Το απόγευμα της 12ης Σεπτεμβρίου 1952, περίπου στις 7.15 μ.μ., οι αδελφοί Edward και Fred May έπαιζαν μπάλα με τον φίλο τους Tommy Hyer στο γήπεδο του σχολείου στο Flatwoods, ένα μικρό χωριό στους λόφους της Δυτικής Βιρτζίνια (Ηνωμένες Πολιτείες). Ξαφνικά μια φωτεινή γραμμή διέσχισε τον ουρανό και φάνηκε να καταλήγει πάνω από το λόφο, όπου βρισκόταν το αγρόκτημα του G. Bailey Fisher.
Σοκαρισμένοι το περιστατικό, τα παιδιά έτρεξαν στη μητέρα των αδελφών May και της είπαν ότι είδαν την πτώση ενός UFO. Δεδομένου του πόσο ταραγμένα ήταν τα αγόρια, η γυναίκα αποφάσισε ότι θα ήταν καλό να το ελέγξει η ίδια. Όμως, πρώτα ζήτησε από τα τρία παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του 17χρονου Gene Lemon, που είχε στρατολογηθεί στην Εθνική Φρουρά, να συμμετάσχουν στην ομάδα.
Φτάνοντας στο λόφο, είδαν μια «παλλόμενη μπάλα φωτιάς» περίπου δεκαπέντε μέτρα προς τα δεξιά. Ξαφνικά, ο Lemon είδε στο σκοτάδι, ανάμεσα στα δέντρα, δύο φωτεινά κόκκινα μάτια, όπως αυτά ενός ζώου. Σκέφτηκε ότι ήταν ένα οπόσουμ (μικρό θηλαστικό) ή ένα ρακούν, αλλά όταν φώτισε με το φακό στα δέντρα το φως αποκάλυψε μια ανθρωποειδή μορφή. Είχε ένα στρογγυλό πρόσωπο, περιτριγυρισμένο από ένα είδος κουκούλας που έμοιαζε με άσσο μπαστούνι. Το σώμα ήταν σκοτεινό, ίσως πρασινωπό, και φάνηκε να έχει δύο κοντά νύχια στο ύψος της κοιλιάς. Ωστόσο, η ομάδα μπόρεσε να παρατηρήσει το πλάσμα μόνο για μια στιγμή, γιατί αμέσως έβγαλε μια εκκωφαντική στριγκλιά και κάνοντας ένα άλμα με μια κυματιστή κίνηση πήδηξε προς το μέρος τους. Ο Lemon έβαλε τις φωνές, πετώντας το φακό και όλοι έφυγαν. Αργότερα θα έλεγαν ότι είδαν μια ομίχλη στην περιοχή, μύρισαν μια αηδιαστική μυρωδιά. «Αυτό το πλάσμα ήταν πιο τρομακτικό από τον Φρανκενστάιν», είπε η κυρία May.
Όταν λίγο αργότερα ο σερίφης επέστρεψε για έλεγχο, συνοδευόμενος από μερικούς ένοπλους, δεν βρήκε τίποτα. Μόνο ο δημοσιογράφος μιας τοπικής εφημερίδας, ο Braxton Democrat, παρατήρησε την επόμενη μέρα δύο παράλληλες αυλακώσεις και ένα λιπαρό λεκέ όπου σταματούσαν τα αυλάκια: επειδή δεν ήταν πολυσύχναστος δρόμος, υπέθεσε ότι θα μπορούσαν να είναι ίχνη που άφησε το UFO στο στιγμή σύγκρουσης.
Για το Τέρας Flatwoods, όπως ονομάστηκε το μυστηριώδες πλάσμα, θα γινόταν λόγος για δεκαετίες, εμπνέοντας επίσης πολλά ιαπωνικά βιντεοπαιχνίδια αλλά και το «Monster Festival» που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο χώρο στάθμευσης του εμπορικού κέντρου Flatwoods.
