Πέραν της ισχυρής αμυντικής μηχανής της, η Ρωσία έχει καταφέρει να γίνει μεγάλη παραγωγός κρέατος στον κόσμο και να διατηρήσει την τέταρτη θέση στην παραγωγή του, παρά τις αντιξοότητες των δυτικών κυρώσεων και εξακολουθεί να το εξάγει σε ξένες αγορές.
Η επανάσταση της Ρωσίας στην τροφική αλυσίδα, ένα πραγματικό θαύμα, ξεκίνησε σιγά σιγά την δεκαετία του 1990… όταν εισήγαγε φθηνά ζαμπόν για τον πληθυσμό από την Αμερική, στα χρόνια της έλλειψης χρήματος και των κενών δομών, παρότι η ποιότητά τους εγείρε μεγάλα ερωτήματα.
Η εξάρτηση από τις εισαγωγές ήταν κολοσσιαία: το 70% της κατανάλωσης κρέατος εισάγονταν.
Είναι περίεργο όμως ότι η κρίση του 1998 και η άγρια υποτίμηση ωφέλησαν τη Ρωσία, επειδή οι εισαγωγές έγιναν τόσο ακριβές που ώθησαν τα αμερικανικά κεφάλαια να επενδύσουν τα χρήματά τους στη δημιουργία των πρώτων σύγχρονων πτηνοτροφικών / ζωοτροφικών μονάδων στο έδαφος της ίδιας της Ρωσίας, σίγουροι ότι, δεκάδες εκατομμύρια Ρώσοι θα θέλουν να φάνε και πρακτικά δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά.
Σημαντικό στάδιο για την ανάπτυξη της βιομηχανίας ήταν η άφιξη το 1999 στο Υπουργείο Γεωργίας του Alexei Gordev.
Τότε ήταν που οι αρχές εστίασαν την προσοχή τους στο κολοσσιαίο επίπεδο εξάρτησης από τα ξένα τρόφιμα.
Και τελικά ξεκίνησε ένας δύσκολος και μακρύς αγώνας, απαραίτητος ωστόσο για να βρεθεί άλλος τρόπος να τραφούν οι Ρώσοι, γιατί πέραν της όποιας πρόβλεψης για γεωπολιτική διαίρεση του κόσμου σε δύο μέρη, το πιο σημαντικό ήταν πως αν αύριο οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπιζαν οποιαδήποτε επιδημία στην κτηνοτροφία ή συνέβαινε μια τεχνολογική καταστροφή, τότε θα εξασφάλιζαν πρώτα την χώρα τους και τους πολίτες τους και όχι τους Ρώσους.
Η αλλαγή ξεκινά
Ωστόσο, πώς να άλλαζε η καθιερωμένη τάξη και να γίνουν οι κανόνες του παιχνιδιού πιο κερδοφόροι για την κατασκευή τοπικών αιολικών πάρκων και ζωοτροφικών εκμεταλλεύσεων;
Η Μόσχα ακολούθησε μια απολύτως ρεαλιστική πορεία, η οποία χρησιμοποιείται πάντα από τις χώρες για την προστασία της δικής της αγοράς και των συμφερόντων τους: το 2003, εισήγαγε ποσοστώσεις στις εισαγωγές κρέατος και εγκατέστησε συνοριακούς τελωνειακούς δασμούς σε σούπερ ποσοστώσεις.
Το Τεχνητό όριο προσφοράς οδήγησε αμέσως σε αύξηση των τιμών των εμπορευμάτων και για κάποιο χρονικό διάστημα οι Ρώσοι έπρεπε πραγματικά να πληρώνουν υπερβολικά για το κρέας, για να έχουν στην συνέχεια την ευκαιρία να φάνε ρωσικής παραγωγής κρέας και μια ποικιλία επιλογών.
Ρωσία_κρέας.jpg
Ο στόχος ήταν να γίνει η τοπική παραγωγή μια κερδοφόρα επιχείρηση, έτσι ώστε οι επενδυτές να θέλουν να πάνε προς τα εκεί.
Η αύξηση των τιμών αύξησε τα εισοδήματα των εγχώριων εταιρειών δημιουργήθηκε απόθεμα και μαζί η επιθυμία να επενδύσουν αυτά τα πρόσθετα έσοδα στην επέκταση της παραγωγής και την κατασκευή νέων πτηνοτροφικών και χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων.
Αυτό παρακίνησε αμέσως τους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων των ξένων, να επενδύσουν στην παραγωγή στη Ρωσία.
Αρχικά, οι επενδύσεις κινήθηκαν γύρω από την παραγωγή κοτόπουλου, όχι χοιρινού ή βοδινού κρέατος, επειδή είναι κρέας που τρώνε όλες οι κατηγορίες πολιτών και κυρίως γιατί η περίοδος αποπληρωμής είναι πολύ μικρότερη: ο χρόνος που χρειάζεται το αυγό για να γίνει κοτόπουλο προς κατανάλωση, είναι πολύ μικρότερος από ένα κομμάτι χοιρινού ή βοδινού κρέατος.
Αλλά με την εισαγωγή δασμών και την αύξηση της κερδοφορίας των παραγωγών κρέατος, τα χρήματα άρχισαν να επενδύονται και σε χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις.
