Εικόνα πρώτη. Παγωμένα βλέμματα, αμηχανία , έντονη ανησυχία, αλλά προσπάθεια να κατανοηθεί το σχέδιο των ΗΠΑ, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της πολυαναμενόμενης τοποθέτησης του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζει Ντι Βανς στην Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια. Οι ΗΠΑ κινούνται αυτόνομα σε συντονισμό με τη Μόσχα και όχι με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Είναι σοκ.
Εικόνα δεύτερη. Η Ευρώπη πλήρωσε και μάλιστα πολύ ακριβά τον πόλεμο της Ουκρανίας, με τις ΗΠΑ να είναι ωφελημένες και με την εξαγωγή LNG και με τα δις των οπλικών συστημάτων που πουλάει στους Ευρωπαίους. Τώρα, η ΕΕ φαίνεται ότι θα πληρώσει και την ειρήνη.
Κρίση: έχουμε κρίση. Η ΕΕ δεσμεύεται να συνεχίσει την στήριξη της Ουκρανίας λες και τα 134 δις ευρώ που έχουν διατεθεί έως τώρα είναι λίγα. Για να δοθεί αυτή η βοήθεια στην Ουκρανία, έγιναν αιματηρές περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες. Τα νέα είναι πιο δυσοίωνα. Η κοινωνική Ευρώπη καταστρέφεται στις φλόγες ενός πολέμου που δεν ήταν δικό της, αλλά τον έκανε δικό της. Αλλά τα χειρότερα έρχονται. Ο Μητσοτάκης είναι στην πρώτη αυτής της κρίσης. Διπλωματικά μόνος, πολιτικά σε κρίση στην Ελλάδα, αναζητά απεγνωσμένα δρόμο διαφυγής, αλλά είναι σε λάθος δρόμο…
Αποσταθεροποίηση
Ο Τραμπ αποθεώνει τη δύναμη. Και την στρατιωτική και , κυρίως, την οικονομική. Άλλωστε ο Λευκός Οίκος κοντεύει να γίνει χρηματιστήριο. Κάθε φράση του είναι και μια απειλή για οποιαδήποτε χώρα του κόσμου πιάσει στο στόμα του. Δίπλα και γύρω του, οι άνθρωποι που επέλεξε, υποδαυλίζουν την αίσθηση ισχύος. Ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό του τρόπο, ξέρει ότι η αντιπαράθεση με μια χώρα, τη Ρωσία που έχει περισσότερα πυρηνικά από τη δική του είναι απειλή. Γι αυτό θέλει να αλλάξει την ροή της ιστορίας, έτσι τουλάχιστον που την δρομολόγησε το Δημοκρατικό Κόμμα. Απευθείας συνομιλεί με τον Πούτιν και για χάρη του, ταπεινώνει τους Ευρωπαίους. Μια ανάρτηση του Ουκρανού βουλευτή Oleksiy Honcharenko, ο οποίος βρίσκεται στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, τα λέει όλα:
“Αυτό που μπορεί να ειπωθεί για την ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς είναι ο πλήρης εξευτελισμός όλων των Ευρωπαίων ηγετών. Οι άνθρωποι στην αίθουσα είναι σοκαρισμένοι.. Στο μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του Βανς, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι γραφειοκράτες κοιτούσαν ο ένας τον άλλον και δεν υπήρχε σχεδόν κανένα χειροκρότημα».
Πως απάντησε η ΕΕ σε αυτή τη διαλυτική για την ίδια εξέλιξη; η Πρόεδρος της Επιτροπής, μίλησε στη Διάσκεψη σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Είναι προφανές ότι οι διεργασίες στις Βρυξέλλες, καταδεικνύουν απώλεια στήριξης. Σαν ένα μικρό παιδί που το κρατούν από το χέρι και μόλις τραβήξει το χέρι παραπαίει.
Η φον ντερ Λάϊεν για να συγκινήσει τον Τραμπ και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ έκανε λόγο για «ιστορικά ποσά» με τα οποία οι Ευρωπαίοι έχουν στηρίξει την Ουκρανία. «Οικονομικά και στρατιωτικά η συνολική στήριξη ανέρχεται σε 134 δισ. ευρώ. Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι έχει συνεισφέρει οποιοσδήποτε άλλος». Επίσης θύμισε τις «σκληρές κυρώσεις» της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Αλλά και την σταδιακή απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο. Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν και μάλιστα με μεγάλο κόστος για την ΕΕ. Τι θέλει να πει η Ευρώπη όμως;
Ούτε η φον ντερ Λάιεν, ούτε η Γαλλία και η Γερμανία έχουν κάτι να παρουσιάσουν στο θυελλώδες ξεκίνημα της θητείας Τραμπ. Ούτε για το μέλλον του ΝΑΤΟ, ούτε για το οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό μέλλον των διατλαντικών σχέσεων. Πέραν του ότι έχουν μείνει εκτός διπλωματικής αρένας μετά την απευθείας επαφή Τραμπ -Πούτιν.
Ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς, σχεδόν χλεύασε τους Ευρωπαίους όταν είπε ότι «η κυβέρνηση Τραμπ ανησυχεί πολύ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και πιστεύει ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε μια λογική διευθέτηση μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας». Πρόσθεσε πολύ κυνικά ότι “η απειλή για την οποία ανησυχώ περισσότερο απέναντι στην Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, δεν είναι κανένας άλλος εξωτερικός παράγοντας. Αυτό για το οποίο ανησυχώ είναι η απειλή από το εσωτερικό. Η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που μοιράζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».
Η Ελλάδα ανησυχεί
Ποιές δηλαδή; γιατί μέχρι τώρα όλοι ήξεραν ότι οι λεγόμενες κοινές αξίες ήταν η άνευ όρων υπεράσπιση του δυτικού ιμπεριαλισμού, η κοινή άμυνα, η οικονομική συνεργασία και ένα πανίσχυρο πολιτικό πλαίσιο κοινής δράσης που είναι κυρίαρχο μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου πολέμου. Από την άλλη, κοινή σταθερά ήταν η δημοκρατία και οι θεσμοί της, αλλά τώρα αποθεώνεται η ακροδεξιά.Ό,τι υπήρχε δηλαδή ως κοινός τόπος είναι υπό διάλυση, Οπότε, τώρα, τώρα ποιο είναι το πλαίσιο;
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η κλιμακούμενη ανησυχία των Ευρωπαίων για την ανάμειξη του Επιτελείου Τραμπ στα εσωτερικά των ευρωπακών χωρών, τη Γερμανία, την Αγγλία, τη Δανία και πάει λέγοντας.
Έχουμε λοιπόν μια κρίση στρατηγικής που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει. Σύντομα όμως θα φανεί. Το ουκρανικό θα είναι πιλότος για το πως θα διαχειριστεί ο Τραμπ και άλλες κρίσεις, όπως για παράδειγμα αν προκύψει μια ελληνοτουρκική κρίση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι βέβαιο ότι κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Έξω νοιώθει ασταθής, μέσα αμφισβητείται. Πέρασε η εποχή, μάλλον γρήγορα που πήγαινε στις ευρωπαικές πρωτεύουσες ως πρόεδρος του μεγαλύτερου δεξιού κόμματος στην ΕΕ. Είναι θέμα χρόνου να δούμε αν θα δεχθεί πιο ισχυρό χτύπημα, στην περίπτωση κατά την οποία επιχειρηθεί από την Ουάσιγκτον ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας με προώθηση της ακροδεξιάς ατζέντας.
Το προκεχωρημένο φυλάκιο τρίζει …
ΠΗΓΗ: omegapress.gr