Αλλά τι πραγματικά είδαν τα παιδιά και η κυρία May εκείνο το βράδυ το 1952;
Στο σημείο της “προσγείωσης”
«Για να το καταλάβουμε, πρέπει πρώτα να επιστρέψουμε στο ιπτάμενο αντικείμενο εκείνης της βραδιάς, γιατί κάτι που έπεσε από τον ουρανό αν ήταν πραγματικά εκεί», λέει ο Joe Nickell, ένας Αμερικανός ερευνητής μυστηρίου και διευθυντής έρευνας στο Κέντρο Σκεπτικής Έρευνας (Center for Skeptical Inquiry). «Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με μερικούς μάρτυρες αυτής της παρατήρησης, η οποία αναφέρθηκε επίσης σε άλλες πόλεις και ορατή σε τουλάχιστον τρεις αμερικανικές πολιτείες: Μέριλαντ, Πενσυλβάνια και Δυτική Βιρτζίνια. Ήταν ένας μετεωρίτης. Τα αγόρια είχαν την εντύπωση ότι προσγειώθηκε στο χωράφι όταν το είδαν να εξαφανίζεται πίσω από το λόφο, αλλά ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση».
Η Ακαδημία Επιστημών του Μέριλαντ, στην πραγματικότητα, ανέφερε ότι στις 12 Σεπτεμβρίου 1952, περίπου στις 19:00, ένας μετεωρίτης «πέρασε πάνω από τη Βαλτιμόρη με ταχύτητα περίπου 100 χλμ την ώρα», με κατεύθυνση προς τη Δυτική Βιρτζίνια, όπου εθεάθει λίγα λεπτά αργότερα.
Εάν το UFO ήταν ένας μετεωρίτης, τότε πώς εξηγούνται τα παράλληλα αυλάκια στη γη, το φλογερό και παλλόμενο φως, την ομίχλη, την αηδιαστική μυρωδιά και, πάνω απ ‘όλα, το ενοχλητικό πλάσμα;
«Αυτό το φως περιγράφηκε ως μια κόκκινη σφαίρα που αναβόσβηνε», συνεχίζει ο Nickell. «Ήταν ένας δάσκαλος από την περιοχή που εξήγησε τι ήταν: ένας φάρος για αεροπλάνα, για να τους εμποδίζει να πετούν πολύ χαμηλά. Σε αυτό το λόφο, στην πραγματικότητα, ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν τρεις παρόμοιοι προβολείς: όλοι κόκκινοι και αναβόσβηναν».
Όσον αφορά τα αυλάκια στο έδαφος, δεν τα άφησε ένας ιπτάμενος δίσκος αλλά το Chevrolet φορτηγάκι του Max Lockard. Ο Nickell συνεχίζει: «Ο Lockard, με τον οποίο μίλησα, μου είπε ότι πήγε στον σημείο του συμβάντος αμέσως μετά την εξάπλωση των ειδήσεων στο Flatwoods και πριν φτάσουν οι δημοσιογράφοι την επόμενη μέρα. Δεν παρατήρησε τίποτα παράξενο και έφυγε. Στη συνέχεια προσπάθησε να εξηγήσει στον δημοσιογράφο του Braxton Democrat ότι αυτά τα κομμάτια και η κηλίδα λαδιού ήταν από το φορτηγό του, αλλά σαφώς ο δημοσιογράφος ενδιαφερόταν μόνο να παρέχει στους αναγνώστες του την πιο μυστηριώδη δυνατή περιγραφή».
Η αηδιαστική μυρωδιά δεν ανιχνεύθηκε από κανέναν από εκείνους που πήγαν μετά στο σημείο. Μόνο ο δημοσιογράφος το ανέφερε στην έκθεσή του. Ο Ivan T. Sanderson, ένας διάσημος μελετητής μυστηριωδών πλασμάτων που επισκέφτηκε το Flatwoods με την ελπίδα να συναντήσει ένα πραγματικό άγνωστο πλάσμα, είπε ότι η μυρωδιά «προήλθε σχεδόν σίγουρα από τον τύπο χόρτου που αφθονούσε στην περιοχή. Έχω βρει δείγματα παρόμοιου χόρτου αλλού και μύριζαν όλα το ίδιο».
