Από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο έως τον αστρονόμο Γιοχάνες Κέπλερ, πολλοί θέλησαν να ερμηνεύσουν τον «Αστέρα». Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με αυτό το αστέρι – άλλοι υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για κομήτη, άλλοι για σουπερνόβα, άλλοι για τη γέννηση ενός άστρου! Η επικρατούσα θεωρία για πολλούς αιώνες ήταν εκείνη που υποστήριζε πως το αστέρι της Βηθλεέμ ήταν η τριπλή σύνοδος των πλανητών Δία, Κρόνου και Aρη, που έγινε το 7 π.Χ. στα όρια των αστερισμών Κριού και Ιχθύων.
Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι μετρήθηκε λανθασμένα η εποχή της Γέννησης του Χριστού. Ο μοναχός Διονύσιος από τη Σκυθία -γνωστός ως «Διονύσιος ο Μικρός», που έζησε τον 6ο αιώνα- ήταν μαθηματικός και αστρονόμος και συνέταξε το ημερολόγιο το οποίο ακολούθησε η Δύση, μετρώντας από τη Γέννηση του Χριστού. Ο Κέπλερ είχε πει ότι ο Χριστός γεννήθηκε ένα ή δύο χρόνια μετά τη σύνοδο των πλανητών, επομένως ο Διονύσιος έπεσε τουλάχιστον πέντε χρόνια έξω στους υπολογισμούς του.
Στη σύγχρονη εποχή, ο Μαρκ Κίντζερ, αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Τενερίφης, πέρασε πολλά χρόνια μελετώντας τα γεγονότα όπως τα αναφέρουν τα Ιερά Ευαγγέλια και οι Ρωμαίοι ιστορικοί. Κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο Χριστός θα πρέπει να γεννήθηκε το 4 π.X. ή το 5 π.X. κατά τον μήνα Mάρτιο ή Απρίλιο. H απογραφή που είχαν διατάξει οι Ρωμαίοι και που ανάγκασε τον Ιωσήφ με τη Μαρία να μετακινηθούν στη Βηθλεέμ τοποθετείται χρονικά στο 5 π.Χ. H καθιέρωση της εορτής της Γέννησης στις 25 Δεκεμβρίου έγινε για να συμπίπτει με την παγανιστική γιορτή των Ρωμαίων του «Sol Invictus» (Ανίκητου Ηλιου) και να μην έχουν πρόβλημα οι πρώτοι χριστιανοί.
O Βρετανός καθηγητής Ρίτσαρντ Μπίντερ υπολόγισε το 1996 με ειδικό λογισμικό ότι στις 3 Δεκεμβρίου του έτους 7 π.Χ. συνέβη η τριπλή σύνοδος των πλανητών, συμφωνώντας με τον Κέπλερ. O Βρετανός αστροφυσικός Μαρκ Κίντζερ υποστήριξε πως το Αστρο της Βηθλεέμ ήταν ένα «σούπερ νόβα» (καινοφανές άστρο), το οποίο παρατήρησαν αστρονόμοι από την Ανατολή τον Μάρτιο του 5 π.X.
Μια άλλη εκδοχή παρουσίασε, μιλώντας στο ΑΠΕ, ο καθηγητής Αστρονομίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, Σταύρος Αυγολούπης. Οπως τόνισε, οι σημερινοί αστρονόμοι έχουν αποκλείσει την περίπτωση της συνόδου πλανητών, γιατί το φαινόμενο δεν διαρκεί τόσον καιρό ώστε να οδήγησε τους Μάγους από την Περσία στην Παλαιστίνη.
Η διαδρομή που έκαναν οι Μάγοι διήρκεσε πολλούς μήνες. Επίσης, οι υποθέσεις για κομήτη, ή σούπερ νόβα, μάλλον απορρίπτονται. Για την περίπτωση του καινοφανούς άστρου, αυτό επίσης δεν διαρκεί πολύ χρόνο, ενώ για τον κομήτη, στις εποχές εκείνες, η εμφάνισή του ήταν συνδεδεμένη με κακοτυχία, κι όχι με κάτι «θαυμάσιο» που ήθελαν να συναντήσουν οι Μάγοι
