Το ταξίδι στους Αγίους Τόπους που πνίγηκε στο αίμα: Η σφαγή 18 Ελλήνων στο Κάιρο από τρομοκράτες

Το ημερολόγιο έγραφε 18 Απριλίου 1996. Οι Έλληνες τουρίστες που συναποτελούσαν το γκρουπ που βρισκόταν στην Αίγυπτο, έκαναν τις πασχαλινές τους διακοπές χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για αυτό πουυ έμελλε να γίνει στη συνέχεια της ημέρας.
Το πούλμαν τους είχε γυρίσει στο «Europa», το ξενοδοχείο όπου και διέμεναν, προκειμένου να πάρουν το μεσημεριανό τους και να συνεχίσουν την ξενάγησή τους στην Αίγυπτο. Αφού είχαν επισκεφθεί τους Άγιους Τόπους στην Ιερουσαλήμ, θα κατευθυνόντουσαν προς την Αλεξάνδρειας. Αλλά αυτή η ξέγνοιαστη κατάσταση θα διακοπτόταν πολύ απότομα και ακόμα περισσότερο τραγικά.

Ενώ οι Έλληνες τουρίστες ήταν έτοιμοι να μπουν στο πούλμαν, ένα λευκό βαν εμφανίστηκε μπροστά τους. Τρεις άντρες βγήκαν από αυτό κρατώντας αυτόματα και ξεκίνησαν να πυροβολούν με μανία. 14 γυναίκες και άλλοι τέσσερις άντρες έπεσαν νεκροί ακαριαία. Άλλα 16 άτομα τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά και έμειναν να ψυχωραγούν στο έδαφος.

Η περιγραφή του σκηνικού έτσι όπως έγινε από ένα αυτόπτη μάρτυρα είναι συγκλονιστική: «Υπήρχαν παντού νεκροί έξω από το ξενοδοχείο. Άλλοι ήταν τραυματισμένοι στο έδαφος και έκλαιγαν και ούρλιαζαν». Κάποιοι την γλύτωσαν εξαιτίας του πούλμαν που με τον όγκο του πρόσφερε κάποια προστασία, διαφορετικά το μακελειό θα ήταν ακόμα παραπάνω πολύνεκρο.

Ο Χάρης Πουλιανάς, ο Έλληνας ξεναγός του γκρουπ έτρεξε γρήγορα μέσα στο ξενοδοχείο και γλύτωσε από θαύμα με τις σφαίρες να «σφυρίζουν» στον αέρα δίπλα του. «Όταν βγήκαμε και πάλι έξω υπήρχαν παντού νεκροί», είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους λίγο μετά την επίθεση. Διάφοροι τουρίστες προσπάθησαν να τον ακολουθήσουν μέσα στο ξενοδοχείο αλλά οι περισσότεροι ήταν μεγάλοι σε ηλικία και δεν πρόλαβαν να προσεγγίσουν το κτίριο.

Όπως τόνισε χαρακτηριστικά και ένας φωτογράφος του πρακτορείου Reuters που βρέθηκε στο ξενοδοχείο: «Παντού υπήρχαν λίμνες αίματος, άνθρωποι που κείτονταν στο έδαφος και πεταμένες αποσκευές».

Οι περιγραφές λένε πως οι δράστες πυροβολούσαν ασταμάτητα για τρία ολόκληρα λεπτά. Αφού οι σφαίρες τους τελείωσαν, ξαναγέμισαν τα όπλα τους και άρχισαν να πυροβολούν εκ νέου προς το ξενοδοχείο αυτή τη φορά. Στη συνέχεια, ανέβηκαν στο λευκό βαν και έφυγαν από τον τόπο του εγκλήματος.

Εν μέσω θρήνου για το τραγικό συμβάν, οι έρευνες που ακολούθησαν οδήγησαν σε διάφορα μυστηριώδη συμπεράσματα. Καταρχάς, κανείς από τους φρουρούς του ξενοδοχείου δεν οπλοφορούσε, γεγονός που ουσιαστικά καθιστούσε παντελώς απροστάτευτο το κτίριο εκείνη τη στιγμή ενώ ακόμα μεγαλύτερη απορία προξένησε το γεγονός ότι με κυβερνητική εντολή είχαν αποσυρθεί οι περιπολίες για την προστασία των τουριστών.

Σύντομα, έγινε γνωστή και μια ακόμα μακάβρια λεπτομέρεια: η επίθεση προοριζόταν για ένα γκρουπ Ισραηλικών τουριστών που σύμφωνα με τις πληροφορίες των τρομοκρατών θα βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στον χώρο έξω από το ξενοδοχείο. Το ταξιδιωτικό πρακτορείο αντικατέστησε το πρόγραμμα των δυο γκρουπ -του ισραηλινού και του ελληνικού- την τελευταία στιγμή και έτσι, οι Έλληνες τουρίστες δέχθηκαν την επίθεση «κατά λάθος». Την στιγμή της επίθεσης, μέσα στο ξενοδοχείο βρισκόντουσαν 75 τουρίστες από το Ισραήλ.

Η ανάληψη ευθύνης που ακολούθησε από την οργάνωση Γκαμάα αλ Ισλαμίγια επιβεβαίωσε το τραγικό παιχνίδι της μοίρας. «Οι μαχητές του μάρτυρα Ταλαάτ Γιασίν Χαμάν (στρατιωτική πτέρυγα της οργάνωσης «Γκαμάα αλ Ισλαμίγια») αναλαμβάνουν την ευθύνη για την επιχείρηση», ανέφερε η προκύρηξη που είχε σαν τίτλο: «Δεν υπάρχει τόπος για τους Εβραίους στη γη της μουσουλμανικής Αιγύπτου».

Φυσικά, αν ο στόχος της επίθεσης ήταν ο σωστός, η τραγωδία δεν θα ήταν λιγότερο σημαντική. Όπως και να έχει ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι εκείνη την ημέρα έζησαν λόγω ενός λάθους και αναγκάστηκαν να ζήσουν για όλοι την υπόλοιπη ζωή τους με το παράδοξο συναίσθημα πως ακριβώς εξαιτίας αυτού του λάθους, κάποιοι άλλοι σκοτώθηκαν…