«Καταγράφηκαν τριπλάσιες μέγιστες εδαφικές κινήσεις, και σε ορισμένα σημεία έως και οκταπλάσιες»
Μια ιδιαίτερη ιστορία που έχει σαν κοινό της «συστατικό» τους μεγάλους σεισμούς, έχει ένα χωριό στα νότια της Λέσβου. Δύο σεισμικές δονήσεις στη Βρίσα με διαφορά 172 ετών, η μια τον Οκτώβριο του 1845 και η άλλη τον Ιούνιο του 2017, έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το προπέρσινο καλοκαίρι, λοιπόν, τα σπίτια είχαν μεγάλες καταστροφές, με τις επιπτώσεις σε άλλες γειτονικές περιοχές να είναι σαφώς μικρότερες.
Κατά τραγική σύμπτωση, και στους δύο σεισμούς σκοτώθηκε από µία γυναίκα, ενώ -όπως λέγεται- και τα δύο θύματα είχαν έρθει νύφες στο χωριό από το νησί της Λήμνου. Απάντηση στο γιατί η τραγική ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστη φάρσα, επιχείρησε να δώσει ο καθηγητής Γεωφυσικής του ΑΠΘ, Κώστας Παπαζάχος , που μίλησε σε εκδήλωση του Διιδρυματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Φυσικοί Κίνδυνοι και Αντιμετώπιση Καταστροφών» του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ο γνωστός επιστήμονας μίλησε για το γεωλογικό παράδοξο στο χωριό της Λέσβου , που τραβάει σαν… μαγνήτης τη σεισμική ενέργεια, εγκλωβίζει και πολλαπλασιάζει τη σεισμική κίνηση, µε καταστροφικά αποτελέσματα.
Η απάντηση εντοπίζεται στο έδαφος πάνω στο οποίο είναι χτισμένο το βόρειο τµήµα του οικισμού, όπως εξήγησε στην εφημερίδα «Έθνος» ο κ. Παπαζάχος. «Υπάρχει ένα λεπτό στρώμα πολύ µμαλακών εδαφών στο βόρειο πεδινό τμήμα της Βρίσας.
