«Ήταν σα να βάζεις μαζί τον Έλβις με τους Beatles στη σκηνή», παρομοίασε ο προπονητής Τσακ Ντέιλι. «Κοιτούσα δεξιά και ήταν ο Τζόρνταν.
Κοιτούσα αριστερά και ήταν ο Μπάρκλεϊ ή ο Λάρι Μπερντ. Δεν ήξερα σε ποιον να δώσω την μπάλα!», υπερθεμάτισε ο Μάτζικ Τζόνσον. Το τρολάρισμα ήταν σχεδόν καθολικό όταν ο Κόμπε Μπράιαντ εξέφρασε την εκτίμηση ότι η δική του Dream Team, του 2012, θα νικούσε την original του 1992, διότι «αρκετά από τα μέλη της ήταν στη δύση της καριέρας του, ενώ εμείς πολύ πιο νέοι, διψασμένοι και στην ακμή του ανταγωνισμού».
Ο Μπάρκλεϊ, με τη γνωστή αθυροστομία του, δεν χάρισε κάστανο: «Ξέσπασα σε γέλια όταν το άκουσα», είπε, υποστηρίζοντας ότι η παρέα του Μπράιαντ θα έχανε με διψήφια διαφορά.
«Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες δεν ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ο Κόμπε. Εκείνοι έμαθαν από μας, όχι εμείς από αυτούς», σχολίασε ο Τζόρνταν, ενώ ο Λάρι Μπερντ το έριξε στην πλάκα. «Πιθανόν να χάναμε. Δεν έχω παίξει εδώ και 20 χρόνια μπάσκετ και όλοι είμαστε τώρα γέροι!»
Είναι αμφίβολο αν υπάρχει κανείς στον πλανήτη Γη που να μη θεωρεί «ιερόσυλο» το σχόλιο του Κόμπε Μπράιαντ. Η Dream Team του ’92 ήταν, είναι και θα είναι μάλλον εσαεί το κορυφαίο σύνολο που εμφανίστηκε ποτέ στον ομαδικό αθλητισμό.
Σε μια ομάδα που χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων «από άλλο γαλαξία», είναι προφανές ότι και οι προπονήσεις της θα είχαν μια… εξωγήινη διάσταση. Ή μήπως κυρίως αυτές; Διότι εκεί έπαιζαν κάθε μέρα all-star κόντρα σε all-star και μάλιστα στην κορυφαία ίσως περίοδο της ιστορίας του NBA (μόνο ο Χακίμ Ολάζουον έλειπε από τους πολύ μεγάλους σταρ).
Και ήταν μια τέτοια προπόνηση, ένα 5 vs 5, που ο Μάικλ Τζόρνταν χαρακτήρισε ως «το καλύτερο παιχνίδι της ζωής μου»! Και ήταν αυτό, που σύμφωνα με τον Μάτζικ Τζόνσον έκανε κάτι το αδιανόητο: κάρφωμα με περιστροφή 360 μοιρών, μπροστά στον Ντέιβιντ Ρόμπινσον!
‘Ηταν πρωί της 22ας Ιουλίου του ’92, τρεις ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Το κατάλυμα και προπονητικό κέντρο της Dream Team ήταν στο Μόντε Κάρλο, όπου 12 ώρες πριν είχε νικήσει τη Γαλλία με 111-71 σε φιλικό.
«Δώστε ό,τι έχετε, ό,τι έχετε», προκάλεσε τους παίκτες ο Τσακ Ντέιλι. Η μπλε ομάδα αποτελούταν από τους Μάτζικ, Κρις Μάλιν, Τσαρλ Μπάρκλεϊ, Ντέιβιντ Ρόμπινσον και το κολεγιόπαιδο της αποστολής, Κρίστιαν Λέτνερ. Η λευκή ομάδα από τους Τζόρνταν, Σκότι Πίπεν, Λάρι Μπερντ, Καρλ Μαλόουν και Πάτρικ Γιούιν.
Λόγω τραυματισμών Ντρέξλερ και Στόκτον ήταν εκτός προπόνησης. Συνήθως έπαιζαν Δύση – Ανατολή, με τον Μπάρκλεϊ (που το ’92 μετακόμισε από τη Φιλαδέλφεια στο Φίνιξ) να πλαισιώνει τη λευκή ομάδα και τον Μαλόουν την μπλε, εκείνη τη μέρα όμως ο Ντέιλι «πείραξε» λίγο τις συνθέσεις.