Τέλος, η ομίχλη ήταν απλά ομίχλη. Ο σερίφης, κατά την άφιξή του, παρατήρησε ότι «η ομίχλη ανέβαινε στο λόφο». Ένα φυσιολογικό φαινόμενο για την περιοχή.
Ένα φτερωτό πλάσμα
Απομένει να εξηγήσουμε την πιο μυστηριώδη και ενοχλητική λεπτομέρεια όλων, το περίεργο πλάσμα με τα κόκκινα μάτια. Με την πάροδο του χρόνου, έχουν προταθεί διάφορες υποθέσεις. Κάποιοι μίλησαν αμέσως για έναν εξωγήινο, τουλάχιστον μέχρι να ανακαλυφθεί ότι δεν είχε πέσει ένα UFO σε αυτά τα μέρη αλλά μόνο ένας κομήτης. Μερικοί έχουν ακόμη υποθέσει ότι ήταν ο ατμός που απελευθερώθηκε από τον μετεωρίτη που πήρε μια μορφή που οι μάρτυρες, επηρεασμένοι από το γεγονός, είδαν σαν αυτή ενός ανθρωποειδούς τέρατος.
«Μου φαίνεται πολύ απίθανο», λέει ο Nickell. «Όπως και η υπόθεση εκείνων που ισχυρίστηκαν ότι ήταν ένα μυστικό πείραμα της αμερικανικής κυβέρνησης. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν αστείο. Η κυρία May, τα παιδιά της και τα άλλα παιδία είδαν κάτι περίεργο που τους φόβισε. Μερικοί από αυτούς, από την ταραχή τους, έκαναν εμετό και ένιωσαν άρρωστοι. Προσωπικά, ωστόσο, πιστεύω ότι το μυστηριώδες πλάσμα ήταν μια αβλαβής κουκουβάγια. Όποιος σαν κι εμένα ενδιαφέρεται για την ορνιθολογία θα γνωρίζει ότι τη νύχτα τα μάτια μερικών πουλιών λάμπουν κόκκινα όταν φωτίζονται. Χρώμα που δεν ανήκει στην ίριδα, αλλά στην υποκείμενη αγγειακή μεμβράνη. Φαντάζομαι λοιπόν μια μεγάλη κουκουβάγια, η οποία το θηλυκό μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 40/50 εκατοστά, σκαρφαλωμένη σε κλαδί. Το κάτω μέρος του «σώματος» του πλάσματος ήταν πιθανώς το φύλλωμα που λανθασμένα είδαν σαν ένα είδος χιτώνα».
H Τυτώ (είδος κουκουβάγιας), ένα σχετικά άγνωστο πλάσμα στης νύχτας, έχει ένα στρογγυλό πρόσωπο που μοιάζει με άσσο μπαστούνι, ζει κοντά σε αγροκτήματα και βγάζει πραγματικά μια κραυγή που ακούγεται σαν χύτρα ταχύτητας που ατμίζει. Όταν, φωτίστηκε από το φακό, πήδηξε προς τα εμπρός, μάλλον απλώς φοβόταν. Τέλος, η πτήση της κυμαίνεται συνήθως, όπως περιγράφεται από μάρτυρες. Μετά την περίπτωση του Mothman, είναι η δεύτερη φορά που ανακαλύπτω ότι ένα μυστηριώδες ον, επίσης στη Δυτική Βιρτζίνια, δεν ήταν (σχεδόν σίγουρα) τίποτα περισσότερο από μια κοινή κουκουβάγια. Φυσικά, σε μια τέτοια κατάσταση, όπου η ομάδα πίστευε ότι είδαν μόλις ένα UFO να πέφτει, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η έκπληξη, ο υπαινιγμός και ο φόβος θα μπορούσαν να το μετατρέψουν σε ένα εξωγήινο τέρας ».
Πηγή: thetruth.gr