Πρώτες επενδύουν οι ξένες εταιρίες
Είναι περίεργο ότι οι πρώτοι σοβαροί επενδυτές ήταν και στις δύο περιπτώσεις ξένες εταιρείες, οι οποίες (εκτός από τα χρήματα) έφεραν στη χώρα τόσο την τεχνολογία, τον εξοπλισμό και την τεχνογνωσία, επειδή η Ρωσία όλα αυτά τα χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, κατάφερε να χάσει πολλά και η τεχνογνωσία μεταξύ αυτών.
Μαζί με τον περιορισμό των εισαγωγών, η κυβέρνηση άρχισε επίσης να αναπτύσσει και να εφαρμόζει μέτρα για τη στήριξη της κτηνοτροφίας στο πλαίσιο των κρατικών προγραμμάτων και στην ανάπτυξη του αγροτοβιομηχανικού συμπλέγματος.
Στη μέση των μηδενικών εταιρειών για πρώτη φορά έλαβαν προτιμησιακά δάνεια από το κράτος και οι τράπεζες ήταν ευτυχείς να δανείσουν σε αγρότες που προηγουμένως θεωρούνταν πολύ αχρείοι δανειολήπτες.
Το 2008-2012, εμφανίστηκε ένα κρατικό πρόγραμμα που βοήθησε στην οικοδόμηση μια νέας παραγωγής και στον εκσυγχρονισμό των παλιών μεθόδων.
Το ρωσικό κράτος είχε πλέον χρήματα να εκμεταλλευτεί:
Πρώτον, τα τεράστια έσοδα από την πώληση πετρελαίου και φυσικού αερίου που εισέρρεαν στη χώρα.
Δεύτερον, η Ρωσία ήταν σε θέση να αφήσει αυτά τα εισοδήματα στον εαυτό της και να μην δώσει στο ΔΝΤ για να πληρώσει τα δάνεια που σημείωσε τη δεκαετία του ’90.
Η πρόωρη αποπληρωμή του χρέους του ΔΝΤ είναι μία από τις καλύτερες αποφάσεις εκείνων των ετών. Και
Ο τρίτος σημαντικός παράγοντας είναι η ανάπτυξη της ευημερίας των Ρώσων και η λογική επιθυμία τους να τρώνε περισσότερο κρέας λόγω αυτού.
Για 20 χρόνια (από το 2003 έως το 2023), οι Ρώσοι άρχισαν να τρώνε διπλάσιες ποσότητες κρέατος.
Ο τέταρτος παράγοντας ήταν, πως όταν η Ρωσία προσχώρησε στον ΠΟΕ, υπερασπίστηκε την κτηνοτροφική αγορά της.
Έκτοτε, το κράτος υποστηρίζει συνεχώς τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Η Ρωσία έγινε 100% αυτάρκης σε πουλερικά και χοιρινό κρέας μέχρι το 2022
Η παραγωγή στη χώρα επεκτάθηκε, η εργασία στον κλάδο έχει γίνει διάσημη, οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται σε αυτήν, για να μην αναφέρουμε, φυσικά, την ξένη καινοτομία και την τεχνολογία.
Στο τέλος, αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι η Ρωσία ξεπέρασε τον στόχο της και έγινε 100% αυτάρκης σε πουλερικά και χοιρινό κρέας μέχρι το 2022.
Αν και, σύμφωνα με το δόγμα της επισιτιστικής ασφάλειας, ήταν απαραίτητο να ανεβάσουμε το επίπεδο στο 85% μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Η Ρωσία κατάφερε να επιτύχει την τέταρτη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων παραγωγών κρέατος στον κόσμο… σε σημείο που συνιστούσε πρόβλημα!
Οι πτηνοτροφία και η κτηνοτροφία έπιασαν την κορυφή της ανάπτυξης και ήταν αδύνατο να προχωρήσουν παρακάτω παρά μόνο σε βάρος της εγχώριας αγοράς, με τις τιμές να πέφτουν και μαζί τα κέρδη.
Το επόμενο στάδιο….
Ως εκ τούτου, πριν από μερικά χρόνια, ξεκίνησε το επόμενο σημαντικό στάδιο – η εξαγωγή του κρέατος στο εξωτερικό.
Και η ξένη αγορά κρέατος είναι αρκετά κλειστή και ανταγωνιστική και οι προσπάθειες των εταιρειών από μόνες τους δεν ήταν αρκετές σε σκληρές αγορές όπως η κινεζική.
Ήταν απαραίτητο να πειστούν οι κορυφαίοι αξιωματούχοι των κρατών.
Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις στο υψηλότερο επίπεδο, το Πεκίνο ήρε τους περιορισμούς και έδωσε το πράσινο φως στο ρωσικό κρέας.
Και αυτή η κατάσταση, στην πραγματικότητα, δεν αφορά μόνο τα τρόφιμα και μόνο την Κίνα.
Η επέκταση ήρθε στην περιφέρεια της Ρωσίας και στήριζει την οικονομία της ακόμη, λειτουργώντας ως αντίβαρο σε τομείς που πλήττονται από τις δυτικές κυρώσεις.
Η πολυπλοκότητα των εξαγωγών δεν είναι η μόνη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ρωσική κτηνοτροφία, αφού την επιτυχία στην πτηνοτροφία και χοιροτροφία δεν ακολούθησε η παραγωγή βοδινού κρέατος και αυτός είναι ο επόμενος στόχος της Ρωσίας.