Κατά δήλωση του Μάτζικ και τις τρεις φορές που είχαν αναμετρηθεί οι δύο ομάδες σε εσωτερικό διπλό, το αποτέλεσμα ήταν ισάριθμες ισοπαλίες!
Ο απόμαχος τότε σούπερσταρ των Λέικερς πίστεψε ότι το σερί των «Χ» θα έσπαγε με νίκη της δικής του ομάδας. Έκανε όμως το λάθος να το πει στον… Μάικλ Τζόρνταν.
Για μία από τις λιγοστές φορές στην καριέρα του επιστράτευσε, χαριτολογώντας έστω, το trash talking. Με αποδέκτη όμως τον πλέον ακατάλληλο άνθρωπο! Ο Air δεν είχε… χιούμορ σε αυτά. Δεν χαμπάριαζε από τέτοιου είδους αστεία. Θύμωσε. Και το αποτέλεσμα ήταν το εξής:
«Παίζαμε κάθε μέρα. Ισοπαλία. Την τέταρτη μέρα, προηγηθήκαμε 12-2. Πήγα στον MJ, τον χτύπησα στον ώμο και του είπα: “Φίλε, αν δεν μεταμορφωθείς σε Air, σήμερα θα σε διαλύσουμε». Τι ακολούθησε; Γούρλωσε τα μάτια του, έβγαλε τη γλώσσα όπως έκανε πάντα, έβαλε τρίποντο και με κοιτούσε. Στην επόμενη φάση έβαλε ξανά τρίποντο. Και πάλι με κοιτούσε. Λίγο αργότερα, πήδηξε, έμεινε στον αέρα, ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον που σηκώθηκε για να τον κόψει, έπεσε κι ο MJ έκανε περιστροφή 360 μοιρών για να καρφώσει! Το έκανε σε έναν αγώνα προπονητικού χαρακτήρα. Έμεινα άναυδος. Όλοι τον κοιτούσαμε έκπληκτοι. Ήταν φανταστικός. Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος σαν κι εκείνον».
Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, ο Τζόρνταν δεν θα μπορούσε να χάσει αυτό το παιχνίδι. Η λευκή ομάδα νίκησε τελικά με 40-36, σε αυτό που το «Sports Illustration» χαρακτήρισε κάποτε ως «το καλύτερο παιχνίδι που ο κόσμος δεν είδε ποτέ».
Δυστυχώς δεν υπάρχει σε βίντεο ούτε το κάρφωμα του Τζόρνταν, ούτε κάποια χαρακτηριστική φάση από εκείνο το ματς. Μόνο κάποια σκόρπια πλάνα, συνοδεία δηλώσεων των δυο βασικών πρωταγωνιστών (ήταν οι αρχηγοί των δυο ομάδων) για την εκπομπή που αφιέρωσε το 2012 το NBA TV ειδικά για αυτό το παιχνίδι.
Το επίπεδο ανταγωνισμού ήταν τέτοιο που το ματς είχε και τρίτο… ημίχρονο. Ο Μάτζικ πρόσθεσε ότι μετά το τέλος της προπόνησης ο Τζόρνταν είπε σε αυτόν και τον Μπερντ στα αποδυτήρια ότι «υπάρχει πια νέος σερίφης στην πόλη»!
Και ύστερα από χρόνια ο Τζόρνταν εκμυστηρεύτηκε στον (ακόλουθο τότε της dream team) δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζακ ΜακΚάλουμ ότι ήταν «από πολλές απόψεις» το κορυφαίο παιχνίδι στο οποίο συμμετείχε ποτέ. «Ήταν σε ένα γυμναστήριο, χωρίς κόσμο, οι καλύτεροι απέναντι στους καλύτερους. Μόνο μπάσκετ, τίποτε άλλο. Μπορούσες να διακρίνεις πολλά για το DNA του κάθε παίκτη και πόσο ήθελαν κάποιοι να νικήσουν. Ο Μάτζικ είχε τρελαθεί από την ήττα, του πήρε δύο ημέρες να συνέλθει…»
Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο ΜακΚάλουμ, σε αυτό το τελευταίο ο Μάτζικ διαφώνησε: «Ασε με να σου πω κάτι. Θα ήταν πολύ χειρότερα για… όλους μας αν ο Τζόρνταν είχε χάσει αυτό το ματς. Διότι εγώ κατάφερα να το ξεχάσω μετά από λίγο. Ο Μάικλ όμως; Ποτέ δεν ξεχνούσε τίποτα. Ποτέ δεν άφηνε τίποτε να ξεφύγει…»
