Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Άσιμος βρέθηκε σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Έπαθε νευρική κρίση και χρειαζόταν νοσηλεία. Χάρη στην κινητοποίηση και τη φροντίδα φίλων και συνεργατών του, ο εγκλεισμός του σε ίδρυμα αποφεύχθηκε. Ο ψυχισμός του όμως, είχε τραυματιστεί ανεπανόρθωτα. Λίγα χρόνια μετά, η είδηση ότι ο Άσιμος κατηγορήθηκε από νεαρή φοιτήτρια για βιασμό, συγκλόνισε τον καλλιτεχνικό κόσμο και την κοινή γνώμη. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ της καταγγελίας η οποία δεν αποδείχθηκε ποτέ, καθώς η δίκη δεν πρόλαβε να γίνει….
Το περιστατικό στιγμάτισε τον Νικόλα και αποτέλεσε την αρχή του τέλους. Η κατηγορία του βιαστή ήταν ασήκωτο βάρος για τον Άσιμο. Όταν αφέθηκε ελεύθερος και γύρισε στο σπίτι του στα Εξάρχεια, άρχισε να παλεύει με τους δαίμονές του. Δεν είχε πια πολλούς φίλους και συνεργάτες, αφού οι περισσότεροι τον είχαν εγκαταλείψει. Ένας από τους ανθρώπους που εμπιστευόταν μέχρι το τέλος, ήταν ο Νίκος Ζερβός. Όταν ο Άσιμος πήρε την απόφαση να βάλει τέλος στη ζωή του, τηλεφώνησε στον φίλο του και τον προειδοποίησε για την πράξη του, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Ο Ζερβός δεν τον πίστεψε, παρά μόνο την επόμενη μέρα, όταν ήρθαν στα αυτιά του τα δυσάρεστα νέα. Ο Άσιμος είχε κρεμαστεί. Ήταν 17 Μαρτίου του 1988….
